Bir kalp kırıldı mı soğurmuş , donarmış adeta peki Buz adam donmuş bir kalbi eritebilir mi ? Duvarlarının ardından , içeri kimseyi almadığı mahzeninden kafasını dahi çıkarmamaya yeminli bu adam . Peki böylesine vahşi ve merhametsiz bu varlık aşık ol...
- Duruuu Duru uyan Duruu Sesi kuyudan geliyormuş gibiydi uyanmak istemiyordum. Omzumdan dürtmesiyle inadı bırakıp gözlerimi araladım. Ortalık hala karanlıktı güneş daha doğmamıştı gözlerim gözleriyle buluştuğunda tek farkettiğim korkuydu. Kan çanağına dönmüş gözleri endişeyle karanlıkta parlarken şaşkınlıkla + Ne oldu ? Diyebildim sadece, açıklamasına gerek kalmadan gelen sesle irkildim. Biri kapının anahtarını zorluyordu. Şaşkınlıkla Emir'e döndüm korku ve endişe tüm bedenimi saniyesinde sarmış ve bütün uykum adeta uçup gitmişti. Işaret parmağıyla sus işareti yapıp kolumdan kavradığı gibi sessiz ama çevik bir şekilde beni yataktan çıkarıp hızla etrafına bakınmaya başlamıştı. Onu hiç bu kadar korku dolu görmemiştim kapıdaki sesler artınca "Şşşşt " diye bir ses geldi. Bir adam diğerini sessiz olması için uyarıyordu.
+ İki kişiler dedim korkuyla ona doğru ilerledim. O an sadece korkuyordum ve düşünmeden belkide güvendiğim tek şeye sarıldım. Koluna dokunduğumda hissettiğim tek şey büyük bir güven ve huzurdu. Ondan hissettiğim güven ve huzuru ona da hissettirmek istedim. Dokunuşumla irkilip bana dönünce elimi biraz daha indirip elini tuttum.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Şaşkın gözlerini gözlerime diktiğinde derin bir nefes aldı. İç çeker gibi gözlerini dudaklarıma indirdiğinde baştan ayağa titredim yanaklarımın alev aldığını hissedebiliyordum. Tekrar gözlerini gözlerime çevirdi sanki kendini zorla tutuyormuş gibiydi. Sertçe kafasını yatağa çevirip oraya doğru ilerlerken elimi hala bırakmamıştı. Yatağın altını kontrol etti
- buraya giremezsin , çok dar
Sakinliğinin yerini öfke ve korku alınca ellerini elimden çekerek hızla odayı taradı gözleriyle, hiç vakit kalmamıştı. Sinirden kudurmuş gibi ellerini saçında dolaştırıp çekmeye başladı kendi kendine bir şeyler mırıldanıp kafasına vururken çok savunmasızdı bense garip bir şekilde artık daha çok korkmam gerekirken hiç korkmuyordum. Teninin tenimde bıraktığı hissin tadını çıkarıyordum sadece, tek istediğim kendine vurmayı kesmesiydi. Mırıldanmalarından tek anladığım yanına silah almadığı için kendine küfür etmesiydi. Bir an duraksadı tekrar koluma yapıştı ve beni banyoya sürükledi. - Sakın ses çıkarma. + Hayır ... hayır asla izin veremem seninle kalıcam Onu tek başına bırakacağımı nasıl düşünüyordu ki. Hışımla bana dönüp - Duru saçmalama! Diye adeta bağırdı, farkında olmadan sesini yükseltmişti ve kapıdaki ses anında durdu beni banyoya sertçe iterken yerdeki demir vazoyu eline alıp tekrar bana yönelerek + Ne olursa olsun sakın çıkma sakın !!! Sesimizi duymuşlardı artık iki kişi olduğumuzu biliyorlardı. Ve kapı atılan güçlü bir omuzla sarsıldı - Artık iki kişi olduğumuzu biliyorlar ve seni asla ama asla yanlız bırakamıycam !! Gözlerinin içine bakıp kararlılığımı belli ederken elime sadece ağır bir deodorant şişesi geçirerek banyodan çıktım. Çok geçmeden ikinci omuzla kapıyı kırmışlardı. Hızlı bir refleksle beni arkasına çekip kollarımı beline doladı. Adamlar içeri dalarken bir an duraksadılar oda benimdi ve galiba beni tek bekliyorlardı baştan ayağa titrerken iri olanı kar maskesinin altından ' Kızı bırak, yoksa ölürsün ' dedi sertçe Elinde silahı vardı ve hiç bir hamle mümkün değildi tek bir kurşuna bakıyorduk ama Emir kararlı duruşundan taviz vermeden + Kıza dokunursan asıl sen ölürsün . Dedi sertçe Adam kesinlikle blöf yapmıyordu susturucu taktığı silahın tetiğini çekti ve Emire doğrulttu şakası yoktu gözlerinde bir gram tereddüt yoktu acımasız ve soğuk gözler... hiç yabancı değildim babamın gözleri gibi bakıyordu. Babam kadar acımasızdı ellerimi yavaşça Emirin belinden çekerken sertçe elimi kavrayıp tekrar beline doladı - Aklından bile geçirme Duru !! Gözlerim dolmuştu ama tek korkum Emirdi şu hayatta bir çok acı çekmiştim. Bedensel acıların hiç bir önemi yoktur asıl acı ruhunuzu parçalayan derin duygularınızın bıraktığı izlerdir. Sinirden sert sert nefes alıyordu burun kanatları açılıp kapanırken gözlerinde derin bir kızgınlıkla bir bana bir adamlara bakıyordu belli ki benim için gelmişlerdi Emire zarar vermelerine asla izin veremezdim . Sertçe kavradığı elimi çekip kurtuldum. Adamla onun arasında kalmıştım. - Tamam ... madem mesele benim al burdayım işte. +Duru napıyorsun diye kükrerken bana doğru hamle yaptı . - Emir sakın !!! Bir kişi daha benim yüzümden ölmeyecek!! Sesim titresede çok yüksek çıkmıştı. Annem benim hayatıma karşılık iğrenç bir adama katlanıp sefil bir hayat sürmüş sonra yine o adam yüzünden ölmüştü. Ve ben bu fedakarlığın ağırlığını yıllarca sırtımda taşımıştım çok yorgundum artık. Daha fazlasını kaldıramazdım
