ကမ္းေျခကို ေရာက္ေတာ့ေနဝင္ရီအခ်ိန္ေလး.....ကမ္းစပ္မွာလူသိပ္မ႐ွိေတာ့ေပမယ့္ ႐ူခင္းလွေနတာေၾကာင့္သူတို႔လည္း သယ္လာတဲ့ဖ်ာေလးေသာင္ျပင္ေပၚခင္းၿပီး ထိုင္လိုက္ၾကတယ္။
ခ်န္းေယာလ္.... ပခံုးေပၚဟြန္းေခါင္းေလးမွီခ်လာသည္။
"Daddy....ဟြန္းကအရမ္းဆိုးေနလားဟင္! "
ေအးစက္ေနတဲ့ လက္ေလးေတြကို....ခ်န္းေယာလ္အသာဆုပ္ကိုင္ကာ ဆံသားႏုႏုေလးေတြကိုျမတ္ႏိုးစြာနမ္း႐ိႈက္လိုက္တယ္။
"ဟြန္းက Daddy အတြက္ေတာ့....အရမ္းလိမၼာတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ပါ! "
"ဟြန္းကို ကေလးလို႔ျမင္ေနတုန္းဘဲလား? Daddy မသိတာလား....မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့တာလား ဟြန္းခ်စ္ေနတာကို "
".........."
ခ်န္းေယာလ္ ဘက္ကတံု႔ျပန္ျခင္းမ႐ွိ။
ဝင္ေတာ့အံ့ဆဲဆဲေနမင္းႀကီးကိုသာ ေငးေမာေနမိတယ္။
အခ်ိန္ေတြ အရမ္းေနာက္က်သြားၿပီ ကေလးရယ့္~
ျပင္ဆင္ခြင့္မ႐ွိတဲ့ ဘဝမွာဘာကိုမွ မဆုပ္ကိုင္ထားခ်င္ေတာ့ဘူး။
"ဟြန္း Daddy ကိုအရမ္းခ်စ္တာ.....ဘာလို႔မ်ားဟြန္းကိုမခ်စ္ရတာလဲဟင္? ခ်ိဳ႕ယြင္းေနလို႔လား? ဒါမွမဟုတ္-.
"ေတာ္.....ေတာ္ပါေတာ့ ဟြန္းရယ္! "
ခ်န္းေယာလ္ ......ဟြန္းကိုဖက္ထားလိုက္ရင္း။ပါးျပင္ေလးေပၚက မ်က္ရည္စေလးေတြကိုသုတ္ေပးေနခဲ့တယ္။ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကိုေတာ့.....သူသိပ္ခ်စ္တဲ့ဟြန္းေလး မျမင္႐ွာခဲ့ဘူး။
သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားကိုဖြင့္မေျပာျဖစ္ခဲ့တာကို နားလည္ေပးပါ။
ဟြန္းကို ဖက္ထားတဲ့Daddy ရင္ခြင္ကတျဖည္းျဖည္းေအးလာတယ္။ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ေတြျဖည္ေလ်ာ့သြားၿပီ။
ဘာေၾကာင့္လဲ သိခ်င္လို႔......ၾကည့္ခ်င္ခဲ့ေပမယ့္အရာအားလံုးကေမွာင္မိုက္ေနတယ္။
"Daddy!! ဘာျဖစ္တာလဲဟင္? "
ဆယ္ဟြန္း ကိုယ္ေပၚၿပိဳက်လာတဲ့ခႏၶာကိုယ္ေၾကာင့္....အသိဥာဏ္မဲ့သြားသလို! တခုခုဆံုး႐ွံုးလိုက္ရသလို.....
"Daddy ဟြန္းကိုမေနာက္နဲ႔ေလ!...ထပါေတာ့ေနာ္~ "
ဘယ္လိုေခၚေခၚမထူးေတာ့တဲ့ Daddy ေၾကာင့္.....ဆယ္ဟြန္းရင္ေတြေအာင့္လာရသည္။မ်က္ရည္ေတြလည္းက်လာၿပီ။
YOU ARE READING
❝𝐃𝐚𝐝𝐝𝐲❞{Completed}
Fanfictionရင်နှင့်ရင်း၍ပေးဆပ်လိုက်ရသော နှလုံးသားတစ်စုံ~~ (Z&U) 🖤
Part-21
Start from the beginning
