-გამატარე მისტერ სტაილს!
ვთქვი თუ არა გაიწია შეურაცმყოფილი ვარ, ჩემს თავზეც მეშლება ნერვები როგორ მივეცი ჩემს თავს იმის უფლება რომ ჩემს პაციენტისთვის მეკოცნა იდიოტი. ოთახში შევედი თუ არა ყველა მე მომჩერებოდნენ.
-რაა!? - ვიკითხე და ყველამ ხელები აწიეს.
-უნდა წავიდე
-მე წაგიყვან - უკნიდან ხმა გაისმა შევტრიალდი და ხელში ჰარი შემრჩა.
-ამ.. არა მადლობა იყოს ლუი წამიყვანს თან რაღაც საქმე მაქვს წამოდი ლუი - არც შემიხედავს ისე ვესაუბრებოდი შემდეგ ქურთუკი ავიღე და გარეთ გავედი,ლუიც მალევე გამოვიდა და სახში წავედით.
***
ჩემს კაბინეტში ვზივარ და მისტერ ჰარის ველოდები, საათს დავხედე წუთი წუთზე უნდა მოვიდეს, გუშინდელი დღე არ დამავიწყდება როგორ მაკოცა იდიოტი უნდა ავუხსნა რომ პაციენტებს არ ვხდები, აუცილებლად უნდა ავუხსნა მაგრამ ცოტა მეუხერხულება გუშინ გავიცანი მაგრამ მას არ ეუხერხულება ორი წუთის გაცნობილ გოგოს რომ კოცნის. ფიქრი მაშინ შევწყვიტე როდესაც კაბინეტში ლილიანი შემოვიდა შემატყობინა რომ მისტერ სტაილსია მოსული მეც ეგრევე თეთრი ხალათი და სათვალები გავიკეთე. ჩემს სამუშაო მაგიდას მივუჯექი და მისტერ სტაილს დაველოდე.
-შეიძლება - ოთახში ბოხი ხმა გაისმა თუ არა მთელ სხეულში ჟრუანტელმა დამიარა, თავით ვანიშნე რომ შემოსულიყო არც შემოუხედავს ისე მოკალათდა.
-გამარჯობა, აბა მისტერ სტაილს დავიწყოთ!
გამაწყვეტინა
-უბრალოდ ჰარი
- გასაგებია ჰარი აქ შენი პრობლემის მოსაგვარებად ვარ ეგ შენც კარგად იცი გთხოვ დაწვრილებით მომიყევი ყველაფერი.
-მაინც რა გაინტერესებს პატარავ
-ჯერ ერთი მე „პატარა" კი არა სამანტა მქვია და ძაალიან გთხოვთ როდესაც ამ კაბინეტში ვართ "პატარავ" არ დამიძახო მხოლოდ საქმე ახლა კი მაინტერესებს რაგაწუხებს რა არის შენი კოშმარების მიზეზი.
