ᴜɴᴅᴇʀɢʀᴏᴜɴᴅ

HOOFDSTUK 7

'Oke, hoe wil je het dan doen? Mevrouw Hall verwacht straks wel dat al deze pagina's zijn ingevuld' ik wijs naar het bundeltje papieren dat voor ons ligt.

'Ik zal jouw bloedgroep bepalen en ik geef jou gewoon de mijne zodat je die kan invullen op de papieren.'

'Ah oke en wat als mevrouw Hall door heeft dat ik jouw bloedgroep niet heb bepaald?'

'Dan verzinnen we wel iets.'

Of we zijn genaaid.Voeg ik er inwendig aan toe, maar ik besluit om gewoon zijn plan te volgen. 'Oke laten we beginnen.'

Even later haalt Aiden de naald uit de verpakking en draait zich naar mij.

'Arm' bromt hij.

'Als dokter vraag je dat wel iets anders hoor. Zo zal je niet veel klanten hebben.'

'Ik wil geen dokter worden.'

Ik doe het zwarte uniformjasje uit en steek mijn arm naar hem uit.

'Wat wil je dan worden?'

Hij maakt zijn blik los van de naald en kijkt me aan. 'Dat gaat jou niets aan.'

Kwaad kijk ik hem recht aan. 'Nou, sorry hoor ik wilde alleen maar interesse tonen, maar zoals altijd wordt me dat niet in dank afgenomen. Oké goed, ik vraag al helemaal niets meer.'

'Het spijt me, ik wou niet-' begint Aiden, maar aarzelt, 'ach laat maar.' Hij zucht en slaat zijn blik neer.

Zonder nog iets te zeggen bindt hij mijn arm af en neemt de naald. Voorzichtig legt hij zijn hand op mijn onderarm, die warm wordt onder zijn aanraking.

'Geen zorgen, ik weet wat ik doe' zegt hij wanneer hij mijn, toch licht bezorgde, uitdrukking ziet en steekt vervolgens de naald in een van mijn vele aders. Het buisje van de naald vult zich met bloed en even later heeft hij mijn bloedgroep bepaald.

'O positief? Juist of helemaal juist? ' vraagt hij al grijnzend.

'Helemaal juist.' Ik moet glimlachen. Wat verandert zijn humeur toch snel.
'Dus... je bent bang dat je eigen bloed wordt getrokken, maar je hebt er geen enkel probleem mee om iemand anders' bloed te nemen en het is bovendien niet de eerste keer dat je het doet?'

Hij haalt zijn schouders op, maar het is alles behalve een nonchalant gebaar. 'Ik heb gewoon niet graag en vaak heb ik het nog niet bij anderen gedaan hoor.'

Ik trek een wenkbrauw op. 'En toch geloof ik je niet. De manier waarop jij bloed afneemt is voor zover ik weet zeer gecontroleerd en professioneel.'

Zonder hem de kans te geven nog iets te zeggen sta ik op en loop naar het bureau van mevrouw Hall om haar de papieren te overhandigen. Ze stelt gelukkig geen verdere vragen en ik keer terug naar de labtafel om Aiden te helpen met opruimen. Hij zegt de rest van de les niets meer tegen me.

Wanneer ik Livia 's middags in de kantine confronteer met Aidens vreemde angst voor naalden wuift ze het weg met het simpele antwoord: "iedereen is wel ergens bang voor". Begint Livia nu ook al geheimzinnig te doen? Wat is er toch aan de hand met die familie?

Mike en Alice nemen plaats aan onze tafel.

'En hoe was jullie voormiddag?' vraagt Alice.

Mike is ondertussen druk bezig met het verorberen van zijn tweede donut. 'Shoooaaj' zegt hij met zijn mond vol donut terwijl hij met zijn ogen rolt.

'Same' mompelt Livia.

'Vreemd' zeg ik alleen maar.

'Oookay, ik probeer alleen maar een gesprek te beginnen hoor, maar blijkbaar heeft niemand daar behoefte aan. Laten we dus maar gewoon in stilte eten.'

Ik voel me meteen schuldig. 'Sorry Alice, ik en Livia zijn gewoon moe en Mike heeft een van zijn vreetbuien. Praten zit er bij hem dus niet in. Ik schenk haar een klein glimlachje in de hoop haar op te vrolijken.

Mike doet er nog een schepje bovenop. 'Ikch hebf geenh phreetbueehn!' zegt hij terwijl er stukjes roze glazuur op de tafel vallen.

Alice, Livia en ik schieten in de lach terwijl Mike grijzend met zijn mond vol donut naar ons kijk, waardoor we nog harder moeten lachen. Uiteindelijk ligt ook Mike in een deuk.

Wanneer we eindelijk gestopt zijn met lachen vraagt Alice: 'gaan jullie naar het bosfeest, vrijdagavond?'

'Bosfeest?' vraag ik verbaasd.

'Ja, dat wordt rond deze tijd van het jaar altijd gehouden. Heel de school komt' legt Livia uit.

'Ja, ik kom' zegt Mike, die inmiddels zijn vierde en laatste donut heeft opgegeten.

Alice kijkt naar Livia en mij. 'En jullie?'

'Ja, ik denk het wel' zegt Livia.

'Dan kom ik ook' zeg ik. 'Ik moet het nog wel vragen aan mijn moeder, maar waarschijnlijk gaat Caroline ook en dan kan ze het mij niet weigeren.'

'Super, dan kunnen we allemaal samen gaan,' zegt Alice enthousiast. 'Ik kijk er al naar uit!'