ერთი ღამე (დასრულებული)

თავი მეოცე

მთელი ღამე ერთი და იგივეს ფიქრში გავათენე.
დილაც გათენდა.
ჯიმინის ფეხზე ადგომა არ მიმდოდა.
არ ვიცოდი მეკითხა რაიმე თუ უბრალოდ გავჩერებულიყავი და წინა დღე დამევიწყებინა.
ვიფიქრე რომ ჯიმინი ძალიან მთვრალი იყო და არფერი ემახსოვრებოდა.

1 საათის შემდეგ:

სამზარეულოში ვიყავი საუზმეს ვაკეთებდი ჩემთვის და ჯიმინისთვის.
მზიანი დილა იყო.
ჯიმინი სამზარეულოში ისე შემოვიდა რომ ვერც კი გავიგე მისი შემოსვლა .
გართული ვიყავი საჭმლის კეთებაში.
მალევე წელზე ხელი ვიგრძენი რაზეც შევხტი.

ჯიმინ: შეგაშინე?
ლიკა: ვერ გავიგე როგორ შემოხვედი, არაუშავს.
ჯიმინ: ჩემი ცოლი რას მიკეთებს ?
ლიკა: შენ რა სულ გააფრინე როდის აქეთ შეგიყვარდა შენი ცოლი და როდის აქეთ გახდი რომანტიკოსი.
ჯიმინ: რა მოხდა კარგ ხასიათზე ვარ.
და მეკრძალება ცოლის შეყვარება?
გუშინ ხომ ყველაფერი გითხარი.

რაა ჯიმინს ყვრლაფერი ახსოვს? როგორ ის ხომ მთვრალი იყო.

ლიკა: რა მითხარი არ მახსოვს.
თავი დავიდებილე ვითომ არ მახსოვდა.
ჯიმინ: კარგი რა , ლიკა მე ყველაფერი მახსოვს მთვრალი არ ვიყავი.

ლიკა: რაა? შენ მთვარი არ იყავი ? აბა რატომ მაჩვენებდი თავს მთვრალად?
იცი შენი კიბეზე აყვანა რა რთული იყო?

ჯიმინ : *ჩაცინება* და გუშინ შეკითხვა დაგისვი და პასუხი არ გამეცი.

ლიკა : რომელი შეკითხვა ?
ვაიმე მგონი იმაზე მეკითხება მიყვარს თუ არა , რა ვუპასუხო.

ჯიმინ: ლიკა მე შენ გითხარი გუშინ რომ...
მიყვარხარ და პასუხს ველი შენგან.

ლიკა: არვიცი პასუხი...
ამ დროს ჯიმინმა ხელები ისე შემომხვია რომ ვერ ვინძრეოდი. თან ძალიან უხერხულად ვიდექით.

ჯიმინ რას აკეთებ გამიშვი.

ჯიმინ: არ გაგიშვებ სანამ არ მეტყვი.

ლიკა: კარგი რა ეს უსამართლობააა.

ჯიმინ : პასუხს ველოდები.

ლიკა : მიყვარხარ... პარკ ჯიმინ. კმაყოფილი ხარ.
ეხლა გამიშვი სასწრაფოდ.
თორემ ძალიან უხერხულად ვარ.

ჯიმინ: *ჩაცინება*. კარგი.

ლიკა: ოხ ჯიმინ საჭმელი დამეწვა.
ამ დროს ჯიმინი სხვა ოთახში იყო და იქედან დამცინოდა.

ძალიან ვქარობდი. მიდნდოდა საჭმლის ნაწილი მაინც გადამერჩინა.
და ამ სისწრაფეში ხელი დავიწყი.
იმხელა ხმაზე ვიკივლე ჩემი ხმა ალბათ მეზობლებმაც გაიგეს.
ჩემს კივილზე ჯიმინი ოთახიდან გამოვარდა გიჟივით.

ჯიმინ: რა მოხდა ლიკა რა გაყვირებს.

ლიკა: ხელი დავიწვი.

ჯიმინ : რა მანახე.

ლიკა : არა სერიოზული არაფერია მგონი.

ჯიმინ: რომ გეუბნები მანახე, ლიკა ნუ მაბრაზებ .
რატომ ჩქარობდი საჭმელს შევუკვეთავდი.
არა რა პატარა ბავშვივით იქცევი.
ლიკა: შენ რომ არა ახლა საჭმელიც არ დაიწცებოდა და არც მე არ დავიწყავდი ხელს.
ჯიმინ: ოხ... ლიკა

საღამოს 9 საათი
ლიკა: მოდი ჯიმინ ტყუილად რომ არ ვიჯდედ კინოს ვუყუროდ.
ჯიმინ: კარგი მაგრამ რა კინოს?
ლიკა: რაიმე საშინელებათა ჟანრის.
ჯიმინ: გოგო გინდა გამაფრენიო?
რა საშინელებათა 3 თვის ორსული ხარ.
ლიკა: კარგი რა შენ კიარ გაგაფრენიებ პირიქით მე გავაფრენ , ყველაფერს მიშლი.
ჯიმინ : შენთვის ნერვიულობა რა შეიძლება.
გაიგე ლიკა.
კარგი ვუყუროთ მაგრამ რო რამე მოგივიდეს მოგკლავ.
ლიკა : კარგი მე ვიცი ერთი კარგი საშიბელებათა ფილმი, სახელად ,,ჩამითრიე ჯოჯოხეთში".
ჯიმინ: კარგი ვუყუროთ. თან პოპკორნი ვჭამოთ.
შუა კინოს ყურებისას ლიკას ძალიან შეეშინდა და შიშისგან ჩამეხუტა.რაც ძალიან მაგარი იყო.

ლიკა: მაპატიე არ მინდოდა უბრალოდ შემეშინდა.
ჯიმინ : არაუშავს ასე კარგია. *ჩაღიმება*
ლიკა: მხარზე დავარტყი და ვუთხარი : შენ ძაან ხოარ გაგიტკბა ჩახუტება.
და მერე მოვიშორე.

მერე პოპკორნით თამაში დავიწყეთ ერთმანეთს ვესროდით.

და კარებზე კაკუნის ხმა იყო.

ლიკა : ვინ უნდა იყოს ამ დროს?