WATTYS 2020 KAZANANI.
•
BAZI YALANLAR GERÇEKLİĞİN ÖTESİNDEDİR.
•
Dalga dalga yayılacaksa şayet bir taşın denize batışı; lütfen bir denizkızının kanatlanıp göğe yükselişi de bir o kadar ses getirsin!
Ve lütfen bu göğe çıkış, dibe batıştan daha öneml...
Umuyorum ki yüzümün kara çıkmayacağı bir çalışmaya başlarım. 14.08.18
Buraya kitaba başlama tarihinizi yazın.
Çaresizliğin öyküsü, YEİS'e hoş geldiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
NONAMİTTERE - Sümeyye AVCI
Empyrium - The Ensemble Of Silence
Baştan aşağı sade görünümüyle dikkat çeken kadın, saçlarını ensesinde birleştirdi ve siyah bir tokayla tutturup demir kapıya ulaşmak için gereken uzun koridoru topuklu ayakkabılarından çıkan yankılı ve tok sesle birlikte adımladı. Karanlık koridoru aydınlatan üç farklı lamba geçti üzerinden. Sonunda kapıya vardığında heyecanlıydı fakat öte yandan tuhaf bir his kaplamıştı yüreğini ve bu his korkunun emarelerini taşıyordu üzerinde ancak yine de korku gibi değildi. Boğucu havadan derin bir nefes çekip içinde tohumlanan hissi bertaraf etti. O, üzerindeki tişörtü düzeltirken demir kapı açıldı. Kadının beyaz tenine odadan yansıyan sarı ışık çarptı. Merakla odaya girdiğinde bakışları etrafı taradı. Yere çizilmiş solgun kırmızı renkte bir halka buldu. Halkanın iki sağ ve sol tarafında karşılıklı duracak şekilde sandalyeler vardı. Sandalyelere daha dikkatli baktığında onların yere sabitlenmiş olduğunu fark etti. Bu duruma şaşırdığı söylenemezdi.
Yerdeki sınırın ötesinde bir kapı daha vardı ve o kapı bir başka odaya açılıyordu. Oradan ise ışık gelmiyordu; yalnız, kadının tepesindeki sarı ampulün yetersiz ışığı nazikçe karanlığa süzülüyordu o kadar. Kadın orada lambanın bulunmayışından mı, yoksa içeride olduğunu bildiği adamın karanlıkta oturmayı sevmesinden mi diğer oda ışıksızdı bilemedi. Sonra kulağına çalınan sese odaklandı. Bir zincir tozlu zeminde ince bir iz bırakarak; adım adım yaklaşmakta olan adamı takip ediyordu. Işık, karanlıktan çıkan suretin yarısına çarptı. O an kadının adamda fark ettiği ilk şey ışıkta parlayan gözünün elektrik mavisi oluşuydu.
Demir kapı gürültüyle kapandığında uzunca bir süre ne yapacağını bilmez halde ayakta dikilen kadın kendine geldi ve otoriteyi sağlamak amacıyla sakinleşip yerdeki solgun sınırın kendi tarafında kalan sandalyeye oturdu. Elindeki defteri açarak dizine koydu ve boğazını temizledi. Onun adam hakkındaki ilk düşüncesi, gözlerine yansıyan heyecana bakılırsa bu tanışmayı uzun zamandır bekliyor olduğuydu. Bu iyiydi.
Adam karanlıktan çıkarak ışığa doğru yaklaştı. Belindeki kemerden sarkan zincir artık görünür hale gelmişti. Üzerindeki giysi, yırtık ya da kirli değil aksine oldukça yeni görünüyordu. Adamı yıpranmış halde görmeyi bekleyen kadın hafifçe tebessüm etti. "Size iyi davranıyor olmalılar."
Adam dalga geçercesine tebessüm ettikten sonra boştaki sandalyeye kuruldu. Bir süre kadını süzdü. Parmaklarını sandalyenin kolluklarına vururken ciddi bir işle meşgulmüş gibi görünüyordu. "Evet, tıpkı zengin bir mahkum gibi..." dedi.
