"ကုိကုိ!!!က်ေတာ္မ်က္စိေနာက္လာၿပီေနာ္"
"ငါ ငါဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ ??"
စိတ္မေအးႏုိင္စြာ ထုိင္လုိက္ ထလုိက္ လမ္းေလ်ွာက္လုိက္နဲ႔ အရမ္းေတြျပာယာခတ္ေနတာ
"ဘာကုိလဲ??"
"သူ သူငါ့ကုိမုန္းသြားၿပီလားမသိဘူး"
"ကုိကုိရာ ဘာေတြေလ်ွာက္ေတြးေနတာလဲ?
ဒီလုိေတြေျပာတာလဲ သူစိတ္႐ႈပ္လုိ႔ေနမွာပါ""မဟုတ္ဘူး ဂီခ်န္း ငါစိတ္ထဲတစ္မ်ဴ ိးပဲ"
"ကဲ စိတ္မခ်ဘူးဆုိလဲ ခုအိမ္ျပန္လုိက္ေတာ့"
အာ့လုိက်လည္းမျပန္ဘူး ဟုိကသူ႔ကုိ တလျပည့္မွျပန္လာလုိ႔ေျပာထားတာလဲမဟုတ္ဘူး.....
သူခုလုိေနမထိထုိင္မသာျဖစ္ေနတဲ့ပုံစံက
ေဘးကၾကည့္ရတဲ့လူ အရမ္းစိတ္မသက္သာ
ျဖစ္ရတယ္"ကုိကုိ ေျပာေနတယ္ အာ့လုိႀကီး အ႐ုပ္ၾကဳိးပ်က္ထုိင္မေနစမ္းပါနဲ႔"
"................"
"ကုိကုိၾကည့္ၿပီး က်ေတာ္မြန္းက်ပ္လြန္းလုိ႔
႐ုိက္ကြင္းသြားတာေတာင္ ေနာက္ဆံတင္းေနရတယ္...""ငါဘာမွမျဖစ္လုိ႔ ေဘဘီစိတ္ခ်လက္ခ်သြားပါ"
ဂီခ်န္း ေခါင္းေတြ တျဗင္းျဗင္းကုပ္ကာ သူ႔ပစၥည္းေတြယူၿပီးထြက္သြားေလသည္....
"ဟြန္းရယ္ မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ??"
.......................
ေဆးလိပ္အတုိစေတြၾကား အိပ္ေမာက်ေနတဲ့
ဆယ္ဟြန္း ေခါင္းမူးစြာႏႈိးလာခဲ့သည္...ညက ပတ္ခ်န္းေယာလ္ၿကီးကို လြမ္းလြန္းလုိ႔
အေတာ္နဲ႔အိပ္မရအာ့တာက ညတုိင္းလုိလုိပါပဲ...
"အားးး ေခါင္းကုိက္လုိက္တာ"
နားထင္ကုိလက္နဲ႔ဖိကာ ညည္းညဴ လုိက္သည္..
ေခါင္းကုိခါရမ္းၿပီးမွ ေဘးနားကေဆးလိပ္ဘူး
ကုိယူကာ ေသာက္မယ္လုပ္ေတာ့