Kod: 39 Cinayetin İzleri

Bölüm 3 : Kurban

Sakin olmalıydım .

"Sana yardım etmek istiyorum "

Duyduğum saçmalığa kahkaha attım . Aniden silinen sırıtışım ağlamaklı ses tonuma dönüştü.

"Zavvallı bir kıza mı ? Sonradan pişman olucağın şeyler yapma"

Buraya gelip bu konuşmayı yaptığım için kendime lanet edip , saçmalığına katlanamayıp gitmek için arkamı döndüm ve yürümeye başladım taa ki o sözlerine başlayıp beni durdurana kadar

"Emire söylediğim şeyler gerçek değildi "

Arkama dönüp tekrar yanına vardım .

"Bak ! " dedim kendimi göstererek. "zavallı olabilirim ama aptal değilim . Zaten bu notu ne ara koyduğunuda bilmi-"

" Sen kapıyı açtığında yüzüne değilde bilerek arkana baktım aslına bakarsan sen beni tanımaya çalıştığında arkanda emir yoktu. Seninde arkanı dönüp baktığım yere bakacağını bildiğim için yaptım bunu .Ve sen arkanı dönüncede koydum bu notu . Emir orda olmasaydı delirdiğimi falan düşünürdün neyseki emir geldi . Gelmesi iyi oldu belki ama bi başka bir açıdan da kötü oldu çünkü notu koymakta zorlandım ama sonuç olarak burdasın."

Zekasına hayran kaldığımda açılan ağzımı kapayıp

"Ne istiyorsun benden?"
diye sordum .

"Çok şey değil sadece benimle kaçmanı"

Zihnimde yer edinen zeka profili anında buhar oldu bu çocuk manyaktı.

"Ne saçmalıyorsun ? "

" Bak Eylül o çiftlikten döndükten sonra annem ve kız kardeşim öldü . Seni ilk gördüğümde şok olmuştum çünkü sanki kardeşimin büyümüş hali gibiydin . Seni anneme anlattım. Annemin ölmeden önceki son isteği seni bulup bu hayattan kurtarmamdı . Neden böyle birşey istedi kafam hala almıyor ama olay bundan ibaret . Annemin vasiyeti bu . Sonra seni yıllarca aradım geçen hafta Emiri gördüm babamında yardımıyla şimdi buradayım işte "

Söylediği şeyler çok tuhaftı yalanda olabilirdi aslında, özzelikle annesinin vasiyeti ...

"Peki , sana güvenmem için bir neden söyle ?"

"Bir nedeni yok aslında sadece başka çaren yok ..."

Haklıydı . Başka çarem yoktu. Aklımı kurcalayan başka bir soruyu sordum.

"Neden Emire hakkımda böyle şeyler söyledin peki ?"

"Çünkü Emiri anca böyle kandırabilirdim . . Şimdi sana son kez soruyorum geliyor musun ?"

Tereddütlüydüm hayatımda ikinci kez gördüğüm birine inanmak akıl kârı değildi. Zihnim kalbimle aklım arasında mekik dokuyordu geriye sadece çaresiz bir ben kalıyordum. Zordu ... herşey iki dudağımın arasından çıkacak tek kelimeye bağlıydı . 'Ama ben artık cehenneme tutsak ateşin kıvılcımı olmak istemiyorum ' dedi içimdeki ses .Cehennemin en ücra köşesinde ateşine mahkum kıvılcım bile ateşine ihanet edip cenneti arzulayacak kadar riyakardı.