Ahiretliğim

İçim Çığlık Çığlık

" Hahahhaha çok komikmiş.."

" Ömer haklı gerçekten Muhammet çok komikmiş. Benim espirime dil uzatan adama bak hele hahahah.. "

" Sana çekmemeleri konusundada uyarırsan yavrucakları memnun olurum."

" ha ha ha çok komikmiş meraklı Melihat seni. "

" Hahah Algına katılıyoruz bizde değilmi Ömer.. "

" Kesinlikle Buğra kesinlikle haha.."

" Allah birliğinizi bozmasın diyorum bende.."

" Sağol Muhammet sağol.. "

" Sağol kardeşim.. "

" Sağol Muhammetcimm.."

" Ay dede ya birşey söylesene sende. Hepsi birlik olmuş bana karşı ya.."

" O zaman bende diyorum ki..

Sağol Muhammet sağol.. "

" hahahahah "

" İnşAllah elime düşersiniz bir gün. Dede sende dahil buna.. "

" Peki evladım sağol.. "

" hahahahahah "

" Algın yeter ama ya.."

" Peki peki sustum. "

" Çok sağol ya "

Mutluluğun sesi o kadar gür çıkıyorduki bu semtte, lakin buna rağmen hüzünden kaçamıyordu. Kedi fare gibilerdi. Mutluluğun olduğu her sokakta, duvar yazıları hüzne aitti. Her ne kadarda belli etmemeye çalışsa, yüzündeki tebessüme rağmen göz bebeklerinin saklayamadığı bir hüzün vardı Tuananın içinde. Mutluluğa karşı sağır ve dilsizdi o anda..

Buğra fark etmiş olmalıki Tuanayla göz göze geldiklerinde Buğra yüzünü gökyüzüne çevirmiş yüreğinden eksik etmediği dualarını uğurlamıştı Tuana için. Yaşamış ve anlıyordu ruh halini..

Mutluluk yaş pasta misali küçük parçalara bölünmüş dağılıyordu bir bir. İlk tadan Ay dede olmuştu. Ve uğurlayan Buğraydı..

Ay dede Buğranın yanından ayrılmadan küçük bir sohbet etmiş ve kendisini üzmemesi için öğütler vermişti..

" Evlat, hayata dönen sen ve senden çok sevinen biz. Garip değilmi çocuğum. Hüznü suretinden ayırmayan nedirki kopamıyorsun ondan."

" Çocukluğum dede çocukluğum. Kaybettiğime en çok yandığım işte. Hayallerimin, gerçeklerimin yıkılan yuvası dede. "

" Peki evlat, çocukluğundan sonrasının suçu ne. Koca bir haksızlık gibi tutunmuş sanki yüreğine."

" Içimdeki çocuğun haykırışlarına ne demeli peki dede. Susmak zalimlik olmazmı yüreğime nakşettiği satırlara. Aynı yerden milyonlarca hançer saplıyor gibi yüreğime. "

" Bırak o zaman evlat, özgür bırak haykırsın bu koca bunağa. Ben dinlerim, anlarım, taşırım yükünü evlat.. "

Çocukluğu dile gelmiş gibiydi. Çocukluğunun haykırışlarını, içindeki çocuğun vasiyetini okur gibiydi Ay dedeye..

" Dualar takmalıyım çocuk kahkahalarına. Saflığın kuytu sokaklarından geçerken aminler ile kutsamalıyım bahar bakışlarını. Yüreklerinden nakşetmeliyim yüreğime sevgiyi. Bir serçenin kanat çırpınışlarına onlar gibi sevinmeliyim. Hafif bir hüzün olmalı bahar giderken avuçlarımdan. Hiç büyümeyecekmiş gibi beklemeliyim yarını. Çınarın gölgesine kurmalıyım salıncakları, ondan geriye sayarken o heyecan çökmeli yüreğime. Yokuş aşağı koşarken çözülmeli bağcıklarım, o korku işlemeli içime, bedenimde hissetmeliyim acıyı. Kabuk bağlayan yaralarla silikleşmeli suretimde.. "

" Evlat, ölmeyen hayallerinle bastırmalısın bu çocuğun sesini. Çocukluğun ölmüş olabilir amenna fakat gelecek diye tabir edilen zaman duruyor avuçlarında. Öylece bırakmak haksızlık olmazmı senden medet uman hayallerine. Zamanlarını yitiriyorsun avuçlarında. Üstelik ölmüş bir çocuk uğruna.. "

" Sevildiğini sanmak ne güzelmiş dede.
Sahiplendiğini sanıp hayata gülümsemek
Yüreğini özgürlüğün kalesiymiş gibi
Hissetmek ne güzelmiş dede..

Böylesine güzel hislerle severken
Yaşama böylesine tutulmuşken
Özgürlüğü aldığın nefese katmışken
Terk edilmek ne zormuş dede ..

Umutlarını sarıp sarmaladığın hislerin
Yalan olduğunu öğrenmek ne zormuş.

İnancın , güvenin bittiği noktada
Sevginin var olması
Var olmak için çırpınıp durması
Vazgeçmektense ölümü tercih etmesine
Ne demeli dede ..

Sevdamı demeli
Aptallıkmı demeli..

Ölmüş dediğin çocukluğum bunların hepsini aldı çaldı ellerimden.."

" Avuçlarında, yüreğinin kıyısında duran hayallerini ne etmeli evladım. Senden rüzgar olmanı bekleyen, umut olmanı, dua olmanı bekleyen hayallerini ne etmeli."

Buğranın hüzünle başını eğmiş olması zoruna gitmiş. Algınla ilgili gerçeği söyleyecekken, Algın ortaya çıkmış yeniden susmasına neden olmuştu Ay dedenin..

Lavinyanın Buğradan sakladığı gerçek Gamzeyse eğer büyük çöküşler bekliyor olmalıydı Buğrayı. Yoksa Lavinya kıyamazdı ona..