ფსიქოლოგი (დასრულებული)

უცნობი თაყვანისმცემელი

-ოუუ ჰარი... რატომ გაუთიშე შენს პატარას ეწყინება

ოდნავ ნაგლურად გამომივიდა გვერდულად ჩავიღიმე და გარეთ გავიხედე, ირგვლივ თითქმის არავინ იყო საათს რომ დავხედე პირველის წუთები იყო არც მიკვირდა რადგან ამ დროისათვის ქუჩაში ერთი-ორს თუ შეხვდებოდი

-ჩემი პატარა შენხარ - ჩაიჩურჩულა, მისი სიტყვები არ შევიმჩნიე, მაგრამ ჩემი გული საშინელ მდგომარეობაში იყო, სადაცა ამოვარდებოდა

-რატომ აკოცე მას -ისევ თავისას აგრძელებდა - მოვკლავ მაგ სირს!

-მომისმინე ჰარი

ავტომობილი სადღაც მიკარგულ ადგილას გაჩერა, ღვეთი შეიხსნა და მომიბრუნდა.

-შენ არავის არ მოკლავ მითუმეტეს მას, ეს უბრალოდ კოცნა იყო სხვა არ...

თავისი დიდიხელებით მისკენ მიმწია და ჩვენი ტუჩები ერთმანეთს შეახო, მის კოცნას მშვიდს ნამდვილად ვერ დავარქმევდით ველურად მკოცნიდა მაგრამ ეს რაღაც საოცრება იყო, მალევე მომშორდა და შუბლი, შუბლზე შემახო

-და... ეს კოცნა... ამასაც „უბრალოდ კოცნას" დარქმევ

ხმა არ ამომიღია უბრალოდ მას მოვშორდი ღვედი შევიკარი და პირდაპირ გავიხედე მისკენ არცკი გამიხედავს, მაგრამ ვიგრძენი როგორ ჩაიცინა

***
სულ რაღაც ხუთ წუთში ჩემს სახლთან გავჩნდით, ღვედი შევიხსენი და ავტომობილიდან გადავედი, ჰარიც იმწამსვე წავიდა,

-აბა რას ელოდი სამანტა გამოგყვებოდა ... - ჩავიცინე, ეს უფრო სიმწრის სიცილი იყო

***
თავის საშინელმა ტკივილმა გამაღვიძა, საწოლიდან თავის აწევაც კი არ შემეძლო, ნეტავ ვიცოდე რატომ დავლიე ზედმეტი, თავს საშინლად ვგრძნობდი ცალკე თავი მტკიოდა ცალკე გული მაგრამ არვიცი რატომ შეიძლება ჰარის წასვლამ იმოქმედა ჩემზე ასე ძალიან მაგრამ არვიცი ნამდვილად არვიცი რახდება ჩემს თავს,
თავი ძლივს წამოვყე საწოლიდან და პირდაპირ აბაზანისკენ გავეშურე, ცივი წყლის ქვეშ ყოფნამ ოდნავ მიშველა და გონზე მომიყვანა, გამოვიცვალე და სამზარეულოში ჩავედი, მაცივრიდან სალათა გამოვიღე და ჭამას შევუდექი მაგრრამ ვინ გაცადა კარზე ზარის ხმა გავიგე და წამოვდექი, კარი როდესაც გავაღე იქვე პატარა ბავშვი იდგა ყვავილებით ხელში