Benden Kaçamazsın!

Bölüm 41

Gündüzdü, okuldaki dersleri kaçırıyordum ve o konuda da kendimi kötü hissediyordum. Artık devam etmem lazımdı, devamsızlığım da artıyordu.

Bahçedeki ondan fazlası korumaya baktım, hiçbiri bana dahi bakmıyordu ama benim orada olduğumu biliyor gibi tetikteydiler.

Gözlerimi kapattım ve mantığımı çalıştırdım.

Eğer Ateş ile konuşursam onu affedecektim, beni kesinlikle ikna edebilecek güçteydi. Ondan kaçmak en mantıklısı değil miydi?

Ablam ile belki bir şansları olurdu, evet!

Bu düşünceme gülümsedim, üzülen kişi ben olsamda ablamın mutlu olmasu beni gülümsetirdi her zaman. Hayatını bize adamış ablamı mutlu etmem lazımdı, en azından ona borçluyum.

Ama bu sefer plan yapmam lazımdı, beni hiç bulamayacağı bir yere gitmem lazımdı.

Beynime aniden gelen bir söz beni gerdi,

'Furkan'a bir şart ile zarar vermem' demişti, maviliklerini gözlerime dikerek.

'Benden kaçmaya çalışmayacaksın'

*

Aşağı indim, mutfağa ilerledim ve Yasemin'i kek yaparken gördüm.

Benim gibi değildi, gayet becerikli bir şekilde keki yapmış ve ortalığı temizlemişti.

"Yasemin" dedim gülümseyerek, elindeki bezi lavobaya koydu ve bana döndü. Ela gözlerini heyecanla bana çevirdi.

"Ayakta olmanıza sevindim, istediğiniz bir şey var mı?"

"Telefonunda Rüzgar'ın numarası var mı?" dedim, kızardı ve başını eğdi. "Olabilir, Ateş Bey ona ulaşamazsam onu aramamı söylemişti"

Planımın mallığı ile iç sesim bana küfür ederken kalbim de salak olduğumu vurgularcasına hızlı bir şekilde atıyordu.

"Onu çağırır mısın?"

Bana kısa bir bakış attı ve hemen başını salladı, "Hemen efendim"

Telefonunu çıkarırken konuştum, "Sen çağırıyormuş gibi yapar mısın?" dedim nazik bir sesle, yanakları iyice kızarırken başını salladı.

Telefonu ilk çalışta açılmıştı, sesini duyabiliyordum. "Ne oldu?" dedi kaba bir sesle, öküz. Kıza direkt öyle denir mi?

"Şey... Gelir misin?" dediğinde Rüzgar cevap vermedi bir süre boyunca. "Tamam, bir dakikaya oradayım"

Telefonu kapattığında ona teşekkür ettim. "Senden küçük bir şey daha istiyorum"

Bana baktı, "Tabi ki"

"Şey... Konuşmam gereken konu özel, kızlara geçersen sevinirim"

Bana kızdığını biliyordum, sevdiği çocuktu ama yapacağım şeyden Yasemin'in haberdar olmaması gerekiyordu çünkü Ateş ilk ona zarar verirdi.

Dediğimi yaptı ve hemen çıktı.

Çıktıktan ve eve girdiği gördükten sonra kapı çalındı.

Kapıyı açtığımda Rüzgar sabırsız bir şekilde bana bakıyordu. Beni gördüğünde şaşırdı ve yurkundu. "Yasemin çağırdı?"

"Gel içeri" dedim ve yoldan çekildim.

Girdiği anda kapıyı kapattım ve ona döndüm, beni meraklı bir şekilde süzüyordu. Ondan uzak durup gözünün önünden çekilmem gerekiyordu ama bu hem onun için hem de ablam için güzel olabilirdi.