Exquisite Saga #2: Roussanne Shelkunova

Chapter 24: Happy

JhasMean:

I-pa-plug ko lang po (shamelessly) iyong isa ko pa pong on-going story; ang title po niya ay "Better that we Break" punta lang po kayo sa profile ko. Hahaha! Salamat po.

Tapos po pala, posted na po ang Chapter 1&2 ng Book3 ng Exquisite Saga written by modernbinibini. Just click the external link and enjoy reading!

THANK YOU VERY MUCH.

PS: Continuation po ito ng flashback last chapter. Thanks ulit.

Chapter 24

Roussanne Shelkunova

Three weeks ago:

Kahit nanlalambot ay pinilit kong tumayo para pumunta ng banyo. I need to clean myself. I need to cleanse myself. I have to...

"It's your fault..." Asik ko sa repleksyon ko sa salamin. Iyong pagkakasira ng kompanya ng Papa ko, na nagresulta sa pagkakasakit ni Mama. It's my entire fault.

Kinuha ko ang gunting sa cabinet at akmang susugatan ang aking mukha nang maalala ko ang mga kapatid ko. Kung hindi ako, it could've been them. Kung hindi ako, posibleng maging sila naman. I... I can't let that happen.

Napaupo na lang ako sa malamig na sahig nitong CR dahil sa pagkalito. Gusto ko na lang mawala. I wish I could just vanish and start a new life, sa lugar kung saan wala akong kilala at walang makakakilala sa akin. Kung saan pwede akong mamuhay nang walang iniintindi. Kahit isang araw lang, I want to have a normal life. Not the almost mistress Roussanne or the prostitute Roussanne; For once, I want to be just Roussanne.

Sa sobrang pag-iisip ay hindi ko namalayan na humigpit masyado ang pagkakahawak ko sa gunting, naramdaman ko na lang ang pag-agos ng dugo mula sa palad ko. Napatitig lang ako riton but I can't feel anything. Kahit kaunting skait ay wala; nanginginig na binitawan ko ang gunting at mabilis na tumayo para hugasan ang kamay kong puno nang dugo, pinaagusan ko ang tubig doon pero wala pa rin, kahit kirot ay wala akong maramdaman. I panicked, kaya naman ay kinuha ko ang alcohol at binuhos iyon sa sugat. Wala pa rin.

"Rous?" Syrah rushed to my side and immediately look for something to cover my wound. Kinuha niya iyong face towel at binalot iyon sa kamay ko; she also put the robe on me and help me get out of the bathroom. "Ano bang nangyari sa'yo?"

Hindi ako makasagot, nanatili lang akong nakasandal kay Syrah habang nakatitig sa kawalan; napansin ko na lang na bihis na ako at iyong kamay ko ay may benda na.

Syrah stayed by my side kahit na wala akong sinasabi; nanatili lang siya sa tabi ko hanggang sa makatulog ako, at pagkagising ko ay nandoon pa rin siya. Muli niya akong tinanong sa kung anong nangyari but all I did was cry. Hindi ko magawang sabihin sa kanya, dahil kapag sinabi ko ay malalaman din ni Asti at Chianti. Hindi ko kayang sabihin sa kanila ang totoo, it will break them; Ang pira-piraso naming sarili ay mas lalo lang mawawasak at baka sa huli ay maging abo na. Ayoko.

"Sy," hinawakan ko siya sa kamay bago hinatak para yakapin.

"Ano bang problema? Is it because of that Alastair? O baka naman si Rafael? Come on, kinakabahan ako sa kinikilos mo." Umiling ako at lalong hinigpitan ang yakap sa kanya.

"I just... feel sad." Tinugon ni Syrah ang yakap ko at hindi na muli nagtanong. 

Gusto pang mag-stay ni Syrah hanggang kinabukasan pero sinabihan ko siyang umalis na, I know she has work, ayokong makaabala pa; I just assured her that if I need anything, I will call her, or Asti, or Chi.