Once upon a summer

1st shot

Giedie

I decided to take a break, a break from my heart break. I was in relationship with my ex-boyfriend for 3 years; we were together since 4th year High School. But things got pretty ugly; we couldn't keep up with each other. We couldn't fight for our relationship any longer.

"Giedie, are you sure you can go alone?" Tanong ni Mama sa akin habang nag-eempake ako ng gamit ko.

"Ma, oo naman. I will be fine." I answered her and took steps towards her.

"Pero anak unang beses mong sasakay ng eroplano nang mag-isa." Paalala ni Mama, kaya nang makalapit ako sa kanya ay tuluyan ko na siyang niyakap.

"Ma, there's always 1st time for everything."

I arrived at Francisco Bangoy International Airport at exactly 1 pm. Kaagad naman akong napangiti nang madatnang nag-aantay sa akin ang mga grandparents ko sa arrival area.

"Mommy, Daddy!" Masiglang pagbati ko sa kanila at kaagad silang niyakap. My grandparents are in their mid-50s, but they can still move like they're younger than that.

"Apo, ang laki ng pinagbago mo. 3 years ka lang 'di umuwi, pero ang laki kaagad ng iginanda mo!" Puri ng Lola ko

"Ay, si Mommy talaga, ikaw rin po mas lalong gumanda!" Magiliw kong sagot at bumitaw sa pagkakayakap ko sa kanya, saka ako bumaling sa Lolo ko.

"Nagbobolahan pa kayo, e apo maiba tayo, ba't 'di mo kasama ang boyfriend mo?" Tanong naman ng Lolo ko habang tinitignan kung may kasama ba ako sa likuran. Nangiti na lang tuloy ako ng pilit.

"Dy, gutom na ako!" Pang-iiba ko ng usapan at nginitian lang si Daddy. Mukhang nakuha niya naman ang ibig kong sabihin.

"Ay sige tara na, gutom na ang Giedie namin!" Natatawang iginiya na naman ako nila sa sasakyan pauwi sa amin.

I managed to look around from the 2 hours' drive and I must say napakaraming nagbago sa Davao. Lalo na sa lugar talaga namin, the Davao Del Norte.

Nang makarating kami sa bahay ng Lolo't Lola ko ay 'di na ako nagtaka nang maabutan ko isa sa mga kaklase ko noon dito sa Davao. Lee Jane, she was my classmate until I transferred to Cavite on my 3rd year of high school.

"Lee Jane!" Saad ko at sinunggaban ng yakap ang matangkad at maputing babaeng nakaupo sa sofa ng Living room ng bahay.

"I miss you! Kamusta naman ka oi?" She asked looking at me from head to toe after we let go of the hug.

Ngumisi naman ako sa kanya at kinindatan siya. "Heto, maganda pa rin."

Napatawa naman siya, totoo naman sinabi ko. I may be petite but my body is in proportion, I am morena, I have a cute face and my biggest asset is my almond shaped brown eyes.

"Oo na, alam kong maganda ka. E ba't pala 'di mo kasama ang boyfriend mo?"

Pilit na ngumiti lang ako sa kanya. Ba't lagi 'yan ang tinatanong nila? Hay. Napansin naman ni Mommy na napatahimik ako kaya sumingit siya.

"Naku! Kumain muna kayo ng meryenda." Sabi naman ni Mommy at hinainan kami ng pagkain sa dining area. Buti na lang to the rescue si Mommy. Hay.

Oh, how I missed this. The wooden big round dining table, the fresh air coming in from the big window adjacent to the dining area, the walls made of concrete and shells, the cream marble tiles of the floor, in overall the old house of my grandparents looked so aesthetic .