ဒုန္း~~~ဒုန္း~~
"ပတ္ခ်န္းေယာလ္!!!တံခါးဖြင့္!!တံခါးဖြင့္
ေပးပါ " ဒုန္း...ဒုန္း"............"
"ပတ္ခ်န္းေယာလ္!!! အဟင့္"
အခန္းအတြင္းကေန တံခါးကုိအဆက္မပ်က္ထုေနတဲ့ဆယ္ဟြန္းေအာ္သံေတြကုိ ၾကားလ်က္နဲ႔
ခ်န္းေယာလ္ တံခါးဖြင့္မေပးမိ.....အခန္းတံခါးကုိသာမွီလ်က္ ထုိင္ငုိေနမိသည္...
"ကေလးရယ္~~"
ဒုန္း~~~~ဒုန္း~~~
မနက္ကလည္း သူ႔ကုိေဆးလိပ္မတုိက္လုိ႔
ခ်န္းေယာလ္ကုိကုတ္ဆြဲပီး သူ႔ကုိယ္သူ
နံရံနဲ႔ေခါင္းေျပးေဆာင့္ၿပီးၿပီ...သူနာက်င္ေတာ့ ခ်န္းေယာလ္မေနသာေတာ့ပဲ
တစ္လိပ္ထုတ္ေပးလုိက္ရတယ္...အာ့တာေသာက္ၿပီး ကုန္ေရာ ေနာက္ထပ္
ေတာင္းတယ္ အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစမဲ့ ပစၥည္းေတြအကုန္အျပင္ထုတ္ကာ ခုလုိအခန္းတံ
ခါးပိတ္ထားလုိက္ရသည္ ...."ပတ္ခ်န္းေယာလ္ တံခါးဖြင့္ေပး!!!"
အဆက္မျပတ္ထုေနတာပဲ လက္ေတြ
နာေနေတာ့မွာပဲ ကေလးရယ္.....ခ်န္းေယာလ္ တံခါးဝမွီရင္းငုိေနတုန္း
"ကုိကုိ!!!"
ဂီခ်န္းေရာက္လာကာ......အခန္းထဲ ဆယ္ဟြန္းအသံၾကားေတာ့ ...
"ဘယ္လုိေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ ကုိကုိရယ္"..
"ငါေၾကာင့္ အဟင့္ ငါေၾကာင့္ပါ "
ခ်န္းေယာလ္ ဂီခ်န္းရင္ခြင္ထဲ တုိးဝင္ကာ
ေအာ္ဟစ္ငုိမိသည္...."မငုိပါနဲ႔ ကုိကုိရယ္~~"
"ငါဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ ဘာဆက္လုပ္သင့္လဲ
ဘာမွကုိမစဥ္းစားတက္ေတာ့ဘူး"ဂီခ်န္း ကုိကုိဖက္ထားကာ သက္ျပင္းခ်မိသည္..
"သူေဆးလုိအပ္ေနလုိ႔ အ႐ူးတစ္ေယာက္လုိျဖစ္ေနတဲ့ပုံကုိငါမၾကည့္ရက္ဘူး"