Dusk Till Dawn - E'Dawn

07

~ 14-09-2018 ~

"Ben je er klaar voor Yeon Mi?" vraagt Yuto terwijl hij het oudere meisje volgt, ze lopen het grote gebouw in waar het vandaag extra druk lijkt te zijn. Het meisje zucht eens diep. "Ik hoop het, om eerlijk te zijn ben ik eigenlijk wel nerveus." geeft het meisje toe, ze voelt haar knieën knikken. Met haar trillende handen maakt ze een staartje van haar zwarte haren, een aantal plukjes die te kort zijn vallen meteen weer uit de staart. "Je hoeft niet nerveus te zijn, ik weet zeker dat het je gaat lukken. Je hebt goed bewijs gevonden." de jongen lijkt haar volledig te vertrouwen, wat voor alleen maar meer druk op haar schouders zorgt. Ze weet hoeveel Hyo-jong voor Yuto betekent. Yeon Mi kijkt de zwart harige jongen aan en schenkt hem een glimlach. "Bedankt voor je vertrouwen in mij, ik ga proberen je niet teleur te stellen." de twee lopen de rechtszaal in, Yeon Mi haar ogen vallen meteen op de oudere man die in de zaal zit, Moon Sang Hun. Een kleine grijns verschijnt rond het meisje haar lippen. Hij heeft geen idee wat hem gaat over komen.
Als Yeon Mi plaats neemt op haar stoel neemt niet veel later Hyo-jong naast haar plaats. De politie agent die hem naar zijn plek heeft gebracht zet een paar stappen achteruit, voor de zekerheid blijft hij wel in de buurt. Net zoals bij de eerdere twee processen.
"Wat heb je voor vandaag in petto?" vraagt Hyo-jong op fluister toon, hij is toch wel nieuwsgierig naar wat zijn vriendin bedacht heeft. Het meisje schenkt hem een glimlach. "Wacht maar, je zult verstelt staan." ze kijkt de jongen in zijn mooie bruine ogen aan, ze moet meteen weer denken aan dat ene magische moment dat ze nooit meer zal vergeten.

~ 24-08-2018 ~

De zon staat hoog aan dehelder blauwe hemel, de warme zonnestralen voelen lekker aan op Yeon Mi haarblote armen. Het meisje kijkt even naar de blauwe jurk die ze speciaal voorvandaag aangedaan had.    

Een glimlach siert het meisje haar lippen, het is zo lang geleden dat ze op een date is geweest dat ze even vergeten was wat voor speciaal gevoel het je geeft. De jongen die naast haar loopt pakt haar hand vast, een glimlach is ook op zijn gezicht te vinden.
"Dit is de eerste keer dat ik je in zo een mooie jurk zie lopen. Zou je vaker moeten doen." merkt hij op wat voor een lichte blos op Yeon Mi haar wangen zorgt. "Neem hier maar plaats, ik haal wat te drinken voor ons." Hyo-jong laat het meisje plaats nemen op een houten bankje dat langs het pad in het park staat waarna hij richting een klein hokje loopt waar ze allemaal drinken en verschillende soorten eten verkopen.
Yeon Mi sluit voor enkele seconden haar ogen, een zacht windje waait door haar lange donkere haren en laat een aantal sprietjes haar zachtjes heen en weer dansen. Ze snuift de frisse lucht naar binnen, en neemt de vele geluiden om haar heen in zich op. Het gelach van de spelende kinderen die over het zachte groene gras rennen, het gepraat van ouderen die omdat het zulk mooi weer is besloten hadden een wandeling door het park te maken en de muziek van een klein bandje dat midden op het plein dicht in de buurt muziek staat te spelen.
Als het meisje merkt dat iemand naast haar plaats neemt opent ze haar ogen weer. Hyo-jong kijkt haar met een glimlach aan terwijl hij haar een beker koffie overhandigt. "Weet je, je bent echt heel anders dan ik in de eerste instantie had verwacht." merkt Yeon Mi op die een slokje van haar koffie neemt. De bruine vloeistof is nog erg warm waardoor ze voelt welke weg het in haar lichaam volgt. Het meisje vouwt haar handen om de warme beker en besluit nog maar even te wachten voordat ze haar volgende slok neemt. "Toen ik las dat je lid bent van een van de grootste gangs in Zuid-Korea had ik nooit gedacht dat je een persoon zou worden die zo dicht bij me zou staan. Tegenwoordig ben jij nog maar de enige die ik helemaal vertrouwen kan."

"Het is hier zo mooi, ik kom rond dit tijdstip eigenlijk nooit meer op het strand." Yeon Mi zet een stap naar voren waardoor de koude golven van de zee tegen haar voeten aankomen. Het water is koud en voelt lekker verfrissend aan. "Heb je nog nooit een zonsondergang gezien?" vraagt Hyo-jong die naast het meisje gaat staan, hij stopt zijn handen in zijn broekzak, zijn ogen gericht op de oranje roze lucht voor hem. De zon verdwijnt langzaam in de zee, het lijkt wel alsof het water van de zee het licht van de zon langzaam uitdooft.
"Nooit vanaf het strand. In Seoul was ik altijd te druk om dat soort dingen te doen." antwoordt het meisje. "Dat is ook de reden dat je daar weg bent gegaan, of niet soms? De mensen in Seoul lagen te veel druk op je schouders, zoveel dat je als enige uitweg zag de stad te ontvluchtten en terug te gaan naar je geboorteplaats." Yeon Mi kijkt met een gefronste blik opzij.
"Waarom heb ik altijd het gevoel dat je me beter kent dan dat ik mezelf ken?" vraagt het meisje op fluister toon. Hyo-jong draait zich naar haar om, hij pakt haar bij haar schouders vast en kijkt haar met een blik aan die haar al genoeg zegt.
Even blijven ze zo in stilte staan terwijl ze elkaar aankijken. Hyo-jong zijn blik glijdt van haar ogen af naar Yeon Mi haar zachte lippen. Kort twijfelt hij, niet zeker hoe ze zou gaan reageren, maar die twijfel is al snel verdwenen. Hij trekt het meisje dichter naar zich toe en drukt zijn lippen op de hare. Yeon Mi haar ogen worden groot, deze actie had ze niet aan zien komen. Langzaam sluit ze haar ogen en gaat ze in op de zoen die voor kriebels in haar buik zorgt.
Als Hyo-jong zich terug trekt uit de zoen laat hij zijn voorhoofd tegen die van het kleinere meisje rusten. Ook zij opent langzaam haar ogen weer, een glimlach vormt zich rond haar lippen.
"Ik houd van je Yeon Mi."

"But you'll never be alone
I'll be with you from dusk till dawn
Baby, I'm right here
I'll hold you when things go wrong
I'll be with you from dusk till dawn
Baby, I'm right here
I'll be with you from dusk till dawn"