"It's Our Case Darling"

Νο.39

Πάρης pov

Τον κοίταξα κατάματα γεμάτος απορία.
Δάκρυα κυλούσαν και στα δικά του μάγουλα με ορμή,σαν χύμαρρος. Χύμαρρος συναισθημάτων που ούτε ο ίδιος του δεν μπορούσε να περιγράψει.

Μόλις σκότωσα τον πατέρα του. Ένιωσε καθόλου πόνο; Έστω λύπηση;

Δεν μπορούσα να τον καταλάβω. Ήταν ανεξήγητη αυτή του η αντίδραση.
"Τι-τι εννοείς με αυτό;" τον ρωτάω μέσα στους δικούς μου σπασμούς και λυγμούς. Τον κάρφωνα με το βλέμμα μου για λίγα δευτερόλεπτα.
Ύστερα με κοίταξε κι εκείνος.

Φαινόταν μπερδεμένος. Αυτό το μίσος με το οποίο με κοιτούσε πριν λίγο είχε αντικατασταθεί με ένα βλέμμα απόγνωσης, απελπισίας, λύτρωσης.

"Ξέρεις," προσπάθησε να πει μέσα στους λυγμούς του, "τον αγαπούσα. Ήταν πατέρας μου άλλωστε."
Σταμάτησε για λίγο να μιλάει κοιτώντας το πτώμα του λίγα μέτρα μακριά μας.
"Δεν είχα κανέναν άλλο στη ζωή όταν μας άφησε η μητέρα μου."
Θυμάμαι καλά Τέλη.
Πολύ καλά..

"Με έμαθε όμως να μισώ. Να μισώ τους ανθρώπους γύρω μου. Χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο.
Συνεχώς μου μιλούσε για εκδίκηση. Να εκδικηθώ όσους ανθρώπους μας πλήγωσαν. Μας ταπείνωσαν. Μας έκαναν σκουπίδια.
Ω Πάρη, μου είπε να απομακρυνθώ από κοντά σου. Μου είπε πως θέλεις το κακό μου. Θέλεις να με πληγώσεις όπως ο πατέρας σου εκανε στον δικό μου.
Μου έκανε πλύση εγκεφάλου το καταλαβαίνεις;

Είχα χάσει τα λογικά μου. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να μπορέσω να σε εκδικηθώ με κάθε κόστος.
Η Ελένη ήταν η διοδός μου να δικαιοθώ,να ξεσπάσω.

Έκανα πράγματα που δεν τα καταλάβαινα!

Σκότωνα ανθρώπους για το τίποτα. Επειδή μου το έλεγε εκείνος.
Έχω θέματα το καταλαβαίνεις;

Ήθελα να πεθάνω. Θα ένιωθα πολύ καλύτερα αν σκότωνες εμένα πρώτα παρά εκείνον.
Συγγνώμη Πάρη κολλητέ μου για όλα.
Είμαι ένας δολοφόνος, ένας ψυχάκιας.
Έσωσες τόσους ανθρώπους που μπορούσαν να βρεθούν στον δρόμο του. Στον δρόμο μου."

Έκλαιγε μπροστά μου σαν μικρό παιδί. Έκλαιγε γιατί μπόρεσε να ελευθερωθεί από τα δεσμά αυτού του ανθρώπου που ποτέ δεν θεωρήθηκε πατέρας.

Τον έβλεπα μπροστά μου να σπαράζει. Να νιώθει τόση ταπείνωση και αθλιότητα.
Αυτός ήταν ο φίλος μου. Ο άνθρωπός μου.
Και τον έχασα.
Τον μίσησα στην τελική.
Όχι όμως εντελώς.
Βαθιά μέσα μου πίστευα πως όλα θα γινόντουσαν όπως πριν. Θα ήμασταν εγώ κι εκείνος, δύο φίλοι από τα πάλια. Θα μπορούσαμε να γελάμε και να δουλεύουμε μαζί.
Να κάνουμε όνειρα όπως παλιά.