Pim

Pim en Max

Op een dag liep er een jongetje over straat.

Het was Pim.

Hij had zin in een taco.

Hij liep naar de snackbar.

Toen kwam de taco bakker: Ingrid eraan.

'Hallo jongetje. Wat wilt u?' vroeg Ingrid.

Maar ze keek Pim niet aan.

''Een taco alstublieft.''

Ingrid draaide zich  om en liep de keuken in. Meteen daarna kwam ze weer terug met een taco.

''Ye!'' riep Pim.

Hij stak zijn handen uit naar de taco alsof het zijn kind was.

Toen Pim begon te eten zag hij niet dat er een kwaadaardige blik op het gezicht van Ingrid verscheen.

''Nog maar even.. en dan zal de wereld van mij zijn..!'' zei ze zachtjes tegen zichzelf. Ze lachte vals en liep daarna weer terug de keuken in.

Pim at zijn taco op. ''Mwraagraahhaa!'' lachte Pim.

Verschrikt sloeg hij zijn handen voor zijn mond.

''Z.. zei ik dat..?'' vroeg hij verbaasd aan zichzelf.

Plotseling viel Pim op zijn knieën op de grond. Zijn ogen werden helemaal wit en begonnen licht te geven. Zijn huid werd overal rood. Pims handen werden klauwen en er groeiden pikzwarte hoorns uit zijn hoofd.

''MWRAAG!!!!'' brulde Pim.

Zijn kleren scheurden van zijn lichaam en opeens had hij een rode staart met een zwarte punt aan het uiteinde. Nu stond daar een afschuwelijk duivels monster op straat wat met zijn klauw over de grond schraapte.

'Heh heh heh..' zei Ingrid en ze kwam op Pim aflopen. 'Weer een mooi exemplaar voor mijn verzameling is het niet?'

Pim gromde en rende op Ingrid af. Hij nam een sprong en strekte zijn klauwen naar haar uit. Ingrid lachte duivels en opeens was ze weg.

Pim schrok en viel met een harde smak op de grond. Duizelig van de harde klap draaide hij zich om. Waar was die vrouw nou?

Opeens verscheen Ingrid weer. Vlak voor de neus van Pim. Hij viel achterover van schrik.

'Je kunt mij niet aan, Pim! Ik ben een geest!' zei Ingrid en ze tilde haar hoofd op.

Pim schrok nog meer: Ingrid had geen gezicht!

Er ging een luik onder Pim open en hij viel naar beneden. Toen was het zwart...

'MWRAAG!' hoorde Pim.

Hij opende zijn ogen en keek om zich heen. Hij was in een kelder. Pim keek om zich heen en zag allemaal duivels.

'WIJ GAAN DE WERELD VEROVEREN!' brulde de grootste duivel.

'JA!' gromde de rest.

Pim was doodsbang en rende een donker hoekje in.

''Ben jij ook nog niet duivels?'' hoorde hij iemand naast hem zeggen.

Pim keek verschrikt naast zich.

'Hoezo? Ik ben toch ook al een duivel?' vroeg hij aan het duiveltje  dat naast hem zat.

''Elke minuut dat je een duivel bent word je groter en gemener..' zei het duiveltje verdrietig. 'Zie je die grootste duivel? Die is al heel gemeen. Ingrid wil een leger van super-grote duivels maken om daarmee de wereld te verwoesten. Wij zijn nog maar heel klein..maar..'

opeens begint het duiveltje te schokken. Hij kreunt en is opeens een centimeter groter.

'Dat duurt niet lang meer..'

'Oh nee..'' zegt Pim. ''We zouden ze moeten tegenhouden, voordat..'

Pim begint ook te schokken. 'Voordat wij ook groot en gemeen zijn..'

Het duiveltje knikt. 'Je hebt gelijk! We zoeken een plek om te ontsnappen! Volg mij, ik heb volgens mij een plek gevonden die welleens kan werken!'

Het duiveltje sluipt naar een andere hoek van de kelder. Er ligt een hoop zand.

'Dit is het. Zorg alleen dat de andere duivels je niet zien hè?'

Pim knikt. Het duiveltje begint wild te graven. Pim helpt hem mee.

Even later hebben Pim en het duiveltje een groot gat gegraven.

'Pfoeh..' zucht Pim. 'Dat was een hele klus. En nu?'

Opeens staat de grote duivel achter hun en grijpt Pim bij zijn staart vast.

'Waar gaan jullie heen?!'

Pim gilt.

Het kleine duiveltje maakt met zijn klauw een snee in de arm van de grote duivel. De grote duivel laat Pim brullend los. Het gat valt dicht.

'Nu moeten we zo snel mogelijk die kant op graven!'

Pim knikt. Pim en het kleine duiveltje beginnnen te graven.

'Zeg hoe heet je eigenlijk?' vraagt het kleine duiveltje.

'Pim.' zegt Pim.

'Max.' zegt het kleine duiveltje.

Opeens zien Pim en Max licht.

'We zijn er!' Max en Pim klimmen naar buiten. Ze zijn in de keuken van de snackbar.

'Hoe komen jullie hier?' horen Pim en Max Ingrid zeggen.

Max draait zich verschrikt om. Hij ziet een ketting om Ingrids nek hangen.

'Sloop die ketting, Pim!' gromt Max.

Ingrid schrok. Pim neemt een sprong en grijpt Ingrids ketting vast.

'Laat los!' schreewt Ingrid.

Maar Pim zeg een nagel in de ketting en snijd het doormidden. Opeens begint Ingrid vreemd te gillen. Ze spat uit elkaar. Pim kijkt naast zich. Er ligt een jongetje op de grond.

'We zijn weer normaal, Pim!' roept het jongetje. Pim knikt. Pim en Max bevrijden de andere kinderen die in de kelder liggen. Het jongetje wat de grootste duivel was blijkt maar een heel klein jongetje te zijn genaamd Serge.

'Het spijt me Pim..' zegt Serge. 'Ik wist gewoon niet wat me bezielde..'

'Ach het geeft niets hoor, Serge.' zegt Pim. 'Het kwam gewoon door die vreemde geest Ingrid dat jullie zo waren.'

Het verhaal van Pim en Max ging de hele wereld over. Maar er was geen mens die hen geloofde. Maar Pim en Max weten dat het echt was!

Einde