Return of the Unknown Power (The Sequel)

•19•

"Pero di ko parin maintindihan na higit pa sa pag-uutos ang kapangyarihan ko. Masyadong magulo, at isa pa marahil wala na tayong oras para isipin ko pa kung ano nga ba ang kakayahan ko." pagpapatuloy ni Sphiler sa usapan. "I'm just a girl and I'm tired of thinking my mind a mess."

Umupo ang Diyosa sa damuhan, "Your power is beyond limit, what you see is what you get. Once you encounter how to use your enemies ability. You can use it to them an nth time as fast, as effective and as strong as you think."

Sa pagkakataong ito ay humiga si Sphiler sa tabi ng Diyosa pilit paring naguguluhan ang sarili. "Okay, the best example what you did to escape, you order Agata to help you escape, its the power of manipulation that Freya had, instead of manipulating Agata you just willed at her then thats it. But you use it unknowingly thats why you passed out."

Napaupo ang dilag at bakas sa mata ang pagkahiwaga. "Ibig mo bang sabihn basta naencounter ko ang kapangyarihan na iyon ay kaya ko ng gamitin ng mas malakas? Any power?"  tumango ang Diyos, ngumit ito.

"As long as alam mo ang tamang oaggakit ng kapangyarihan..." tumayo ang Diyosa nagsimula ng magkad papalayo.  "Kailangan mo ng bumalik. Nag-aalala ng sila." unti unting naglaho ang lahat at sa pagmulat ng muli ng kanyang mga mata ay  tumambad sa kanya ang puting kisame, naramdaman niya ang hinihigan niya js isang malambot na, sa pagtingin niya sa tagilan ay nakita niya sa mga kaibigan, si Cipher na nasa gilid niya, sil Hitter na natutulog sa mga kama.

"C-cipher..." tila isang talon na nag-unahan ang kanyang nga luha. Hindi dahil sa lungkot bagkus ay naramdaman niya naigtas na sjyang muli sa piling ng kanyang nga kaibigan.

Nagising si Cipher sa tinig na narinig at ng makjta na gising na si Slhiler ay kaagad niyang sinunggaban ng yakap ang kaibigan.

"Sorry Sphiler, I'm so sorry natagalan kami. Di ka namin naiigtas ng maaga, Ma'am Maica and Ma'am Miaka tried to find you but they never did because the didn't know where the tribe is... Okay ka lang ba? Wala bang masakit sa iyo.?"

Umiling ito sa kaibigan na nagpatanggal naman ng tinik sa lalamunan ni Cipher, 'Good thing she's fine' anas nito sa kanynag isipan.

Lumapit namam ang iba pa nilang kaibigan at nakiusyoso na rin sa kaganapan.

"Those days was a living hell. Akala ko di na ako makakaalis doon. Hinintay ko kayo... Tinanggal nila ang lahat ng senses ko sa katawan kaya di ko maramdaman kung ano ang ginagawa nila sakit. Bawat araw pabigat ng pabigat ang katawan ko. Dumarating sa punto na hindi na ako nakakahinga."

"You've gine trhough a lot Sphiler,  magpahinga ka muna." pangungumbinsi ni Vamper "Tell us when tou are okay."

Nagtanggal pa ng ilang oras ang magkakaibigan hanggang sa nakatulog si Sphiler at doon na nila napagpasyahang umalis. Plano nilang sabihin sa Pentagon na gising na ito. At gusto rin jilang malaman kung ano ang nangyari kay Agata.

Paglabas nila ng pinto ay agad silang dumeretso sa opisina ni Darren ngunit wala ito, hindi naman nila mahagilap kung nasaan ito naglalagi kung kayan dumeretso sila sa dining hall at doon kumain.

Doon nakita nila si Killer na kausap ang ibang estudyante. Tinawag nila ito at inanong kung ano na ang nangyayari.

"Nagpapanic na ang lahat ng estudyante hindi nila alam ang gagawin, hindi pa umaaksyon ang mga guro hinggil dito."

"Dahil ba sa pagdating natin" tanong ni Spencer sabay subo ng pagkain

"Half half, bukod doon nag-iba na naman ng kulay ang buwan.

Natahimik si Cipher alam niyang mangyayari ito. That means the Hunter is on his move, napahawak siya ng mariin sa kubyertos at napaisip ng malalim.

I need to get stronger in order to protect my friend. Bukas na bukas. Magsasanay ako.

"Bakit anong kulay ng buwan?" takang tanong ni Hitter.

"Blood"

"And what does it means?" si Spencer ang habang nagpapatuloy sa kinakain niha, halos mabilaukan na ito dahil sa dami ng laman ng bibig mabuti nalang at binigyan ito ng tubig ni Vamper "Hinay hinay kase di ka mauubusan"

"Another war." sumeryoso ang tinig ni Killer. "Pero ngayon hindi na tayo ligtas sinira na nila ang kaisa isang daan na nagkokonekta sa mundi natin at ng mga mortal."

Nakonsensya si Spencer dahil sila ang dahilan kung bakit iyon nasira...

"But if we come up into a greater plan, everyone can be save. Think positive there must be a way." pag-aangat ni Vamper sa atmospera na unti unting lumulungkot. "Huwag kayo mawalan ng pag-asa, nandito pa ako aba"

"Wow Vamper, sana ayos ka pa, ayan kumain ka!" pang-aasar ni Hitter sa kanya.

"Oy, Cipher bakit tumahimik ka?" pansin ni Killer sa babae "Cipher?"

"Hey Cipher?"

Wala ng nagawa si Hitter kundi ang yugyugin si Cipher dahil siya ang katabi neto. Biglang itong nagulat na kinagulat ng lahat.

"H-Huh? Bakit? Ano ang nangyari?" taka nitong tanong na nagmasid pa sa palagid

"Cip, you dont need to stress out yourself, nandito na tayo sa Academy, huwag mo muna isipin kung ano man iyan, ipagpahinga mo muna ang isip mo, pati tuloy kami nag-aalala na." biglang salita ni Vamper "Kung hindi ka okay nandito lang ako, nandito lang kami"

"Ayyiieee Cipher nandyan lang daw si Vamper ohhh" pang-aasar ni Spencer

"Tangina Vamper wag ganun kinikilabutan ako" anas naman ni Hitter. Habang si Killer ay natawa lang sa inasta ng dalawa

"Loko! Ngina niyo kumain na nga lang kayo" naoangiti ng kaunti si Cipher dahil sa mga kaibigan. 

Siguro nga tama si Vamper, huwag muna mag-alala sa ngayon, everything has a way to we will surpass this situation, it has to be a way.

***
Chapter 19