[6] Seni kimseyle paylaşmayacağım.
TAEHYUNG
Gökyüzüne serpilmiş yıldızlar sanki hepsi oraya, o derin maviliklere aitmiş gibi gözükürken ellerimi uzattım onlara. Avuçlarımda hayal ettim hepsini birer birer. Kapattım gözlerimi usulca binlerce Yıldız'ın avuçlarımda olduğu kısa bir hayaldi. O yıldızlardan birisi annem diğeri de babamdı. Buna rağmen derin bir nefes alıp üfledim gökyüzüne. Onlar benim avuçlarımda değil ait oldukları yerde güzeldi. Gökyüzü yıldızlar olmadan gerçekten de eksikti. Bu benim her gece yatmadan önce yaptığım bir terapi gibi bir şeydi. Sahip olmak istediğim şeyi önce kendimde hayal ederdim. Aslında her şeyin ait olduğu yerde güzel olduğunu fark ederdim. Bu terapiden bunu çıkarmıştım ben. Ay Güneş'e, bulutlar uçsuz bucaksız dağların tepelerine, yıldızlar gökyüzüne. Gökyüzü hepsine. Ben Jungkook'a.
Kendimi onun kollarında gördüğüm günden beri düşünmeden edemedim onunla ne kadar güzel olduğumu. En az gökyüzündeki yıldızlar kadar güzeldim ben onun yanında. O ılık rüzgar saçlarımı karıştırırken gülümsedim. "Anne." dedim derin bir nefes alarak. "Anne. Sen de ait olduğun yerde cennette güzelsin." Sanki o karşımdaymış gibi hissederken biraz daha rahatlamıştım. Acılar gitmişti. "Ben de çok isterdim yanında olmayı ama, sana kavuşma arzusu Jungkook'u getirdi bana bak. Ben iyiyim o benim kalbime çok iyi bakıyor umarım sen de çok iyisindir." dedim gözümden sıcacık bir gözyaşı süzülürken ilk defa mutluluktan rahatlayan kalbimden geliyordu bu gözyaşı. O kocaman terasta tek başıma otururken tıkırtı gelmişti arkamdan. Saniyeler sonra o tıkırtının sahibinin kollarındaydım.
Sarılmıştı bana çenesi omzumda elleri belimde ve ellerime değiyor. Parmakları okşuyordu ellerimin üzerini. Sanki bütün dünyadaki insanlar dokunuyordu ellerime tek başına başarıyordu bana bu hissi tattırmayı. "Bitti mi?" dedi o rüzgarlardan bile daha çok ısıtan sesiyle. "İyi geldi mi, rahatladın mı biraz daha?" Gözlerimi tamamen açtığımda yanağına yasladım yüzümü. "Çok iyi geliyor." dedim. "Çok iyi geliyorsun." yanağım onun yüzüyle sürtüşürken kokusu geliyordu burnuma. En güzel terapi buydu benim için. En sevdiğim buydu. "Bitmiş miydi?" dedi tekrardan başımı sallamıştım. "Bitti de neden sordun ki?" dedim bana şakayla sımsıkı sarıldığında gülme krizine girmiştim onun yüzünden. "Bebeğim unuttun mu?" dedi yüzümü okşayan beynimi uyuşturan sesiyle. "Sevgi saati yapmadık bugün." yüzümde güller açarken işte en sevdiğim terapiye gelmiştim.
Ona tamamen dönerken gözlerinin içine bakmıştım bir hamle yapmasını bekliyordum öylece. Hiçbir şey yapmadan sadece yüzüme bakıyordu benim. "Hadi sevmeyecek misin?" Kollarının üzerine yaslanırken neden hala beni sevmediğini sadece izlediğini anlayamamıştım. Gözleriyle mi seviyordu beni? "Ben içeri geçiyorum o zaman." dedim ayağı kalktığımda bir adım atmadan bileğimden tutup çekmişti beni. Kucağına düşmüştüm.
"Şimdi kollarımdasın." dedi saçlarımın arasına dudaklarını bastırdığında kalbimdeki heyecanı anlatamazdım. "Küçük kaplan ait olduğu yerde." dedi beni çıldırtan ses tonuyla. "Yuvasında. Güvenilir ve sıcak yuvasında. Öyle değil mi benim sevimli kaplanım?" dedi. Anlatılacak ya da atlatılacak gibi bir şey değildi bu. "Öyle." dedim göğsüm kafesinden çıkmak üzere kalkıp iniyordu. "Yuvamdayım sıcak ya da soğuk her neyse ama yuvamdayım." Üzerindeki geceliğinin yakalarını sıktım avuçlarımda. "Şimdi seni sevmeye nereden başlasam düşüneyim." dedi önce yanaklarıma bastırdı dudaklarını. "Buradan mı?" dedi burnumun ucuna kaydı dudakları.
"Yoksa buradan mı?" dudakları yüzümün her santiminde gezerken boynuma küçük küçük öpücükler bırakmıştı. "Ya da buradan mı?" kendimi hiç olmadığım kadar iyi hissederken onun sevgi dolu dokunuşları altında kalbim sıkışıyordu. "Tanrı aşkına başla bir yerden yoksa ben başlayacağım." dedim. Kucağında ufacık kalırken ayağı kalkmıştı. Küçük bir hamak vardı onun içine uzanmıştık birlikte. "Yaa." dedi ben yine o kalınlaşmış sesinden aşağı yuvarlanarak düşmüştüm. "Demek beni sevmek istiyorsun?" O oturuyordu ben gözlerimi kapatmıştım.
