Jin the Virgin [NamJin FF]

SC: The Untold Chapter

Little Namjin's POV 

When we arrive in Canada kaagad na naging busy si Mama para ipagamot si Daddy. 

Mama Jin came home late galing sa pagbabantay kay Daddy. Lalo na't katatapos lang ng operasyon nito sa ulo niya. We are all waiting para sa kanyang pag gising. 

Kaya si Yaya nalang ang nagbabantay sakin, si yaya nalang ang gumigising sakin, si yaya nalang ang nagpapaligo sakin. Gusto kung magalit kay Mama dahil nakalimutan niya ako. 

Pero can I blame him?

I cant.

Because I know deep inside Mama is suffering also. Ayoko na maging pabigat sa kanya. Kaya sapat na sakin na si Yaya muna ang nagbababantay sakin. 

" Namjin, go to sleep now. You still have class tomorrow. " Yaya said.

I smile to her and shook my head.

" Can I be absent tomorrow? " I plead. 

Ayokong pumasok.

Inaaway lang naman ako ng kaklase ko sa school. Hirap pa kasi akong kausapin sila.

There language is not my native language. Ang hirap mag adjust.

I'm already a Grade 11 student tatlong taon na ang lumipas simula nung ewan namin ang Korea.

" Pagagalitan ka ng Mama mo. Sige na. Clean yourself and go to sleep. " Sabi nito. 

Ngumiti nalang ako at tumango, Wala akong magagawa eh. Kahit na gusto kung umiwas sa gulo kahit isang araw man lang. I want to put myself at peace. I never tell anyone what happened to me at school. Ayokong maging pabigat. 

I woke up before my alarm clock starts ringing. Ganun ako palagi. Kaya useless lang ang alarm clock ko, but still I set it incase na di ako magising ng maaga.

I prepare myself to school and go down stairs to eat. 

" Ya, si Mama ? " I ask.

Yaya is a half korean na matagal ng namamalagi dito sa Canada for her familie's living.

" Maagang umalis eh. Halika na. Let's eat. " 

Pagkatapos kumain ay pinahatid na ako ng driver namin to school.

Ganito lang ang buhay ko dito.

School.

Dealing with my bullies. 

Bahay.

at Tulog. 

I dont have time to go around. To go shopping. Kasi wala naman kaong kaibigan ni kahit isa. 

Kaya kadalasan gumagawa nalang ako email's para kay Taekook. Baka sakaling mabasa niya at puntahan ako dito kahit isang beses lang. 

I miss him. 

I wipe my tears nung namalayan kung umiiyak na pala ako, salamat din at andito na kami sa school. 

" Thank you po manong. " Pasalamat ko sa driver namin at tumango naman ito sakin.