Έρωτας στο ρινγκ ✔️

🥊8🥊

"Α-αρη εγώ.... "
"Εσυ τι; με κοροιδευες. Σου εξομολογήθηκα ότι την ηθελα… σε … γαμώτο σου. Όταν σε ρώτησα που ξερεις την κίνηση που έκανες πανω μου μου είπες ότι ήταν απλή φίλη σου τόσο καιρό μου έλεγες ψέματα Έμμα, Ειχες ευκαιρια να μου μιλησεις γαμωτο" Είχα κατεβάσει το κεφάλι μου και τον άκουγα να μου φωναζει.
"Αν σου έλεγα ποια ημουν τι θα άλλαζε; την ίδια συμπεριφορά θα είχες"  Ρώτησα ήρεμα.
"Μπορουσες να μην το κάνεις εξαρχής αυτό να μου πεις την αλήθεια γαμώτο σου" Συνέχισε με τις φωνές.
"Δεν ήθελα αρκετά μου έκανες στο σχολείο δεν ήθελα να έχω τα ίδια και σε κάτι που  μου αρέσει και το αγαπώ.  Μου κατέστρεψες την ζωή το Λυκειο για εμενα είναι ότι χειρότερο.  Είναι ο εφιάλτης μου… " Αρχισα να φωνάζω και καυτά δάκρυα έπεφταν από τα μάτια μου.
"Έμμα εγώ.... "
"Εσυ τι; λυπάσαι;  "
"Ναι" Έπεσα πανω του για να τον χτυπήσω αλλά με εγκλωβισε ανάμεσα στα χέρια του και όσο και αν χτυπιόμουν δεν με άφηνε να φυγω. Κάποια στιγμή κουράστηκα και σταμάτησα να τον χτυπάω. Άφησα τον εαυτό μου ελευθερο.  Έβαλε το κεφάλι του στον λαιμό μου και ένιωσα ένα δάκρυ να πεφτει πανω στον ώμο μου.  Τον έσπρωξα απο πανω μου και τον κοίταξα
"Άρη κλαις;"
"Μου την θυμίζεις τόσο πολύ" Είπε και άλλο ένα δάκρυ του ξέφυγε αλλά το σκουπισε γρηγορα.
"Ποια;"
"Δεν εχει σημασια" ειπε και χαμογελασε ελαφρια
"Μικρή παμε" ειπε ο Τεο και πηρε την Λια και απομακρυνθηκαν. Καθισε στο παγκακι και εγώ κάθησα δίπλα του.
"Άρη…” πηγα να μιλησω
“θέλω να..  Βγάλεις τους φακούς σου" με εκοψε…
" Δεν ξέρω "
"Σε παρακαλω"
"Εντάξει" Εβγαλα τους φακους με προσοχη και τους πηρε απο τα χερια μου. Τους πεταξε σε αποσταση.
" Τόσο υπέροχα. " Είπε και με κοίταξε χαμήλωσα το κεφάλι μου και αυτός με το ένα του χέρι έβαλε μια τουφα πισω απο το αυτί μου και με το αλλο σήκωσε το κεφάλι μου.
"Σε ευχαριστώ" Απάντησα και έκανα να κατεβάσω το κεφάλι μου για μην δει το κοκκίνισμα στα μαγουλα μου αλλα δεν με άφησε.
Κοιτουσε μια τα χείλη μου και μια τα μάτια μου. Το ίδιο κι εγώ .Ακουμπησε τα χείλη μας και με φίλησε απαλά αλλά τραβήχτηκε  αμέσως.
"Συγνώμη.... Ξέχνα το." Είπε και σηκώθηκε από πανω μου και σηκώθηκα και εγώ.
"Ναι αυτό θα κανω" Σηκώθηκα όρθια και έκανα να φυγω αλλά με έπιασε.
"Ει τι έγινε;" Είπε  και με γυρισε προς το μέρος του
"Αντε παρατα μας Αρη" Είπα και τράβηξα το χέρι μου.  Πήρα την τσάντα μου και έφυγα από εκεί.

Πέμπτη 10 Μαρτίου

Το πρωί σηκώθηκα και δεν μπορουσα να περπατησω.  Το κεφάλι μου πονουσε και  ένιωθα τα πόδια μου να κόβονται.
"Μαμα" Άρχισα να φωνάζω.  Μέχρι που παρατήρησα ότι δεν ήμουν σπίτι μου.  Κοίταξα τον χώρο γυρω μου αλλά δεν έμοιαζε με δωμάτιο σπιτιου αλλά νοσοκομείου.  Για μισό... Κοίταξα το χέρι μου και ήταν γεμάτο σωληνακια.

"Μαμαααα" Η πόρτα άνοιξε απότομα και ένας κυριος μπήκε μέσα μαζι με την θεία μου.
"Θεία που είναι η μαμά,  ο μπαμπάς,  ο μικρός είναι καλά; ο νεαρός;" Κοίταξε ο ένας τον άλλο και μετά εμένα
"Άρη μείνε μαζί της παω να φωνάξω τον γιατρό" Η θεία μου βγήκε από το δωμάτιο και με αφησε με τον νεαρο.
"Έμμα ;"
"Σας...  Ξέρω;"
"Έμμα κοψε την πλακα" ειπε και με κοιτουσε σοβαρα
"Δεν κάνω καμία πλακα...  Ξέρετε γιατί είμαι εδω:;" Η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε η θεία μου με τον γιατρό..
"Θέλω να μείνει ένας μέσα να επιβεβαιώνει αυτά που θα ρωτάω"
"Γιατρέ θα πρεπει να μεινουμε και οι δυο ξερουμε διαφορετικες πλευρες της ο καθενας."
"Εντάξει καθήστε" Είπε και εγώ τόση ώρα απλά τους κοιτουσα με προσοχή. Δεν κατλαβαινω που βρηκε
"Έμμα ποσο χρονων εισαι;"
"14" ειπα και ο γιατρος κοιταξε την θεια μου
"Όχι " Απάντησε η θεία μου.  Τι εννοει οχι γαμωο; Τι συμβαινει;
"Ποια ειναι η οικογενειακή κατάσταση;"
"Μια χαρα…"
"Οχι" απαντησε η θεια μου και την κοιταξα αγχωμενη.
"Μάλιστα... " Άρχισε να σημειώνει κάποια πράγματα
"Σχετικά με το σχολείο σου το παιδί από εδώ το ξέρεις;" ειπε και κοιταξα τον νεαρο διπλα μου.
"Οχι δεν τον ξέρω" απάντησα και φανηκε απογοητευενος
"Όχι" Απάντησε εκείνος με απογοητευσει στην φωνη του.
"Κατάλαβα" ειπε ο γιατρος και σηκωθηκε
"Θα μου πειτε τι συμβαίνει;"
"Μπορείτε να έρθετε έξω μαζί μου σας παρακαλω.  Ο νεαρός ας μείνει"
"Ναι βέβαια" Βγήκαν από το δωμάτιο και ο νεαρός με κοιτούσε
"Έμμα δεν με θυμάσαι;"
"Θα έπρεπε;"
"Περίπου" ειεπ και χαμηλωσε το κεφαλι του
"Συγνώμη...  Που δεν σε θυμαμαι" ειπα και εκεινη την ωρα η πόρτα άνοιξε και μεσα μπηκε η θεια μου.
"Άρη " Είπε η θεία μου και μπήκε μέσα "έλα λίγο να σου πω" Ο Αρης την πλησιασε και αρχισαν να μιλάνε
"Θα το κάνω εγώ" Είπε και με πλησίασε ενώ η θεία μου βγήκε έξω. Καθισε διπλα μου και φαινοταν αρκετα σοβαρος
"Λοιπόν Έμμα..  Εγώ...  Είμαι ο Άρης...  Από το σχολείο σου και είμαι 17 όσο κι εσυ δηλαδη. Έχεις παθει ένα είδος αμνησίας και θυμάσαι την ηλικία που ένα γεγονός στιγμάτισε την ζωή. Δεν γνωριζω ακριβως τι αλλα το μονο που ξερω ειναι οτι… δεν είναι πλέον στη ζωή" Είπε και έκλεισα τα μάτια μου.
"Λες ψέματα…"  είπα και τον κοίταξα.
"Μικρή…"
"Λες… λες ψέματα δεν είναι αλήθεια… θέλω να φύγεις…φύγε.. φύγε" είπα και σηκώθηκε από δίπλα μου και βγήκε από το δωμάτιο.
Λέει ψέματα… ψέματα….. ξάπλωσα στο κρεβάτι και εκλεισα τα ματια μου και ο υπνος με πηρε.

Γεια σας

Βρε βρε κάποια έχασε την μνήμη της.

Τι κάνετε;

Εγώ είμαι πισινα τώρα.
Με εμπνευσε το μέρος.

Τέλος παντων

αν σας άρεσε καντε σχόλιο και φυσικά πατηστρ το αστεράκι.

Τα λέμε γλυκες

-Μην προσπαθεις να της καλοπιασεις
-φυγε Κουλά

αντιοοοοοοο

~it Evi♥♥