Savagely Yours ~Υπό Διόρθωση~

ɪ sᴜʀʀᴇɴᴅᴇʀ

Ο τοίχος από την πλευρά των κρεβατιών είναι καλυμμένος με μία κομψή ταπετσαρία, πάνω στην οποία βρίσκεται ενα φωτάκι ακριβώς πάνω από τα κρεβάτια. Δίπλα από κάθε κρεβάτι βρίσκεται ένα άσπρο κομοδίνο που πάνω του έχει ένα κρυστάλλινο βάζο με άσπρα τριαντάφυλλα.

Απέναντι απο τα κρεβάτια βρίσκεται ένα άσπρο έπιπλο με μία τηλεόραση ενώ ακριβώς δίπλα υπάρχει ένας μεγάλος ολόσωμος καθρέφτης. Δίπλα στα κρεβάτια υπάρχει ένας διθέσιος, γκρι καναπές  με ένα άσπρο ριχτάρι. Κοιτώντας το ταβάνι παρατηρώ ότι υπάρχει κρυφός φωτισμός δίνοντας σε όλο το δωμάτιο μία ρομαντική ατμόσφαιρα.
Τέλος ακριβώς απέναντί μου βρίσκεται μία μεγάλη μπαλκονόπορτα που με τραβηγμένη την επίσης γκρι κουρτίνα της στο πλάι, σου επιτρέπει να απολαύσεις την θέα της πόλης από ψηλά.

Ο Άρης κατευθύνεται πρώτος από μας προς τα κρεβάτια και μαζί με τον Νικ τα ενώνουν για να καθίσουμε όλοι μαζί. Μετά από πολύ σπρώξιμο και κάτι "Σκάσε βραδιάτικα θέλουμε να πέσουμε για ύπνο" καταφέρνουμε να χωρέσουμε όλοι και κοιταζόμαστε χωρίς να ξέρουμε τι να πούμε.

Ενώ υπάρχει μία αμήχανη ησυχία παρατηρώ τον Νίκ και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι όταν ήρθαμε ήταν ήδη στο ξενοδοχείο και όχι στο "Luna" μαζί με τους υπόλοιπους.

«Νικ, εσύ πώς και ήσουν στο ξενοδοχείο;» Τον ρωτάω και βλέπω ότι η Βάσια κουνάει το κεφάλι της συμφωνόντας μαζί μου ακούγοντας την ερώτησή μου.

«Είπα ότι δεν ένιωθα καλά γιατί νύσταζα. Ήμουν τόσο χαρούμενος που επιτέλους θα πηγαίναμε εκδρομή και δεν μπόρεσα να κοιμηθώ ούτε την προηγούμενη νύχτα ούτε στο λεωφορείο γιατί είχα τον βλάκα από 'δω να πανηγυρίζει κάθε γαμημένη φορά που περνούσε μια πίστα στο Candy Crush» σκάμε όλοι στα γέλια όταν τελειώνει την πρότασή του ενώ ο ίδιος κοιτάει τον Άρη σφίγγοντας τα δόντια του.

«Κρίμα πάντως που δεν ήρθες, τα κορίτσια ήταν καταπληκτικά πάνω στη σκηνή» λέει και διακρίνουμε στο βλέμμα του έναν θαυμασμό.

«Κάτσε σε στριπτιτζάδικο πήγατε;» πετάγεται ο Νικ έτοιμος να δακρύσει κοιτώντας μας με μία απόγνωση στο βλέμμα του.

«Ρε γαμώ το κέρατό μου γιατί νομίζετε όλοι ότι είμαστε στριπτιτζούδες;!» φωνάζω ενώ νιώθω την φλέβα στο μέτωπό μου να έχει πεταχτεί.

«Μην την τσατίζεις, είναι επικίνδυνη» προσπαθεί να ψιθυρίσει ο Άρης βάζοντας το χέρι του μπροστά από το στόμα του ενώ κουνάει το κεφάλι του προς το μέρος μου και μου ρίχνει ένα από τα πιο ψεύτικα γλυκά χαμόγελα που έχω δει.