( Suggestion : play nyo yung nasa MM na kanta, pero wag muna. Maglalagay aq ng sign kung kelan nyo na ipplay, or pwede rin iplay nyo na agad kung mabilis kau magbasa or pwede ring wag nalang)
"Tangina mo talaga Soons." he said as he sobbed. Kanina pa umiiyak si Jihoon, pugto narin ang mga mata nya. Kaya lang, his tears won't stop falling at wala syang magawa kundi hayaan ang mga ito.
"Gusto na ba kita? Mahal na ba kita? Bakit ako nasasaktan? Eto ba yung tinatawag nilang pagmamahal— e-ewan ko! h-hindi ko alam kung a-anong tawag dito.. i've never been in a relationship." naguguluhang tanong ni Jihoon. Totoo 'to, hindi nya alam kung tama ba yung nararamdaman nya, hindi nya alam kung normal pa ba 'yon. Gaya ng sinabi nya, never pa syang nainvolve sa relationship.
"B-baka n-nararamdaman ko lang 'to dahil fuck buddies tayo. Baka nararamdam ko lang t-to kasi gusto ko ako lang kasama mo, kasi nga fuck buddies tayo.." patuloy lang na pinipilit ni Jihoon na paniwalain ang sarili nya sa mga bagay na hindi naman sya sigurado.
Mahirap magmahal. Lalo na kung di ka naman mahal ng taong mahal mo. Minsan nga napapaisip ka nalang bakit pa ba nauso yung pagmamahal kung masasaktan ka rin naman sa huli diba?
Falling in love feels like heaven, but it hurts like hell.
"K-kung mahal kita? Bakit sayo pa?"
We fall inlove with people we can't have.
But on the second thought, people are allowed to fall inlove with someone else. They must not be blame because they are only trying to be happy. And there's nothing wrong with that.
Alam nyo yung mali? Yung ikaw yung umasa tapos sya sisisihin mo. Yung ikaw yung umasa tapos ikaw pa may ganang magalit, unless nagbigay sya ng motibo talaga. Pero minsan, mga umaasa mismo nagmimisinterpret nun eh. Yung tipong wala naman talaga, sila lang yung nagbibigay ng meaning. Wala naman talaga, pero iniisip nila na iba yun.
"Tangina t-talaga soons bakit sayo pa.."
"Oh." otomatikong napatingala si Jihoon dahil sa gulat. Ikaw ba naman kasi nagsesenti at umiiyak, tapos biglang may magsasalita.
Nakatingin lang si Jihoon sa panyong nasa harapan nya ngayon. Hindi nya alam kung tatanggapin nya ba ito o ano.
"Wag mong titigan di naman mawawala lahat ng sakit." umupo ang lalaki sa tabi nya at pinunasan ang luha nya. Atsaka nya lang nalaman na si Seungcheol pala ito.
Si Seungcheol. Oo si Seungcheol.
Si Seungcheol lang naman ang nandyan para sakanya at hindi si Soonyoung. Si Seungcheol na walang ginawa kundi ang iparamdam yung pagmamahal nya kay Jihoon, si Seungcheol na andyan palagi kapag nasasaktan si Jihoon.
Si Seungcheol na walang ginawa kundi ang mahalin ako, pero di ko mapansin pansin.
[ i play nyue na hehe ]
"C-cheol..." tuluyan ng napahagulgol si Jihoon. Hindi nya alam ang gagawin nya, hindi nya alam kung anong sasabihin nya. Sa totoo lang, hiyang hiya na sya kay Seungcheol. Sobra.
"Ji, Sorry." agad na hinila ni Seungcheol si Jihoon para sa isang napakahigpit na yakap, hindi alam ni Jihoon pero niyakap nya pabalik si Seungcheol. Hindi dahil sa napilitan sya, kundi dahil gusto nya talaga.
