NYCTOPHILIA BLACK: NORTH [The Truth Untold 1]

KABANATA 2

KABANATA 2

Hindi alam ni Rachele kung saan siya pupunta. Wala siyang kaide-ideya kung saan ba siya balak dalhin ng kaniyang mga paa pero patuloy lang siya sa pagtakbo dahil sa takot na baka mahabol siya ng mga nakaputing mga lalaki. Damn it! She doesn’t care if she’s fully naked running in this forest. Ang mahalaga sa kaniya ay maka-takas siya sa mga scientist na iyon.

Tatlong araw namalagi si Rachele sa laboratory nila at alam niyang pinag-eksperimentuhan siya. Hindi, May ginawa sila sa utak niya kung kaya’t wala siyang maalala kundi ang pangalan niya. Hindi niya alam kung ilang taon na siya, kung sino siya,  o kung anong nangyari sa kaniya. Nawala ang pagkakakilanlan niya sa sarili na siyang kinakatakutan niya rin dahil hindi niya magawang takbuhan.

She keeps on running while hugging her naked self. She keeps on running towards nowhere hanggang sa makarinig siya ng ungol ng isang lalaki. Mabilis siyang napatigil sa pagtakbo, sa paggalaw, at pati sa paghinga. Daha-dahan niyang nilingon ang lalaking narinig niya at nakita itong basang-basa habang nasa harapan nito ang isang butas na may tubig.

Kalaban ba siya? O kakampi? Could i ask help? Dammit! Hindi naman siya mukhang scientist! Madaming scars ang lalaki sa hubad nitong katawan. Wala din kasi itong suot sa itaas kaya kitang kita niya ang mga peklat sa likod, braso, at bewang nito.

That hot guy or those Scientist? Damn! Bahala na rachele! You don’t know anything and wala kang laban kaya dapat mo nang kunin ito!

Rachele slowly walk closer to the guy hanggang sa makatayo na siya sa likod ng lalaki. I’m naked, kakausapin ko ba siyang nakahubad ako? Aish rachele! Saan ka naman kukuha ng damit?!

Napatingin si rachele sa buong paligid hanggang sa makita niya ang isang duffel bag sa tabi lamang nung lalaki. Nakabukas ang duffel bag kaya nakikita niya doon ang puting T-shirt ng lalaki.

Magagalit kaya ito kung hihiramin ko ang damit niya? Tssk, hindi naman siguro? Pwed silang topless pero ako hindi.

Dahan-dahang kinuha ni Rachele ang damit ng lalaki at mabilis itong sinuot. Hindi alam ni rachele kung manhid ba ang lalaki at hindi man lang siya nito maramdaman.

Napatingin siyang muli sa likod ng lalaki. Nagtatalo ang pagiging desperada niya at takot sa balak niyang gawin. Dapat ba siyang tumikhim? Magsalita? O kalabitin ang lalaki?

HABOL-habol ni Ares ang kaniyang paghinga habang tinitiis ang lamig nang gabi. Alas-dos na ng madaling araw ngunit nandito pa din siya sa loob ng Hawk’s Forest at sinusubukang sisirin ang Death Hole. Sa tuwing may bakanteng oras si Ares, Inuubos niya iyon sa pagsubok na sisirin ang kakaibang butas.

Ares reach for his duffel bag to get his shirt nang mapansin niya na wala ito doon. agad na napakunot ang noo niya at inilibot ang paningin sa kaniyang paligid. Asan na yun? Nahulog ba sa balon?

Tumayo si Ares mula sa pagkakaupo sa lupa at inilibot ang kaniyang paningin para hanain ang T-shirt niya. Sigurado siyang nilagay niya iyon sa loob ng duffel bag-

Mabilis na humarap si Ares sa likuran niya ng makarinig ng kaluskos at mabilis na hinila ang braso ng taong gumawa ng tunog na iyon at itinumba sa lupa para ipitin. Damn, kasabay nang pagbagsak nila sa lupa at pagdukot din ng isang kamay niya sa dagger na nasa duffel bag niya. Oo, ganoon siya kabilis kumilos.

“A-Aray!” Biglang hinaing sa sakit ng babae-babae? Sino siya? Anong ginagawa niya sa likod ko?! Tinitigan ni Ares ang mukha ng babae at sinalubong ang tingin sa kaniya nito. Her eyes screams fear. Hindi niya alam kung anong nangyari sa kaniya pero mabilis niya itinapon ang hawak-hawak na dagger at hinila ang babae para mapaupo. Nakadagan kasi siya dito at nakaipit sa isang kamay niya ang dalawa nitong kamay. Paniguradong nasaktan siya sa lakas ng impact ng pagumba niya- Teka, bakit ba siya nag-aalala sa babaeng ito?