Göksan, bir daha ağzını bile açmamıştı ama daha değişik şeyler olmuştu.
Göksan'ın bir kıza baktığını gördüğüm gibi.
O kızın da, Bade'ye tıpa tıp benzemesi gibi.
O kızı sevecekti...
Beni, sadece sarı saçlarım olduğu için öptüğü gibi, o kızı da ona benzediği için sevecekti.
Kız da, Göksan'a bakıyorken, birden ayağa kalkıp ona doğru yürüdü.
Bense sadece olanları izliyordum.
Hareket edemiyordum, hiçbir şey yapamıyordum.
O sırada, Göksan ile çok yakıştığımızı söyleyen kız yanıma gelmişti bile.
"Göksan'ın yeni sevgilisi, baksana hallerine." diye mırıldandı. Bunu kötü niyetle yapmadığını biliyordum.
"Emin misin?" diye sordum.
Başını salladığında, elime telefonu aldım ve yazdım ona.
V: Başkası hata gibi geliyordu değil mi?
V: Ne güzel yalan söylüyorsun!
V: İnsanların kalbini kırdıktan sonra, kendin mutlu olabiliyorsun.
V: İğrenç bir şekilde, dediğin şeyin aymısını yapıyorsun.
V: Vazgeç şu huyundan.
V: Çünkü bu artık sevgi değil, iğrençlik oluyor.
V: İstersen engelle, umrumda bile değil ama sen bu değildin.
V: Değişmişsin, belli.
V: Yazık ama var ya.
V: En çokta bana yazık.
V: Seni o kadar sevmeme rağmen, ittin ya.
V: Şimdi şey diyorum,
V: Bade'de seni iyi ki ittirmiş.
*Birkaç bölümü, gün içinde yazmıştım ara ara yayımlarım herhalde bilmiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
gök|texting
Short Story→tamamlandı Gelmeyenin Gelişi adlı kitabımın, yan kitabıdır. V: Bak, şimdi bir şarkı aç rastgele. V: O satırlarda, kendine de denk gelirsin bana da. V: Ama bize denk gelmezsin, neden biliyor musun? V: Çünkü biz yokuz Göksan.
