" နမ္ဂြၽန္ ? "
ႏိုးလာခ်င္းခ်င္း ေဘးနားမွာ ဘယ္သူမွ မ႐ွိဘဲ လစ္ဟာေနသျဖင့္ ေဆာ့ဂ်င္ ကမန္းကတမ္း ထကာ ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာနဲ ့ ေခၚလိုက္မိသည္။
အထိတ္တလန္႔ပံုေပၚေနတ့ဲ ေဆာ့ဂ်င္ မ်က္ႏွာက ေဖြးေဖ်ာ့ေနၿပီး ခုတင္ေပၚက ကပ်ာကယာဆင္းလိုက္ေတာ့ ေစာင္နဲ႔ လံုးေထြးကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒုန္းခနဲ ျပဳတ္က်သည္။ ကိုယ္မွာ ရစ္ပတ္ေနသည့္ ေစာင္ကို ဖယ္ၿပီး အျပင္ထြက္ဖို႔ လုပ္ေနတ့ဲအခ်ိန္မွာ တံခါးဖြင့္သံၾကားလိုက္ရၿပီး စိုးရိမ္တႀကီးနဲ႔ အေမးစကားသံ ထြက္လာသည္။
" ဘာျဖစ္တာလဲ ေဆာ့ဂ်င္ ... ျပဳတ္က်တာလား ?.. ဘယ္နားနာသြားေသးလဲ ? "
" ဟင့္အင္း "
သူ ျပံဳးရင္း ေခါင္းခါျပလိုက္ၿပီး သူ႔ကို လာတြဲသည့္ နမ္ဂြၽန္ကို ျပန္၍ ဖက္တြယ္ထားလိုက္သည္။
" သတိထားမွေပါ့ .. မေတာ္တဆ နာသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ? "
ကိုယ့္အျပစ္ႏွင့္ကိုယ္မို႔ သူ ၿငိမ္ေနလိုက္ရသည္။ နမ္ဂြၽန္က သူ႔ကို ေရခ်ိဳးခန္းဘက္ဆီ တြဲကာ ေလွ်ာက္ေပးရင္းက ...
" ဘာေတြအလ်င္လိုၿပီး ႐ွပ္ျပာ႐ွပ္ျပာလုပ္လို႔ ျပဳတ္က်ရတာလဲ ? "
" ဒီတိုင္း .... "
မေျဖခ်င္တာနဲ႔ ေဆာ့ဂ်င္ေခါင္းငံု႔ကာ ႏႈတ္ဆိတ္ေနလိုက္ေတာ့ နမ္ဂြၽန္ ဘာမွထပ္မေမးေတာ့။
" အာ ... မ်က္ႏွာ ကိုယ့္ဘာသာ သစ္လို႔ရပါတယ္ "
အတင္းမ်က္ႏွာသစ္ေပးေနသည့္ နမ္ဂြၽန္ေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္႐ုန္းကာ တစ္ဖက္ကို ေျပးကပ္မိသည္။
" ေခ်ာ္လဲဦးမယ္ "
" မလဲပါဘူး "
အဲဒါကို သြားကိုပါ သူတိုက္ေပးမယ္လုပ္ေနလို႔ ေဆာ့ဂ်င္ အသည္းအသန္ျငင္းရသည္။ နမ္ဂြၽန္တစ္ေယာက္ တကယ္ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ ?
YOU ARE READING
The Day without YOU (THE NAMJINIST) Z+U
Short Storyမင္းနဲ႔အတူသာဆို ေလွ်ာက္ရမယ့္လမ္းက ပန္းခင္းလမ္းမဟုတ္ဘဲ ဆူးဝန္းရံလို႔ ဒဏ္ရာပရဗြနဲ႔ ေသြးတစက္စက္က်ရလည္း ကိုယ္ မမႈဘူး ...မင္းနဲ႔အတူသာဆို ေလထန္ၿပီး မိုးသက္မုန္တိုင္းဘယ္ေလာက္ ၾကမ္းပါေစ ကိုယ္ မတြန္႔ဆုတ္ဘူး ... မင္းလက္ကိုသာ တ...
