'Make Memories'

chapter 7

"Κάτσε δηλαδή τι; έκανε απλά ότι δεν σε ξέρει;" με ρώτησε για άλλη μια φορά η Evelyn και εγώ στριφογυρισα το κεφάλι μου νευριασμενη, πίνοντας λίγο από τον καφέ μου.
"Καλά ε; μπράβο σου! Στην κολλητή σου τίποτα δεν είπες...Ότι Θα βγεις με τον μαναρο τον Scott ΚΑΙ ότι βρεθήκατε στην παρέα του... του.... Πως τον είπαμε;"

"Bruce" λέω αναστεναζοντας κουρασμένα από το κράξιμο που έχω φάει σήμερα. Και είναι ακόμα πρωί.

"Ναι Bruce, καλά ε, άμα το παιδί είναι τόσο ωραίο όσο ειναι και το όνομα του, είμαστε τυχερές" Ξανά λέει η κολλητή  μου, κλείνοντας μου το μάτι πονηρά. Δεν είχε ο γνωρίσει ακόμα τον Bruce. Εντάξει δεν χρειάζεται κιόλας, δεν χάνει τίποτα...

"Εντάξει, Εντάξει Evelyn! Δεν σου είπα τίποτα Γιατί βγήκες για καφέ και δεν πρόλαβα να σε ενημερώσω ή τίποτα τέτοιο, δεν χρειάζεται να μου σπάσεις τα νεύρα με της χαζές ερωτήσεις σου" της ειπα νευριασμενη και αυτή με κοίταξε χαλαρή.
Φυσικά και δεν θα σταματούσε τις ερωτήσεις...

" Και για πες μου... Αυτός ο Bruce είναι εκείνος που σε άρπαξε από το πανεπιστήμιο της προάλλες;" Ξανά ρώτησε εκείνη.

"Ναι" απάντησα μονότονα, δεν με έπαιρνε να της πω πόσο με νευριαζουν οι ερωτήσεις της. Δεν θα σταματούσε έτσι κι αλλιώς.

"Και πλάκα πλάκα,γιατί σε άρπαξε είπαμε;"
Ξανά ρώτησε η κολλητή μου.

Κοιταξα το ρολόι βιαστικά. Η ώρα ήταν 7.

"Evelyn πέρασε η ώρα έχουμε να πάμε στο πανεπιστήμιο και να πάρουμε 2 λεωφορεία αντέ!σήκω!" Είπα γρήγορα αποφεύγοντας την τελευταία της ερώτηση, βαριομουν να απαντήσω και δεν ήθελα να της πω τι έγινε τις προάλλες στο πάρτι του Bruce. Ήταν πολύ ανώριμο αυτό που έκανα.

"Κάτσε ρε! Δεν θα φας εσύ; άμα λυποθυμησεις πάλι; φαε κατι Natalie!" Είπε σοβαρά η κολλητή μου και εγώ στριφογυρισα τα μάτια μου ενοχλημένη.
Υπερβολική.

"Έλα ηρέμησε θα φάω κάτι στο σχολείο" απάντησα χαλαρή.
Με κοίταξε προσεκτικά και ύστερα σηκώθηκε βαριεστιμενα και κατευθύνθηκε προς την πόρτα.
Την ακολούθησα εγώ περνώντας την άδεια - για την ώρα- τσάντα μου και βγήκα έξω από το σπίτι της.
Έπρεπε να κάνουμε ΠΆΛΙ την ίδια διαδρομή. Και εγώ το σκέφτομαι πολύ σοβαρά να βρω μια δουλειά για να μαζέψω λεφτά για αυτοκίνητο. Αυτό το περπάτημα κάθε μέρα είναι ανυπόφορο.
Αλλά κάποτε θα το συνηθίσω....

"Λοιπόν εσύ πως πέρασες;" Ρωτησα την κολλητή μου και αυτή με κοίταξε απορημένη. Είχα την συνήθεια να μην ολοκληρώνω τις φράσεις μου.
"Όταν βγήκες για καφέ με εκείνα τα παιδιά" Ολοκλήρωσα την πρόταση μου και αυτή απλά χαμογέλασε.
Μπήκαμε στο πρώτο λεωφορείο και καθίσαμε σε 2 θέσεις. Τα λεωφορεία τις Αγγλία είχαν καθίσματα χωρισμένα σε δυάδες.
Αφού καθίσαμε η  κολλητή μου Άρχισε να μου εξηγεί πως πέρασε χθες.