Cap.11 Preocupación

1.2K 99 83
                                    

SHERWIN

Habíamos llevado a Noah a su casa y ya estábamos listos para ir a visitar a mi madre, la cuál me tiene bastante preocupado. No sé por qué pero... desde esa llamada de mi madre no tengo un buen presentimiento.

Se que no debo ser tan negativo, pero es inevitable. No se qué haría si algo le llega a pasar a mi madre.

- ¿Sherwin? ¿Estás bien? Ya llegamos - dijo Jonathan a mi lado haciendo que salga del trance de preocupación en el que me encontraba. Miré a mi alrededor y al mirar por la ventana del auto me di cuenta de que estábamos frente a la casa de mi madre.

- ¡Por fin conoceré a mi abuela! - exclamó Sebastián emocionado mientras se quitaba el cinturón.

Los tres bajamos del auto y nos dirigimos a la entrada de mi antigua casa. Tocamos el timbre y cómo costumbre mi madre abrió la puerta inmediatamente, es como si hubiera estado ahí parada.

- ¡Sherwin cariño! - dijo mi madre saltando hacia mi encuentro.

Un momento... ¿Soy yo, o mi madre se ha encogido?

- Te extrañé muchísimo mamá - dije abrazando al minion que me trajo al mundo.

- Pues no parece ¡Nunca me visitas! - se quejó esta haciendo que yo soltara una risita

- Hola Danielle - dijo Jonathan haciéndose notar. Mi madre se lanzó encima de este para abrazarlo. Pero soltó a Jonathan cuando se fijó en unas pequeñas manos que tomaban el brazo de Jonathan.

- Oh Dios... - dijo mi madre sorprendida mientras se agachaba para estar a la altura de Sebastián.

- Hola abuela - dijo Sebastián con su cálida sonrisa.

Mi madre puso esa tan conocida expresión que hace cuando quiere fangirlear pero se tiene que contener.

Espero que no asuste a Sebastián con el tema del yaoi...

(...)

- Y eso es un fanservice - terminó de explicarle mi madre a Sebastián. Al cuál... parecía haberle gustado el tema del yaoi.

-Wow... ¡Es un tema muy interesante! - dijo Sebastián con un pequeño brillo en sus ojos.

- Yo considero que serías un buen pasivo ¡Como tu padre Sherwin!

- Mamá... - llamé su atención.

- ¿Qué? A él le gustó hablar sobre eso - dijo esta con su típica sonrisa de cuando le mostraba yaoi a alguien. 

Pasados unos minutos de charla sobre temas triviales mi madre nos dijo a Jonathan y a mi que vayamos a la cocina para poder hablar.

- ¿Ya se siente mejor Danielle? - le preguntó Jonathan a mi madre.

- ¡Estoy perfectamente! No se preocupen - dijo esta sonriendo.

- ¿Fuiste al hospital madre? - pregunté preocupado.

- Fui esta mañana, los resultados de algunos análisis que me hicieron estarán listos en dos días. No te preocupes cariño - dijo mi madre acariciando mi mejilla.

- Lo siento mamá... es que, no se qué haría sin ti... si algo te-

Esta no me dejó terminar.

- ¡Siempre tan negativo! Eres igual a tu padre Sherwin - dijo mi madre riendo - Tranquilo cariño, nada pasará. Yo estoy bien ¡deja de preocuparte!

- Tranquilo amor, ya verás que todo va a salir bien - dijo Jonathan poniendo sus manos en mi cintura para luego besar mi frente suavemente.

Desvié la mirada hasta mi madre y esta nos miraba con su perversa expresión.

- Ser fujoshi es algo que siempre me ha hecho bastante feliz. Pero que mi hijo sea gay y que para colmo pueda ver sus muestras amorosas con su pareja... ¡ES AÚN MEJOR!

Los tres estallamos en carcajadas por el comentario de mi madre pero esta empezó a toser con fuerza. Cuando su tos se calmó, sonrió y se dirigió hasta donde estaba Sebastián viendo la televisión.

No puedo dejar de preocuparme... espero que todo salga bien.













______________________________________

¡Hola! Otra vez :v

Lamento el capítulo, se que fue bastante corto y tampoco cubrió mis expectativas. Pero estoy teniendo otra crisis de imaginación y esto fue lo que pude escribir.

Soy un asco XD

Ay no, me va vergüenza este capítulo >.< Quería borrarlo, pero prometí actualizar hoy :v

Tengo dos preguntas...

¿Qué creen que le pase a Danielle? (La madre de Sherwin) Baia, por fin me digné a mencionar su nombre xD

¿Creen que mis notas al final sob bastante largas? Ya recibí un mensaje diciendo que eran demasiado largas y molestan TnT

Sobre lo que publiqué antes... al leer sus comentarios estaba en tres modos:

1 - Me conmovían demasiado cuando trataron de subirme el ánimo, en serio lloré con algunos de sus comentarios. ♡

2 - Me sorprendió que se lo hayan creído aún sabiendo que me encanta trollearlos XD

3 - No podía parar de reír con sus comentarios de cuando se enteraron que era una broma xD

¡Por cierto!

Sirnum4 espero que se te haya pasado el enojo y me hables pendejo! >:v

¡L@s invito a pasar por su perfil y leer sus historias, son bastante buenas!

Ya, me callo xD

L@s amo ♡





Dostali jste se na konec publikovaných kapitol.

⏰ Poslední aktualizace: Jul 30, 2018 ⏰

Přidej si tento příběh do své knihovny, abys byl/a informován/a o nových kapitolách!

ADOPTADO Kde žijí příběhy. Začni objevovat