ေန႔လယ္စာစားခ်ိန္ေက်ာင္းကန္တင္းမွာ.
ဆယ္ဟြန္းပ်င္းရြဲရြဲထုိင္ေနတယ္..မ်က္ႏွာကလည္းမႈန္ကုပ္လုိ႔...."ဘာျဖစ္ေနတာလဲ..ဆယ္ဟြန္း"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး..."
"မလိမ္ပါနဲ႔..မင္းလူႀကီးအဆက္သြယ္မလုပ္လုိ႔
မႈိင္ေထြေနတာမလား??""မဟုတ္ပါဘူးဆုိကြာ.."
"ဆယ္ဟြန္း...မင္းထပ္မၾကားခ်င္လည္းငါထပ္ေျပာမယ္..အာ့လူႀကီးနဲ႔အဆက္သြယ္ျဖတ္လုိက္ပါေတာ့လား??"
ဆယ္ဟြန္းေခါင္းငုံသြားသည္ ..သူအရမ္းေတာင္းဆုိလြန္းလုိ႔..မင္ေဆာ့ထုိကိစၥကုိလုိက္ေလ်ာေပးလုိက္ရသည္....
"ဟင္..ငါကုိတစ္ခုခုျပန္ေျပာပါအုံးေလ.."
"မင္ေဆာ့..ငါမွာေျပာစရာမ႐ွိဘူး..ဒါမဲ့..ေသခ်ာတာတစ္ခုငါသူကုိမျဖတ္ႏုိင္ဘူး..."
မင္ေဆာ့လက္ေျမႇာက္အ႐ႈံးေပးကာ..စားပြဲခုံေပၚမွထထြက္သြားသည္....
လြမ္းတယ္..ေယာလ္..ဘာေတြလုပ္ေနလုိ႔က်ေတာ္ကုိမဆက္သြယ္ရတာလဲ...
အဆက္သြယ္မရတာ..ႏွစ္ရက္႐ွိၿပီ...
ဆယ္ဟြန္းစိတ္ပူသည္...ဘယ္ေနရာမွာ..ဘယ္သူ႐ွိေနမလဲ...ဆယ္ဟြန္းကုိေရာသတိရရဲ႕လား?
အုိ...က်ေတာ္ဘာလုိ႔အျမဲသံသယစိတ္ဝင္ေနရတာလဲ??အလုပ္မအားလုိ႔လည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့....
ဆယ္ဟြန္းမင္းဟာေလ..အျမဲအဆုိးဘက္ကပဲေတြးတယ္..တကယ္ဆုိစေတြးကတည္းက...
အေကာင္းဘက္ကုိအရင္ေတြးရမွာကုိ....⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡
"မသြားပါနဲ႔..ဟင့္အင္း..မမ..မလုပ္ပါနဲ႔...မမ!!"
ခ်န္းေယာလ္အိပ္ယာထက္မွကုန္း႐ုန္းထကာ..
အခန္းထဲေဝ့ၾကည့္လုိက္သည္...အိပ္မက္ပဲ.....
"မမ..."
ကုတင္ေခါင္းရင္းေဘးက..ေထာင္ထားတဲ့ဓာတ္ပုံေလးကုိလွမ္းယူကာ..အျမတ္တႏုိးနမ္းလုိက္သည္....