Know me. (Nederlands)

Wat een eikel ben je ook

---Jula---

Hij begint te lachen. Hard te lachen. Ik schrik ervan en doe een stap naar achteren. Ayden doet daarentegen een stap naar voren en bukt zodat wij op ooghoogte zijn. 

'Ik praat gewoon Nederlands.' Hoor ik hem zeggen. Ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Hoe kan ik nou zo dom zijn. Ik wordt knalrood en stamel een sorry. Ik draai mij om en wil weglopen. 

'Wacht.' Hoor ik achter mij. Van schrik blijf ik stil staan maar draai mij niet om. 'Waarom denk je dat ik Engels praat?' Oh shit, nu moet ik bekennen dat ik zijn profiel heb gestalkt. 

'Jijvoegdemijtoeopfacebookenikhebtoenevenjeprofielbekeken.' Zeg ik zo snel mogelijk en draai mij om naar hem toe. 

Aiden begint nu nog harder te lachen, 'Jij hebt zeker gezien dat ik in Santa Monica woon?'

'Uh ja.' Zeg ik met nog steeds een knalrood hoofd. 'Je zei helemaal niks dus ik dacht je praat vast Engels dan.' 

'Oh Jula,' zegt Ayden. 'Wat schattig.'

Wacht kent hij mijn naam. Hoe dat. Ik wil het aan hem vragen maar zie dat hij is weggelopen. 

Ik hoor de tweede bel gaan en bedenk mij dat ik te laat ben voor de les. Ook nog een te laat briefje halen. Dat kan er ook wel bij. Met tegen zin loop ik naar de conciërge en verzin daar een smoes dat ik nog naar het toilet moest. 

---

Na school heb ik met Aya afgesproken om in de stad een ijsje te gaan eten. 'Nou vertel over Ayden', begint Aya terwijl ze aan het hoorntje met 2 bolletjes vanille ijs likt. 'Heb je een leuk gesprek met hem gehad?' Ik zucht, 'Please praat er niet over, het was een enorme afgang, hij heeft mij keihard uitgelachen.' Aya begint te lachen. 'Hoezo, wat heb je tegen hem gezegd?' 'Laat ik het zo zeggen, hij praat gewoon Nederlands en ik heb toegegeven dat ik zijn Facebook profiel heb bekeken.' 'Nou tot zo ver een goede indruk op de nieuwe leerling dus' lacht Aya. 'Gelukkig is hij een vreselijk persoon,' zucht ik.  'Zo kleinerend, hij bukte gewoon om op ooghoogte te zijn, zoiets doe je bij kinderen, niet bij mij!' Aya kijkt mij aan: ' Serieus, malle gozer hoor.' Het is een moment stil en beide eten we het laatste stukje van het hoorntje op. Ik zie dat Aya steeds naar rechts kijkt. Ik probeer te zien wat daar is, maar ik zie niks meer dan een groep met jongens die verderop op het terras zit. 'Hoe was je weekend eigenlijk?' vraag ik aan Aya. Normaal spreken we elkaar het hele weekend door of gaan we samen uit. Ik kijk naar Aya en zie dat ze begint te blozen. 'OH MY vertel op, wat is er gebeurd?' Aya kleurt nog roder dan dat ze al was en praat ineens heel zachtjes 'ik heb een jongen ontmoet.' zegt ze. Ik kijk haar aan, hoor ik dat nou goed? 'Een jongen? Vertel! wanneer, wat, waar, hoe heet hij, heb je een foto??' Aya buigt zich naar mij toe 'Hij zit daar verderop op het terras.' Ik kijk naar de groep jongens die daar zitten. Daarom keek ze dus constant. Dit verklaard een hoop. 'Zeg Aya, welke van de 6 jongens moet het wezen dan?' 'Iets meer informatie zou chill zijn. Aya lacht zenuwachtig. 'Beloof je dat je niet meteen naar hem toe gaat?' Normaal gesproken zou ik dat wel doen, maar ik zie dat Aya het meent. 'Prima'Zeg ik. 'Oke, het is de derde jongen vanaf links, die met bruin haar en krullen.' Ik kijk meteen naar de jongen die ze benoemd. 'Zo goed voor elkaar hoor! Wat een knapperd op deze afstand!''Maar nu weet ik nog niet hoe je hem hebt ontmoet?' Aya begint te vertellen: 'Ik ben zaterdag middag met mijn nicht naar de stad geweest, na een aantal winkels gehad te hebben gingen we een drankje doen. We gingen na een uur weer weg en plots tikte hij dus op mijn schouder. Ik was blijkbaar mijn tas vergeten mee te nemen van het terras en hij zag dat. Ik kleurde helemaal rood toen hij zo dicht bij mij stond en kon geen normaal woord uitbrengen. Mijn nicht zag dat en besloot in te grijpen, ze heeft geregeld dat ik samen met hem komende vrijdagavond wat ga drinken bij die nieuwe bar hier in het centrum en nog voordat ik iets kon zeggen, stemde hij in met haar voorstel en was hij alweer weg. Ik weet geen eens zijn naam!' Vol ongeloof ik kijk ik Aya aan. 'Ga je serieus vrijdag naar die bar toe?' 'Ik vind het wel een beetje vaag hoor.' Aya zucht is diep 'Ik weet het niet, hij is wel super knap. Geef maar toe!' Ik knik, 'Ja daar heb je gelijk in, maar misschien komt hij vrijdag wel geeneens.

*tringgg tringg*

Snel zoek ik mijn telefoon in mijn tas, 'het is mijn moeder' zegt ik tegen Aya.

'Hey mam'

'Eten?'

'Nu al?'

'Oh oke, sorry'

'ja'

'Ik kom eraan'

'Sorry Aya, ik ben de tijd vergeten. Ik moest om half 5 thuis zijn om te eten. Mijn broertjes moeten vanavond nog naar hun sport toe. Ik sta op en geef Aya een knuffel. 'We praten later verder over die knappe jongen!' 

------

Ik fiets zo hard als ik kan. Mijn ouders kunnen het niet waarderen als ik mij niet aan de afspraken houd. Ik denk dat er thuis nog wel een preek te wachten staat. Nog 5 straten, dan ben ik er. Snel fiets ik de bochten door, totdat er ineens iemand op de weg staat. Vol schrik trap ik op de rem. Wat een idioot zo midden op de weg. Ik probeer degene te ontwijken. Maar ineens zet deze een stap in mijn richting waardoor ik een rare bocht moet maken en de fiets onder mij weg glijdt. Gelukkig val ik niet hard, maar wat een rot actie. Ik sta weer op en zie dat de persoon die midden op de weg stond Ayden is. Hij kijkt mij spottend aan. 'Moeilijk of niet, fietsen?  Dat is toch echt iets Nederlands? Ik had wel beter van je verwacht hoor.' Ayden begint te lachen. Vol onbegrip kijk ik hem aan. 'Waar slaat dit op? Eikel dat je bent!' Ayden reageert niet op mij en loopt verder. Vol onbegrip en verbazing van wat er net is gebeurd kijk ik om mij heen. Ik zie dat ik een vlek op mijn broek heb, een schaafplek aan mijn hand en dat de ketting kast van mijn fiets gescheurd is. Wat een rot actie van Ayden. De laatste twee straten loop ik met de fiets aan mijn hand naar huis. Mijn ouders zullen nu nog wel bozer zijn.  Wat een rotdag.