Know me. (Nederlands)

Waarom wij niet bij elkaar passen maar ik hem toch aantrekkelijk vind

~~ Jula ~~

Nadat ik Aya al mijn frustraties had verteld over het feit dat Aiden morgen bij mij thuis komt begin ik mij nu toch maar is t verdiepen in de onderwerpen voor ons profielwerkstuk.

Ik vind biologie een zeer interessant vak, maar ook aardrijkskunde staat hoog op mijn lijstje. Misschien kunnen wij het doen over het onderwerp immigratie. Hij is natuurlijk ook vanuit Amerika naar Nederland gekomen dus wie weet krijgen wij dan wel extra punten omdat hij uit eigen ervaring kan vertellen hoe dat gaat. Waarom zou Aiden eigenlijk hier heen verhuisd zijn? Ik had het wel geweten als ik in een warm zonnig land woonde. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om dan naar Nederland te verhuizen. 

Mijn woede voor Aiden door het ongeluk met mijn fiets is wat weggezakt. Ik ga er maar vanuit dat hij het niet expres bedoelde. Misschien komt er nog ter sprake, dan zal ik hem er naar vragen. 

Eenmaal thuis uit school begin ik mijn kamer op te ruimen. Wat belachelijk eigenlijk. Het zal mij een worst wezen hoe het er hier uit ziet. Ik vind Aiden niet leuk en hij hoeft mij ook zeker niet leuk te vinden. Misschien schrik ik hem wel af als ik mijn kamer lekker rommelig laat. Toch zegt iets in mij dat ik Aiden misschien wel iets leuker vind dan dat ik toe wil geven. Deze gedachte laat ik voorlopig ook nog maar even voor mijzelf. Stiekem schaam ik mij van binnen voor deze gedachte. 

--

De volgende dag verteld Aya dat ze vanmiddag haar date heeft met de knappe donkerharige krullenbol waarvan we nog steeds geen naam weten. Ik had graag haar stiekem geobserveerd in de bar waar ze wat gaan drinken, maar helaas gaat dat niet gebeuren nu Aiden met mij mee naar huis komt. 'Doe je wel voorzichtig! Je weet niet welke bedoelingen hij heeft.' Zeg ik tegen Aya. Aya kijkt mij aan en grinnikt wat. 'Jij gaat ook altijd van het slechtste uit hè! Misschien is het wel een hele leuke beschaafde knul, doen we een drankje en spreken we volgende week weer af.' Ik kijk Aya aan; 'Je kent hem geeneens en je heb nu al toekomstplannen? Misschien kun je het alvast hebben over je toekomstige kinderen.' Aya begint te lachen en ik kijk haar grijzend aan. 'Nee, ik hoop echt voor je dat het een leuke jongen is, ik zou het echt te gek vinden als je een vriend zou krijgen!' Aya kijkt mij aan; 'Ik een vriend en jij ook een vriend hoor. Kunnen we leuk dubbeldaten!' We schieten beide in de lach. Wat een fantasie hebben we weer. Dan kijkt Aya mij serieus aan. 'Zeg Juul, pas jij wel op met Aiden vanmiddag in je huis? Ik heb niet zo'n lekker gevoel bij hem. Ik vind het maar een rare kerel. Hij vind zichzelf heel wat, doet je pijn en zo ineens doet hij aardig.' 'Ik vertrouw hem voor geen meter.' Ik zucht en kijk Aya aan, 'Ik weet het, ik vind hem ook raar. Ik zal oppassen vanmiddag.'

---

Om twee uur zijn wij vrij en hebben dus nog een hele middag te gaan. Ik baal er van dat ik niet meteen met Aiden een tijd heb afgesproken. Straks blijft hij tot het avondeten plakken. Wat moet ik al die tijd tegen hem zeggen!

Aiden staat bij de fietsenstalling op mij te wachten. 'Hé Jula,' hoor ik. 'Ik ben vandaag met de fiets, kunnen we samen fietsen. 'Uh ja is goed, ik pak hem even uit de stalling' zeg ik tegen hem. 

Op de fiets zeg ik geen woord tegen Aiden en hij zegt geen woord tegen mij. Ik moet tien minuten fietsen om thuis te komen, maar dit zijn echt de tien langste minuten van mijn leven. Hoe ga ik dit de hele middag overleven. Niet alleen deze middag, maar de komende weken! Minimaal vier uur per week, wat een drama. 

Thuis aangekomen zie ik dat er geen auto voor de deur staat en dat ik waarschijnlijk alleen thuis ben met Aiden. Gelukkig krijg ik nu geen malle opmerkingen van mijn familie, maar toch voelt het niet helemaal fijn. Het scheelt wel weer dat we gewoon beneden kunnen gaan zitten in plaats van op mijn kamer. 

'Nou hier woon ik.' Hoor ik mijzelf tegen Aiden zeggen. Aiden stapt van de fiets af en zet deze tegen de schuur aan. 'Leuke plek.' In stilte lopen we naar binnen. Ik voel de ongemakkelijkheid en vraag mij af wat ik tegen hem moet zeggen. Ik overweeg het om Aya te appen voor advies, maar deze heeft een date en zal dus echt niet reageren. 

Ik loopt voor Aiden aan de keuken in en vraag hem of hij wat wil drinken.  Ik zie dat de keuken tafel vol ligt met wasgoed en bedenk mij dat het zitten aan de tafel hem niet gaat worden en we toch maar op mijn kamer moeten gaan zitten. Ik krijg nu al zenuwen van hem. Ik schenk voor Aiden een glas fris in en vraag hem maar of we meteen zullen beginnen. Aiden knikt en ik loop voor hem aan de trap op naar mijn kamer. 

Op mijn kamer neemt Aiden plaats in de stoel en ik ga op mijn bed zitten. 'Dus' begin ik. 'Heb jij een idee voor een onderwerp?' Aiden kijkt mij aan. 'Nou ik vind eigenlijk geen enkel vak echt leuk, dus het maakt mij niet zo heel erg veel uit waar het over gaat. Heb jij wel een idee?' Nou dat is ook een leuke. Moet ik nu samen werken met iemand die eigenlijk niks leuk vind. Dit beloofd niet veel goeds. 'Ik vind Aardrijkskunde of Biologie leuk' vertel ik. 'Ik denk dat we daar wel wat bij kunnen bedenken. Ik vertel expres nog niet aan Aiden dat ik al een onderwerp heb gevonden wat mij leuk lijkt. Hij is zo ongemakkelijk, straks vind hij het een slecht onderwerp of wil hij er niks van weten en lacht hij mij weer uit. 

'Biologie dus.' zegt hij. 'Jij wil het dus over voortplanting hebben?' Hij begint te lachen. Verschrikt kijk ik hem aan. 'Als jij bij biologie alleen denkt aan voortplanting dan gaan we het zeer zeker over Aardrijkskunde doen hoor!' 'Rustig maar, zegt Aiden. Het was een grapje. Ik vind biologie prima, maar Aardrijkskunde ook. Heb je ook een idee wat wij als onderzoeksvraag kunnen gebruiken?' 'Jij mag ook wat bedenken hoor! Hoor ik mijzelf zeggen. Het blijft ongemakkelijk stil. Aiden kijkt mij aan en ik zie zijn mond bewegen. Het eerste wat ik in mijzelf denk is; wat een mooie ogen! Ik voel mijzelf rood worden. Aidens blik veranderd in vragende ogen. 'Hallo Jula? Ik vroeg je iets? 'Oh sorry, ik was ehm afgeleid?' Aiden begint te lachen 'ik weet dat ik ontzettend knap ben hoor, je hoeft het niet nog een keer te zeggen.' Binnen in mij voel ik iets van woede opborrelen. Nu weet ik weer wat voor een verwaande kerel dit is. Vol van zichzelf en de aardigheid is maar een toneelstuk. Ik besluit om mijn onderwerp ook maar gewoon te zeggen.

'Wat vind je van het onderwerp immigratie? Misschien kunnen we jou ervaring dan toevoegen. Daar krijgen we vast extra punten voor.' Ik zie Aidens blik veranderen. Zijn ogen worden donkerder en het is al snel duidelijk dat ik dit beter niet had kunnen zeggen. 

'Nee, absoluut niet dat we het daarover gaan doen!' Voordat ik antwoord kan geven staat Aiden op en loopt mijn kamer uit. Ik blijft verbluft achter en hoor beneden de voordeur dicht slaan.

Nou dat is ook een mooie. Ik snap niet wat er met hem aan de hand is. Dit gaat nog wat worden komende weken. Ik snap echt niet waarom wij met elkaar een werkstuk moeten maken. De docent had toch ook wel kunnen zien dat wij totaal niet bij elkaar passen?