GÜN DOĞUMU

♦️BÖLÜM 11♦️

İyi okumalar. ❤

"Cehennemine hoşgeldin."

Roza merak ve endişe ile kendisine çok yabancı gelen bu toprakları incelerken duyduğu cümle ile kaşlarını çattı ve başını hızla çevirerek bir anlık sinirle adamın kurduğu saçma cümleye ısrar edecekti ki gözleri adama değer değmez açtığı ağzını kapattı ve tek yapabiliği güçlükle yutkunmak oldu.

Yanındaki adamın yola diktiği sert gözlerinden ve direksiyonu sıkışından ne kadar sinirli olduğunu farketti. Neredeyse derisini yırtacak olan damarlarını yandan bakarken bile farkedebiliyordu.

Ürkütücüydü bu adam. Bu hali bile nefesini kesiyordu Roza'nın. Nasıl ağzını açabilirdi ki varlığından korktuğu bedenin öfke ateşine bu kadar yakınken? Cesaret edemedi, sustu. Korkunun etkisi ile titreyen ellerini birbirine kenetledi ve sessizce yanındaki adamdan gelecek gazabı bekledi.

Ortamın sessizliği ve beynini yakan düşünceler iyice boğuculaşınca dayanamayıp hareketlendi Baran. Hızla kemerini çözüp arabadan indi ve diğer tarafa geçerek Roza'nın da kapısını açıp sertçe cıkarıp arkasından sürükledi. Konağın önünde ki korumalar ağalarını görünce hızla kafalarını eğip kapıyı açtıklarında ağalarının bileğinden tuttuğu kadın dikkatlerini çeksede kafalarını kaldırıp bakma cesareti gösteremediler.

Baran açılan kapı ile Roza'yı da arkasından sürükleyerek içeri girdi. Bir anda durunca kendisine çarpan bedeni geriye iterek etrafa baktı. Bütün herkes avluda toplanmış meraklı gözlerle kendisine ve yanındaki kadına bakıyordu. Gözerini teker teker herkesin üzerinde gezdirdi. Babası ve kardeşini de görünce herkesin burada olduğuna kanaat getirerek arkasındaki kadını avlunun ortasına doğru itti,kadın sendelenip dengesini kurmaya çakışırken Baran onu umursamasan bağırdı.

"Hepiniz bu kadına iyi bakın! Bu kadın kim biliyor musunuz ? Berfin'in katili."

Sesi değil o konakta, bütün Mardin'de yankılanır gibiydi. Herkes karşısındaki adamın sözleri ile oldukları yere mıh gibi çakılmış, duyduklarını algılamaya çalışıyordu. Agit ağa ve Bedirhan hariç.

Baran iğrenen bakışlarını Roza'dan çekerek babasına baktı.

"Ve cok sevgili Agit Ağa bu kadın ile evlenmemi istiyor. Bu kadınla. Berfin'in katili ile."

Konak halkı da bu sefer gözlerini kadından çekip Agit Ağa ya çevirdi. İnsanlar olanları algılamaya çalışırken Agit Ağa gözlerini oğlundan ayırmadı. Oğlunun bu hallerini göze alması gerekiyordu.

Baran,babasının gözlerinden bir saniye ayırmadı bakışlarını. Bu babasına ilk defa bu kadar öfkeli bakışı değildi ama konak haklı ilk kez şahit oluyordu bu öfkeye.

"Agit Ağa benim sevdiğim kadının ölümünün üstünden daha iki ay geçmemişken katili ile evlenmemi istiyor."

Bakışlarını tekrar herkesin şaşkınlık içinde ki hallerine çevirdi. Teker teker hepsine sert bakışlarını sunduktan sonra devam etti.

"Duydunuz mu beni Arslanoğlu ailesi. Düğün var. Oğlunuzun düğünü var. Hazırlıklara başlayın."

Konuşmasını bitirdikten sonra herkesi şok içinde arkasında bırakarak çıktı konaktan.

Konak halkı olanları algılamaya çalışırken bakışları bir Roza bir de Agit ağa arasında gidip geliyordu. Bir süre herkes aynı şok ile olduğu yerde kalakaldıktan sonra nihayet Agit Ağa'nın sesi ile kendilerine geldiler.

Agit ağa oğlunun arkasından bir süre baktıktan sonra çaresizce duran kızın dengesini kaybeder gibi olmasıyla kendine geldi. Evin hizmetlisine seslendi.