Do Końca Świata // Miraculous

🔴2🔵

Chłopak postawił mnie na dach i pobiegł walczyć z Sarną. Okey, to nie Adrien. Więc kto? Miał niebieskie oczy, czarne włosy z niebieskim końcówkami i był dość wysoki. Ale to co najbardziej mnie zdziwiło, to to że był w stroju czarnego kota...

- Biedronko może byś mi pomogła?! - z rozmyślań wybudzi mnie głos nowego pomocnika. O ile mogę go tak nazwać.

Szybko rzuciłam się do pomocy nowemu. Po kilku minutach złapałam jej akumę.

- Niezwykła Biedronka! - krzyknęłam i wszystko wróciło do normy. Podeszłam do nowego Czarnego Kota.

- Mogę wiedzieć kim jesteś i skąd masz Miraculum Czarnego Kota? - zapytałam. Nowy wymruczał coś pod nosem, a pochwili przede mną stał... LUKA?!

- Co, ale... Ale jak? - nowy Czarny Kot zaśmiał się z mojej reakcji, a z za jego ramienia wyleciało kwami Adriena.

- Wczoraj wieczorem gdy wróciłem do domu, zobaczyłem małe pudełeczko, w którym było to - wskazał na pierścień - Włożyłem go i pojawił się on - spojrzał na Plagga - Wytłumaczył mi wszystko i tak oto zostałem Czarnym Kotem.

Patrzyłam raz na niego raz na Plagga oczekując wyjaśnień. Małe stworzonko podleciało do mnie ze łzami w oczach. O nie coś się stało Adrienowi...

- On zrezygnował - rzekł Plagg, a mi momentalnie zaszkliły się oczy. Upadłam na ziemię płacząc i nie zwracając uwagi na to, że do przemiany została mi tylko minuta. Przyciągnełam nogi do twarzy i zaczęłam płakać. Nie to nie możliwe! Zostawił mnie! Miałam rację miał mnie dosyć, ale dlaczego zrezygnował? Dlaczego nic mi nie powiedział? Moje kolczyki dały o sobie znać i pochwili stój Biedronki znikną.

- Marinette? - usłyszałam głos Luki, który pochwili mnie przytulił

-No już spokojnie - powiedział kojącym głosem - Chodź pójdziemy do mnie i wszystko mi wytłumaczysz. Dobrze? - kiwnełam głową na znak, że się zgadzam. Luka przemieniał się w Czarnego Kota i wziął mnie na ręcę. Potrzebowałam go i on to wiedział.

~~~~~~~~~

Cześć!
No mam nadzieje, że się podoba wybaczcie, że rozdziały taki krótkie, ale mam mało czasu na pisanie. Do do napisania! Narazie!
PS. Następnym rozdział z perspektywy Adriena.