Wages Of Sin

Kabanata 16

Kabanata 16

Muli na namang kumunot ang noo ng lalaking sa harapan ko habang inaayos ang mga gamit niya. Ilang beses na niya akong sinulyapan kanina pa. And I don't like it. I felt awkward.

But I can't blame him, though. My face is too much tortured. Marami akong pasa sa mukha at halos pumutok pa ang labi ko.

Earlier, I woke up in the room where I used to sleep with band-aids on my face. Nagtanong pa si Iko kung anong nangyari, kung ayos lang ba ako. It was treated. But still, it wasn't enough to hide the pain and scars. Nagsisinungaling ako kung sasabihin kong kaya ko na. My body is still recovering. I am still weak.

"Ayos ka lang ba talaga?" muling tanong ni Weild, pagpapakilala niya sa 'kin kanina, sa 'kin. I nodded.

"What are we going to do here?" I asked, impatient.

Napa-iling na lamang siya saka inilahad kung anong pinagkaka-abalahan niya kanina. Napatakip na lamang ako ng bibig. Uh-oh. Dito na nga. I'll die now.

In front's a desk of weapons—various weapons. Knife, guns, and such. May bazooka pa nga at granada. Mapapasubo na naman yata ako nito.

"Relax," he said and grabbed the knife. "I will not going to hurt you."

Sumenyas itong lumapit sa kaniya na ginawa ko naman. I am gasping for air. Hindi pa rin mapanatag ang loob ko. Shit, after those tortures. Para akong pinatungan ng ilang bloke ng semento't pinaghihiwa sa mukha nang dahan-dahan. Fuck, natrauma pa yata ako.

"Today, I'm going to teach you how to fight back," he said.

He offered me the knife. But I'm hesitant. Still, inabot ko pa rin ito. Pero bago ko pa man ito makuha ay bigla niyang hinawakan ang kamay ko't pinatalikod dahilan upang mabali ito. Napahiyaw ako bigla.

My heart beats rapidly, again. Lalo na nang itutok niya iyong kutsilyo sa leeg ko. I suddenly feel anxious. Nataranta ako!

"Bitawan mo ako!" I screamed. I felt the sweat in my forehead. And now I'm holding back my tears. Oh, shit. No. This is not good.

"Shh, don't cry," pagpapatahan niya.

Pinilit kong kumawala hanggang sa nasiko ko siya gamit ang isang libre kong kamay. Nasapul ko ang tiyan niya kung kaya't agad din siyang napabitaw sa 'kin.

He tried to attack me again! Buti na lang at mabilis ako kung kaya't nasipa ko kung ano man ang mayro'n siya sa baba. Agad akong tumakbo papalayo upang hanapin ang pintuan.

"Shit naman, bumukas ka," I muttered while pulling the door knob. Ayaw!

Muli akong napalingon sa likod ko kung nasaan ang lalaki kanina. Pero nando'n lang siya, naka-upo't pinapanood ako. His smile even scared the shit of me. It's the scariest and deadly smile I've ever seen in my entire life.

"Creep, you can calm down now," he said in a relaxing tone.

Pero hindi pa rin ako nakinig. I continued hitting the door just to open it. Ginawa ko na lahat para mabuksan siya. I'm freaking desperate to get out of here. But still, it can't. This is insane!

Padabog ko na lamang hinampas ang pintuan saka napasandal do'n. Napahilamos ako ng mukha pero agad ding umiwas. Ugh, my face still hurts.

"Okay ka na?" the guy, Wield, suddenly asked. "It's just a test. I'm trying to test your agility. It's now fine. You can come here again."

"Fuck you," I said and showed him my middle finger.

"Ayaw mong lumapit? Fine!" he said. Nanlaki naman ang mga mata ko nang magsilitawan ang mga baril sa mesa. "Sila na lang ang lalapit sa 'yo."