Jin the Virgin [NamJin FF]

VirJin [45]

Gwapong Namjoon POV

" Hangang kailan nalang ako mabubuhay Doc ? " Diretsong tanong ko sa Doctor ko.

Ayoko ng magpaligoy ligoy pa. Gusto kung malaman kung hanggang kailan nalang ako dito sa mundong to.

Ken sighed bago niya sinagot.
" Kahit sabihin nating dalawang taon nalang ang itatagal mo sa mundong to. We still cant predict kung kailan kana talaga kukunin ng may kapal. God might give miracle and maybe not. Manalangin nalang tayo ng bigyan kapa ng mahabang buhay for your Family " Ken said.

Yes. Si Ken and Doctor ko ngayon. I asked him kung pwede ko ba siyang maging doctor at doon na namin gawin ang bawat check up ko sa di kalakihan niyang clinic.

How ironic right ? Ang taong pinaseselosan ko ay ngayong tutulong upang mapahaba ang buhay ko.

" But it's better if we do the operation as soon as possible. It maybe 50/50 chance to survive but I assure you gagawin ko lahat to save you " Ken said.

I sighed deep.
Kung sakaling mawala man ako sa mundong ito. I know Ken is there for my family. I know he will take care of them kapag wala na ako.

" Alam mo I want to get mad at you dahil lahat ng to nilihim mo sa kanya. Yung lagay mo at pati yung lagay niya with your baby. Bakit ang selfish mo Namjoon ? Oo, masasaktan siya kapag nalaman niya pero hindi bat parte din yun ng buhay niyo ? Bilang magkasintahan ? " Sabi nito sakin.

" I cant stand seeing him suffering because of me. Mahal na mahal ko siya at hindi ko kayang umiiyak siya dahil sakin. " I said.

Ken sighed at tsaka naman siya napailang sa sinabi mo.
" Kung yan ang desisyon mo wala akong nagagawa. Jin is a good friend of mine kaya ako nagsinungaling sa kanya na umalis papuntang US dahil gusto kung tulungan kayo. Dahil alam ko baliktarin man ang mundo. You guys are meant for each other " Ken said. Napangiti naman ako sa sinabi niya.

" Thank you Ken. Di bale tataasan ko pa sahod mo " Medyo pabirong sabi ko sa kanya.

" Aba dapat lang. Sige na ! See you next check up. Basta Namjoon bilang doctor mo sundin mo sana lahat ng sinasabi ko sayo " Paalala ulit nito sakin.

" Susubukan ko Doc. "  I said and laugh bago ako lumabas sa opisina niya.

Nadatnan ko naman si Suga na naka sandal sa pader ng opisina ni Ken. Waiting for me.

Agad naman itong napatingin sakin at tsaka naglakad palapit sakin.

" Tapos na ? Tsk ! Dami mong pakulo sa buhay. Pati Doctor dinamay mo pa " Sita nito sakin. Suga is againts of my plan na kunin si Ken bilang Doctor ko. Of course una na dun na OB ito ni Jin. At pangalawa kahit expert ito sa pagiging Surgeon OB pa din siya ni Jin. Yan yung rason
na hindi ko maintindihan. Tsk !!

" Ken is good. Kung hindi ko pa na check yung background niya as a Doctor baka kailangan ko pang lumipad ng ibang Bansa just to cure me " I said.

" Cure me ? You mean magpapa- "

" Not now. But maybe next year " I said.

" Tangina ang tagal baka matiguk ka nalang wala operation na magaganap " Pagmamaktol nito.

Nakarating kami bahay kaagad sa tulong ni Suga. Siya na din kasi ang magmaneho samin pauwi.

Pagdating ko sa bahay ay nadatnan ko namang nag aabang sakin ang soon to be husband ko. Seokjin.

" Bakit di ka nagpapahinga ? " Tanong ko sa kanya.

Jin looked at me and he smile. Umupo naman ako tabi niya at tsaka naman siya umakap sakin. " May problema ka ba ? " Tanong ko sa kanya.

Jin shook his head habang nakatingin sakin. Kinalas ko naman yung yakap niya sakin at tsaka hinawakan ang kamay niya.

I smile to him.

It's now or never Namjoon.

" My, I have something to say " Simula ko.

Napakunot naman ang nuo niya while looking at me. God ! Please guide me.

" A-ano dy ? " Tanong nito sakin.

I look at him and caress his face.

" Mangako ka muna na ikakalma mo lang ang sarili mo hmm ? Kahit anong malaman mo tandaan mo mahal na mahal kita " I said and I need to take it slow.

" P-promise " Jin said.

I took a deep breath at tsaka ko siya tinignan sa mata.

" My. I-I'm sick.. " I saw a tear coming out from Jin's eyes. Hindi muna siya nagsalita " I have a brain Cancer. I only have few years to leave if I cant conduct the operation as possible. And you and our baby is not in good terms. Naninibago kasi ang katawan mo sa nangyayari sayo. Pero as soon as you survive while giving birth hindi kana mahihirapan pa sa susunod. M-my I'm s-so sorry k-kung nasinungaling ako. I-I'm sorry kung n-nagsinungaling ako. I-I'm sorry" Napahagulhol ko kung iyak kay Jin. Jin just sobs as he hugged me tight.

" My, n-natatakot akong m-mawala. P-pero mas natatakot ako sa lagay niyo ng anak ko. I love you so much Jin. I c-cant afford to lose you "

" W-walang mawawala satin okay ? M-malalagpasan din natin to Dy. Malalagpasan din natin to "  Jin said as he kiss me on my forehed.

Pareho kaming tahimik na umiiyak na dalawa. Tanging maririnig mo lang sa loob ng bahay namin ay yung iyakan naming dalawa. I put Jin's head on my shoulder habang yakap yakap siya at ganun na din siya sakin. Sinisinok pa siya dahil sa pag-iiyak niya.

I looked at him habang unti unting napipikit ang mata hanggang sa makatulog siya sa balikat ko. I kissed his forehead and hugged him tight.

Mahal na mahal ko siya at lahat gagawin ko para samin. Hindi ako papayag na hindi namin maranas ang maging masaya kasama ang anak namin.

Dahan dahan ko naman siya binuhat at tsaka ko siya dinala sa shared bed room namin. I slowly put him to bed and cover him a blanket. Akmang aalis sana ako ng bigla niyang hawakan ang kamyay mo.

Namamaga pa ang mata siya dahil sa iyakang naganap kanina.

" D-dito ka lang. Dy " Jin said.

I smile at saka ako umupo sa tabi niya.

" Dito lang ako. Take a rest now. " I said at tsaka ko hinalikan ang kamay niyan.

Dahan dahan naman siyang pumikit hanghang sa kainin ulit siya ng antok. Tumayo naman ako at tsaka ako naglinis ng katawan at pagkatapos saka ko naman siya tinabihan sa pagtulog.


________________________________