Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Bayıldığı o garip günden sonraki günler, yine farklı bir tuhaflıkla ilerlemişti. Niçin kendisi gibi bir kızla evlenmek istediğini ya da niçin annesini bile yanında getirecek kadar önem verdiğini anlayamıyordu. Anlamlandıramıyordu. Onunla evlenmeyi kabul etmesi ve sonraki süreçte ilerleyen diğer olayları da anlamlandıramayacak kadar yorgun hissediyordu aslında kendini.
Her şey, gürültülü zihnini ve sessiz bedenini alt üst eden her şey, parmaklarına takıp evliliklerinin nişânesi olan yüzüğü taşımaya başladıkları günün hemen akabinde gerçekleşti. Aradan yalnızca bir gün geçmişti. Yüzük parmağındaki yüzüğe içindeki tuhaf buruklukla bakıyor, olanların hâlâ gerçek olup olmadığını sorguluyordu. Talha'nın kendisine acıdığı için tüm bunları yapmış olabileceği düşüncesi beyninin her bir noktasını işgal ederken, odasının kapısı açılarak kontrol için gelen doktorla beraber daldığı dülüncelerden sıyrılmıştı.
O gün, doktorun söylediklerinden sonra genç kız, bir daha eskisi gibi gülümseyemeyecek kadar bitkin düşmüş, duyduklarını hazmedememişti.
Kötü bir şeyler vardı. Anlamıştı. Hastanede yatış süresinin uzatılacığını söylerken, doktorun suratı farklı bakıyordu. Tedavisinde yolunda gitmeyen bir şeyler vardı ve o bunu anlamıştı. Kim bilir, belki de çok ömrü kalmamıştı. Bedeni hastane yatağında gün geçtikçe erirken, Talha'nın annesi yanında kalıyor, onunla bir anne gibi ilgilenmeye çalışıyordu.
