Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
-2021-
Merhaba günlüğüm,
Bugün onun 18. yaş günü. Geçen seneden beri bu sana ilk yazışım. Çünkü bugün özel, bugün farklı. Bugün o eğer yaşasaydı 18 yaşında olacaktı. Reşit olacaktı, ben bir ay önce reşit olmuştum, beni yanına alacaktı. Hep beraber olacaktık, beraber yaşayacaktık, evlenecektik. Mutlu olacaktık ama olamadık. Bir sene önce bugün, ikimiz de on yedimizdeyken, onun doğum gününü kutlayacağım için çok heyecanlıydım. Aylarca düşünmüş, onun için güzel hediyeler almış, hepsini güzelce paketlemiş, ona vermek için sabırsızlanıyordum. Her zamanki gibi bizim ağacın altında buluşacaktık. Süslü mekanlara gitmeyi hiçbir zaman sevmemiştik. Bizim için özel ve eşsiz olan tek yer insanlardan uzakta bulduğumuz o koca çınar ağacının altıydı. Onun için o ağacın altında güzel bir masa hazırladım, üstünü meyvelerle donattım, en çok meyveleri severdi çünkü o. Özellikle çilekleri, en çok onlardan dizdim masanın üstüne. Sonra haber verdim ona, işten çıkar çıkmaz yanıma gelecekti. Heyecanla onu beklemeye başladım. Ama yanıma gelen o olmadı, amcam oldu.
Bana Aslan'ın yolda kaza yaptığından, arabanın ona çarpmasıyla oracıkta öldüğünden bahsetti. İnanmadım ona. Yalancının biri o neden inanacaktım ki? Ama sonra... Sonra onu aradığımda hastaneden biri çıktı telefona. Bana onun öldüğünü söylediler. Düşünebiliyor musun? Doğum gününde, yaşam bulduğu günde, yaşamını yitirdiğini söylediler. Bana gelirken öldüğünü söylediler, bana koşarken bir arabanın altında kalarak can verdiğini söylediler. Susun dedim ama susmadılar. Gerçeği söylemeye devam ettiler. Kabullenmek istemedim, inanmak istemedim, duyduğum gerçekler onun ölümünü fısıldarken bana, tıkamamak istedim kulaklarımı hepsine. İşte o gün canımı söküp aldılar benden, yalnızca bir telefon konuşmasıyla. O öldükten sonra benim yaşayabileceğimi düşündüler bir de... O öldüğünden beri yaşamıyorum ki ben. Nefes almak yaşamak mı? Değil... Bir yıldır onu bekliyorum. Ona kavuşacağım günü bekliyorum bir yıldır. Sonunda o gün geldi. O'nunla, o'nun doğum gününde kavuşacağımız gün nihayet geldi. Bugün kavuşacağız sevdiğimle. Biz kavuşacağız ama tüm acılarıma şahit olan senle ayrı düşeceğiz.
Hoşça kal, günlüğüm.
🌳
-2021-
Günlüğümü son kez kapattığımı hatırlıyorum.
Sonrasında markete girdiğimi, meyve aldığımı, o nehre gittiğimi, önce günlüğümü sonra meyveleri o nehre attığımı, en sonunda ise kendi bedenimi o suya bıraktığımı hatırlıyorum.
Tıpkı Ophelia gibi, onun gibi boğularak ölmek için atladım nehre. Arkamda tüm güzel anlarımıza tanık olan o koca çınar ağacı varken atladım bir an bile düşünmeden... İlk kez ölmek için intihara adım attım. Ona kavuşacağım umuduyla ölmek istedim. Ona kavuşmak için... Ama sonra bir şey oldu. Orada, o suyun içinde ölmeden önce sevdiğimin yüzünü gördüm. Hayatın bana son kıyağı olduğunu düşündüm. Ölmeden önce sevdiğim adamın silüetini gözlerimin önüne getirerek bana kıyak geçiyor sandım ama yanılmışım. Yaptığı bundan daha iyisiymiş.
