Kovuldum Dimi? (GxG Texting) (tamamlandı)

3.0 | Ağlamak

"V-vay canına..."

"Vay anasını."

Murat ile şok olmuş gözlerle önümüzdeki kağıt parçasına bakıyorduk. Şeyda'nın annesinin, Şeyda için yazdığı o mektup. Ne kadar da iyi bir annesi vardı. Tıpkı kendisi gibi...

"Ne düşünüyorsunuz?" diyen Serhat'a baktım ve Murat'a döndüm.

"Öncelikle, bunu Şeyda'dan önce okumamız yanlıştı. Hadi bunu Şeyda'ya götürelim."

"O görev bende." deyip mektubu cebime koydum.

Şeyda bunu okurken onun yanında olmalıydım.

~~~

"Aç hadi, oku."

"Bu bir aşk mektubu falan mı?"

"Ah, hayır. Daha güzel" deyip sırıttım. Şeyda yavaşça mektubu açtı ve okumaya başladı.

Hey Şeyda, böyle bir şey yapıp seni yalnızlığa terkettiğim için özür dilerim meleğim. Seni çok seviyorum.

Asla başka insanlar için kendini üzme tamam mı? Asla, olmadığın biri gibi davranma. Büyüdüğünde kendi ayakları üzerinde durabilen güçlü ve zeki bir kadın ol ve beni gururlandır her şeyim.

Seni seviyorum, ~Annen

Şeyda duygusuz bir suratla okuduğu o mektubu aynı suratla eski haline getirdi ve masaya koyup koltuğunda döndü.

"Bu da ne şimdi?"

"Ne ne?"

"Ağlaman gerekmez mi? Ya da gözlerinin dolması, duygulanman?"

"Hayır, neden gereksin? Çık ofisimden."

"Ama-"

"Çık!"

"İyi!"

Sinirle soluyup odadan çıktım ve alt kata, güvenliğin olduğu odaya doğru koştum.

"Hey Dilan, naber?"

"İyi." deyip Mustafa amcanın oturduğu bilgisayarın başına geçtim ve birkaç harekette Şeyda'nın odasındaki kameraya girdim.

Masaya kafasını koymuş ve kollarıyla etrafını sarmıştı. Omuzları hızla bir aşağı iniyor bir yukarı çıkıyordu.

Ağlıyordu.

Ve bunu görmemi istemiyordu.

Duygusuz birisi değildi işte.

"Teşekkür ederim." deyip onun odasından çıktım ve eski ayarlara getirdim.

"Ö-önemli değil kızım."

~~~

Vote yorum 💕