და მაინც რა არის სიყვარული? ჩემი აზრით სიყვარული ყველაზე დიდი ბედნიერება თან ამავდროულად ტანჯვა, ის ყოველივე ჩვენთაგანის ცხოვრებაში მოვა თან აუცილებლად, ჩვენ ადამიანები ვერ გავსანზღვრავთ ვინ უნდა შეგვიყვარდეს, როდის უნდა შეგვიყვარდეს, შეიძლება ზოგიერთს ჰგონია მოწონება და სიყვარული ერთი და იგივე რამ, მაგრამ ეს ესე არ არის, როდესაც ადამიანი გიყვარს მისი ყოველი სიტყვა ცუდი თუ კარგი გულთან მიგაქვს, როცა მას უხარია შენც გახარებული ხარ, როდესაც ის მოწყენილია შენც მოწყენილი ხარ, და მაინც რომ არა სიყვარული როგორი იქნებოდა სამყარო? ალბათ მოსაწყენი, რატომ გვტანჯავს სიყვარული? დამიჯერეთ ამ კითხვაზე პასუხი არც მე მაქვს, ზოგისთვის სიყვარული მხოლოდ ტანჯვაა, სამანტას და ჰარის შემთხვევაში კი, მათ სიყვარულს მხოლოდ ტანჯვას თუ დავარქმევთ, უყვართ ერთმანეთი მაგრამ ამას ვერ ხვდებიან, ისინი ნამდვილად ერთმანეთისთვის არიან გაჩენილები.
როდესაც ჰარი სამანტას სახლიდან გავიდა ის ყველაზე უბედურ ადამიანად გრძნობდა გრძნობდა თავს, არასდროს იფიქრებდა რომ ოდესმე ვინმეს შეიყვარებდა მას სიყვარულისაც კი არ სჯეროდა, მაგრამ როდესაც სამანტა გაიცნო სიყვარულის არსებობაში ეჭვი თითქმის აღარ ეპარებოდა, მას ყოველდღე უფრო და უფრო მოსწონდა სამანტა, სამანტას კიდევ არ უნდოდა რომანი გაება თავის პაციენტთან ის ყოველთვის თავს იკავებდა ესეთი ურთიერთობებისგან, არც მას სჯეროდა სიყვარულის არსებობის მაგრამ ჰარის გაცნობის შემდეგ მისი აზრით შეიცვალა ამასთან დაკავშირებით, ისინი ერთმანეთისთვის არიან შექმნილები მაგრამ ამას ვერ ხვდებიან, ორივე იტანჯება მაგრამ რატომ მათ ხომ უბრალოდ უყვართ ერთმანეთი, მაგრამ მხოლოდ ეს არ არის მათი ხასიათების გამო ხდება ეს ყოველივე.
სამანტას თვალთახედვით:
-ლუკასს...მგონი შემიყვარდა
-დამშვიდდი პატარავ...
გულზე მიმიკრო და ჩემს დამშვიდებას ეცადა,
-ლუკასს...მე ის მგონი მართლა შემიყვარდა მაგრამ მე რაგავაკეთე
ხმას არ იღებდა უბრალოდ მეხუტებოდა და თავზე ხელს მისმევდა,
-როგორ მოვიქცე არც კი ვიცი
-უბრალოდ გულს მოუსმინე სამანტა, თუ გიყვარს არ დათმო არავითარ შემთხვევაში, თუ გიყვარს უთხარი დამიჯერე როდესაც ეტყვი ყველაფერი კარგად იქნება უბრალოდ შენ ეს უნდა გაკეთო
-არა ამას მე ვერ შევძლებ ძალა არ მეყოფა
მომშორდა, ხელი ჩამჭიდა და წამომაყენა, მდივანზე მომათავსა თვითონ კი ჩემს წინ ჩაიმუხლა
-შენ ძლიერი გოგო ხარ და ამას შეძლებ, მე არ გეუბნები რომ ეს ახლა გაკეთო უბრალოდ დამშვიდდი, დაწყნარდი და რაც მთავარია დაფიქრდი მართლა გიყვარს თუ არა კარგი? - თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე-ახლა ცრემლები მოიწმინდე და შენც ოთახში ადი შხაპი მიღე და უბრალოდ დაიძინე გთხოვ -თავზე მაკოცა და თავის ოთახისკენ გაეშურა
------------------ ავტორი:
ლუკასის წასვლის შემდეგ სამანტა დიდი ხნის განმავლობაში იჯდა და ფიქრობდა, თუ რამოხდება შემდეგ, რაუნდა გაეკეთებინა მას, გამოტყდომოდა თუ არა ჰარის, თუმცა რაში უნდა გამოტყდომოდა თვითონაც ვერ ხვდებოდა უყვარდა თუ არა ის, მაგრამ ჩვენ ხომ ვიცით რომ მას ჰარი საკუთარ თავზე მეტადაც კი უყვარს. ჩაბნელებულ ოთახში მხოლოდ მთვარის ანარეკლი აღწევდა, სამანტას თავი ხელებში ჩაერგო და ჩასძინებოდა, რას აკეთებდა ამდროს ჰარი? უბრალოდ სახლში იყო და სვამდა არაფრის თავი არ ჰქონდა, დღეს მას გული ყველაზე მეტად ატკინეს, ბოლო ბოთლიღა ჩაცალა ფეხზე წამოდგა და ბარბაცით წავიდა მდივნისკენ და მთელი ძალით დაეცა მდივანზე, სამანტას ამ დგომარეობაში რომ ენახა ალბათ კიდევ უფრო ეტკინებოდა გული, განა ესე ძაალიან რატომ იტანჯებიან სიყვარულით მათ ხომ მხოლოდ ერთმანეთი სჭირდებად ბედნიერებისთვის და მეტი არაფერი, მაგრამ მათთვის ეს რთული აღმოჩნდა როგორც სხვა დანარჩენი პრობლემა.
--------
მაპატიეთ დაგვიანებისთვის დღეს პატარა თავს დავდებ,ხვალ კი დიდი თავით დაგიბრუნდებით <3 დაკომეთ მოგეწონათ თუარა <3
