Kanatların kırık artık.
Kanayan hayallerin , sönen umutlarına tutsak.
Yarınlarını saracak kimsen hiç olmadı.
Hâlâ kırık bir gökyüzünün olduğunu sakın unutma!
Zira , özgürlüğüne bağladığın umudun kıvılcımı sönmek üzere
Bir uçurum ağzında, kırık kanatları ile gökyüzüne doğru süzülmeye yeltenen yaralı bir serçeydim. Ne zaman kanat çırpmaya çalışsam ya ruhuma satır satır acı işlenir,ya da
gökyüzünün hüzünlü melodisi çalınırdı kulaklarıma.
Ateş kristalleri , cehennem çukurlarında ruhu közlenen kırık bir kızı yakamazdı.
Dondururdu.
Hayatın, bağrıma sapladığı bıçağın soğuk darbesinden her daim geçmişin kirli sırları dökülürdü. Ben ise çöküntüye uğrayan sırların, paramparça olup azap dolu bir hale bürünmesine seyirci kalırdım.
Geçmişin üstesinden gelemiyordum. Zira vakit sadece saniyeleri ve saatleri değil, benide tüketmişti.
O
turup, tükenmişliğimi izlemek acıtıyor muydu ?
Asla !
Çünkü artık umudun rüzgarı içimde esmiyordu . Zamanın yakasından birer birer atlayan hayallerim soğuk zemine çakılarak,izlerini bırakıyordu.
Kaybolan yıllar baba kavramına kibrit çakıyor, anne sözcüğünü yakıyordu.
Felaketin ilke edindiği yıkımlarda geçmişin ,geçmeyen emarelerini taşıyordum.
Ne vakit avuçlarıma bırakılan bu kalıntılardan sıyrılmaya çalışsam , kan damlaları avuçlarıma doğru yol alır ve sıcak bir damla yüreğime lekesini damıtırdı.
Yüreğimdeki bu arbedede üzerime hüznün katran karası çarşafı örtülmüş,bedenimi sıkı sıkıya sarmalayıp kuşatmıştı.
Teslimiyetin usulca dalganan perdesinde gizleniyordu şeytan.
Ümitlerime sardığı
zehirli sarmaşıkları , bileklerime acımasızca doluyordu.
Kurtulmaya çalıştıkça daha sıkı kavrıyor,tenime derin yaralar gömüyordu.
Bulanık zihnimin kirli sularında yüzüyordum.
Hakikate atamadığım her kulaç ,ciğerlerimi kasıp kavuruyordu.
Kaderle bölüşemediğim her günah, kaburgalarıma yosun bağlıyordu.
Haykıramadığım her feryat,
idam sehpasına yatırılan ruhumu intiharla kutsardı.
Dikenli bir ipin üstünde yolculuk eder gibiydim. Karanlık yolun sonu ikiye ayrılıyordu .
Ya yakacaktım ya da yanacaktım.
Hangisi olmalıydım ?
Tekinsizce ilerleyeceğim bu yolda belki de hem yanacak hemde yakacaktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kod: 39 Cinayetin İzleri
Action"İşlediğim ilk cinayet değilsin." Ensemde hissettiğim sıcak nefes tenime kabza gibi saplandığında irkildim .Bedenim kaskatı kesildi . Yudumladığım nefeslerin nutku tutuldu . Tenime çarpan nefesiyle her bir zerrem onun soğukluğuna hapsolarak buz kesi...
