Έρωτας στο ρινγκ ✔️

🥊3🥊

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου

Το κουδουνι ήχησε για άλλη μια φορά στα αυτιά μου και αυτό σημαίνε πως η λήξη της τελευταίας ώρας έφτασε. Βγήκα από το σχολείο, φορεσα τα ακουστικά μου και ξεκινησα για το σχολείο του αδερφού μου. Ενιωθα οτι καποιος με ακολουθει και αφαίρεσα τα ακουστικα μου. Σταματησα και ακουσα την φωνη του να με φωναζει
"Έμμα περιμενε"  ειπε και γυρισα να τον κοιταξω
" Τι θες;" του ειπα αποτομα και με κοιταξε περιεργα. Η αληθεια ειναι οτι ουτε εγω ηξερα που ειχα βρει το θαρρος να του αντιμιλαω. Ισως επειδη ανοιχτηκε και μου μιλησε για κατι προσωπικο του να ειδα οτι τελικα μπορει να γινει και ευαλωτος. Οτι εχει μια ακομη πλευρα…
"Πας  στο δημοτικό...  Να παρεις τον μικρό;" Είπε και έξυσε αμήχανα το κεφάλι του και χαμογέλασε στραβά.
"Ναι"
"Θες να...  Πάμε μαζί παω να παρω την Σοφία;" φαινεται αμηχανος. Σα να τον απασχολει κατι.
"Πάμε" του απάντησα και ξεκινησα να προχωραω μαζι του. Για πρωτη φορα μιλησα μαζι του χωρις να εχει αυτο το αλαζονικο υφος.Μόλις καταλάβαμε ότι φτάσαμε γυρίσαμε προς στην καγκελόπορτα του σχολείου για να δουμε τα μικρά να βγαίνουν.
Ειχαν περασει 10 λεπτά και ο αδερφός μου ακόμα δεν είχε βγει ουτε ομως και η Σοφία.  Γυρισα το κεφάλι μου προς τα αριστερά και είδα ένα μικρό αγοράκι στην γωνία στριμωγμένο και ένα άλλο να το κρατάει από τον γιακά ενω ενα κοριτσάκι προσπαθησε να τους χωρίσει Κοίταξα καλύτερα και είδα την Σοφία άρα αυτός είναι ο αδερφός μου.
Έτρεξα κατευθείαν προς το μέρος του και έσπρωξα το αγοράκι στη  άκρη και έβαλα το  αδερφό μου στη  αγκαλιά μου είδα τον μικρό  να μιλάει σε ένα μεγαλύτερο  και ξαφνικά εκείνος με πλησιασε με γυρισε προς το μέρος του απότομα. Αποτέλεσμα αυτου ήταν να αφήσω τον αδερφό μου κάτω..
"βρε βρε η γαλανοματα" Είπε και με κοίταξε γαμωτο τι λέει; ο Άρης ήταν στη  γωνια και άκουγε χωρίς να συμμετάσχει στην λογομαχία μας.
" Παράτα με Γιωργο " Είπα και έκανα να φυγω αλλά με τράβηξε ξανά προς το μέρος του.
"Οχι σε μένα αυτά" ειπε και τον αγριοκοιταξα.
"Δεν σε συμφέρει να μου πηγαίνεις κόντρα Γιώργο και το ξέρεις"
"Γιατί μικρό; θα με κανεις ντα; " Είπε και πλησιασε το προσωπο του στο δικό μου
"Ναι " Είπα χωρίς να απομακρυνθω καθόλου.Γελασε ειρωνικα και χαμηλωσε το κεφαλι του.
"Λεό Σοφία φυγετε...  ΤΩΡΑ" Τα μικρά έτρεξαν μακριά και εγω πηρα μια βαθια ανασα.
"Αχιλλέα έφυγες " Είπε ο Γιώργος και το μικρό απομακρύνθηκε. Δεν προλαβε να γυρισει το βλεμμα του σε εμενα και βρήκα την ευκαιρία να τον χτυπήσω. Γαμωτο τα χέρια μου πονάνε. Πηγε να με χτυπησει αλλά το απέφυγα και αρχισα να τον χτυπάω στην κοιλιά μέχρι που διπλωθηκε στα δυο και έπεσε κάτω πλησίασα το αυτί του και του ψιθύρισα.
"Την επόμενη φοράπου ενας απο τους δυο σας θα βρεθει στο δρομο του αδερφου μου την βαψατε" Είπα και έκανα να παω στο μικρό αλλά ένα χέρι με σταμάτησε γυρισα να δω ποιος είναι και είδα τον Άρη να μου κρατάει το χέρι
"Τι ήταν αυτό;"
"Ποιο δεν σε.."
"Έμμα τα είδα και τα άκουσα όλα" Με έκοψε… και τωρα τι λες;
" Όταν ήμουν μικρή πηγαινα 2 χρόνια μποξ εντάξει ;"
"Αυτό μόνο δύο χρόνια δεν ηταν"
"Καλά το εξασκω ακόμα μόνη μου" Είπα αγανακτισμένη.
"Γιατί σε είπε γαλανοματα; Εμμα… Δεν δεν μπορει εισαι; Εισαι αυτης ετσι; Η μασκφορος;" Είπε και καθισε κάτω ενω εγώ άρχισα να γελάω υστερικα
"Εγώ η-η μασκοφορος;" Είπα ψάχνοντας να βρω  ανάσα αλλά μάταια γιατί συνέχισα να γελάω ακόμα πιο δυνατά
"Πάνε δες κανα  γιατρο λέω γω" Είπα και έφυγα από  εκεί πήρα τον μικρό και τον πηγα σπιτι του έβαλα να φάει και εγώ μπήκα   για ένα ντους ωστε να καταφερω να χαλαρωσω.