Accidentally Got Pregnant by a Billionaire Man

Chapter 40

CHAPTER 40

(Lumipas na)
*1 MONTH LATER*

ABEGIL'S POV

"Gil, Im promise, pagbalik ko mahahanap din natin si Meg, may gagawin lang ako sa Manila". sabi niya sakin

masakit na masakit na ang bawat mga pumapasok sa isip ko baka sakaling wala na yong anak ko

wala na!!! sanay nanatili nalang kami sa Manila, hindi na sana mangyayare ito.

"Dalian mo Kim pls. ayuko na talaga, ang sakit na para sakin". ako

at lumapit si Kim sakin at yinakap ako ng mahigpit sabay punas sa bawat luha na umaagos sa mga mata ko

"di ba sabi mo pa walang sukoan?". siya

ayuko pang sumuko kaso sabi ng isip ko sumuko na samantalang ayaw pa ng puso ko

"magpapalakas ako, kaya ko to!!". ngiting sabi ko sa kanya munit patuloy ang bagsak ng aking luha

sa bawat mga ala ala na naibigay mo sakin anak ko, masayang masaya si mama. Sa bawat mga pangbibiro mo sakin Meg, masayang masaya si Mama. Yung pagtatanong mo pa sakin Anak kung, Saan si Papa mo? sino papa mo? Alam ko nak na hinahanap mo sya pero bakit sa ngayong nandyan na sya para sayo, saka ka lamang humiwalay at nawala samin. Alam kong may malaki akong pagkukulang Anak ko, naway mapatawad mo si Mama. Kung saan ka man ngayon naway mapatawad mo si Mama. Hindi ako handa na marinig ang impormasyong, Maghahatid at magtutulak saakin na bigkasin ang salitang "ANAK KO, PAALAM NA. BANTAYAN MO KAMI NI MAMA AT PAPA HA?". Ayuko pa Anak. Gusto pang lumaban ni Mama. Hindi susuko si Mama. Kunting tiis lang anak, magkikita din tayo. Sadyang nasaktan lang si Mama anak sa mga ala ala na pinagsaluhan natin. Yung nagtatanong kapa saakin, "Ma bili po tayo nyan". kahit wala tayong pera, sinikap kong bilhan kita. Anak pls magpakita kana saakin. Awang awa na ako sayo kung ano na kalagayan mo. Sanay nasa magandang Pamilya kaman kung nakuha ka man ng ibang tao. Anak, Huwag kang matutulog sa libingan ha? Hintayin mo si Mama at papa.

Patuloy ng umagos ang mga luha ko at nakatulalang nakatingin sa isang direksyon

"Gil?! ano ba, Hoyyyyy gising!! ano bang nangyare sayo ha?". panggigising ni kim sakin mula sa malalim na pagiisip

"A-ano yun?". nauutal na tanong ko sa kanya

yinakap nya naman ako at tinignan ang aking mga mata

"Now, look at me. Wag mo namang gawin to Gil, Ikaw at si Meg lang yung lakas ko tapos papahina in mo ako. No Gil, Ayukong makita ka ng ganito, Andito pa ako ouh. buhay na buhay, at si Meg, Makikita natin yun bakit naman hindi Gil! Pls stop it". siya

patuloy ang pag agos ng luha ko na nakatingin sa kanya

"Taposin nalang kaya natin ang buhay natin para magkita tayo ni Meg?". ako

hindi ko alam bakit nasabi ko yon, ang alam ko ay na over stress na ako

"Damn! Gil! I said, Stop it, Pls stop thinking like a weirdo things, It didnt help you. Pls be positive always, F*ckk!!!!".

*Togssss* sabay patid nya sa lamesa

"You know Gil? I am so stress right now. I am the one whos affected so much about this, coz Youre my future wife and He is my son, damn..this life!!! i really cant take this anymore! but because I love you, Gil. But because i Love you, and I love Meg, im trying my best to be calm and i try my best to Keep smiling eventhough its hurt, Ang sakit sakit na, na, na, Tumingin sa mga magkapamilya na may anak na kasa kasama. samantalang ako, bug bog na sa problema kung saan na nga ba ang anak ko. Sino kaya nakakuha sa kaniya, Gil, Gusto ko ng sumuko kaso nandyan ka pa at ang anak natin. Ayukong magiging selfish na mawala na lang sa mundo tapos naghihirap kayo, Ang daya ko naman yata nyan! F*cckkkkk!!!!!". sabi nya na tumutulo na ang luha.
pumupula na ang bawat pisngi at tudo patak ang luha.

"K-kim?". sabi ko sa kaniya

parehos na kaming umiiyak, firstime kong makitang si Kim na umiiyak at alam kong sobra na syang nasaktan ng nasaktan sa mga pangyayare sa buhay namin.

"Im so sorry Kim!". ako

tumingin naman sya sakin ng seryuso habang kitang kita ang pagsulpot ng mga luha sa mga mata nya

"No!!!! dont say that!!! Wala ka namang kasalanan ehhhh". sabi nya sakin

at iniwas na nya ang kanyang paningin sa akin

"Di nako tutuloy sa Manila!!". siya

dahil ba to sakin? Kim! huwag mo namang dagdagan ang kirot ng puso ko. ang sakit sakit na Kim.

"dahil ba to sakin?". i ask him

pero di sya sumagot

"Kim! pls naman ouhhhh, dahil ba to sakin?". i ask him again

at tumingin sya saakin ng seryuso
na nakakatakot pagmasdan

"Hindi". sabi nya
pero alam kong dahil to sakin

"Alam ko Kim. Pls Kim, Stop Lying to me! alam ko na dahil to sakin, kaya pls lang, pls wag kanang magsinungaling mas lalo mo pang dinagdagan ang kirot ng puso ko".

at tumingin naman sya saakin

"Oo, dahil to sayo!!! dahil to sayo, eh di bat yan naman yung gusto mo di ba? na ayaw mo akong pumunta ng Manila..Sige Gil, pagbigyan kita, dibat gusto mo naman yan di ba? sige. pagbigyan kita". siya

my gash!! naman Kim! Sa ganung salita lang pinoproblema mo na, Kim naman! Hirap na hirap na ako.

"Naman Kim!!! sa ganun lang desisyon na nasabi ko nung nakalipas na buwan gusto mo pang balikan dahil ayuko nga talaga, Kim kung ano man yang trabaho mo, Mahal kita kaya susuportahan kita, ano kaba naman Kim kay simpleng problema pinapalaki mo". mahinang sabi ko sa kanya habang patuloy ng tumutulo ang luha ko

"Yun na nga eh dahil mahal moko, Di mo na pinakawalan yung desisyon ko. Dahil ang akala mo, Ikaw lang ang nakaka alam sa ikabubuti ng buo kong pagkatao". sabi nya saakin, hindi ko alam kung bakit, subalit biglang nadagdagan ng kirot sa puso ko. Ang sakit na talaga. Hindi ko ma ipaliwanag kung bakit natamaan ako sa sinabi niya.

"Kung may nagawa akong mali! pasensya na". mahinang sabi ko

at tumingin naman sakin si Kim at tinignan ako ng nakakaawa

"Maaari kang, Makapunta ng Manila, Payag naman ako jan eh kaso nabigla lang ako nung una Kim!!!! Kim, Tama na pls... yuko na... Gusto ko ng sumuko!! Sige pumunta kana ng Manila!". sabi ko habang nagbuntong hininga at nakatingin sa kisame na pumapatak ang mga luha

"If you think that Youre the only one who suffers about this problem, That is your biggest mistake you ever made". sabi niya sakin

at biglang lumabas sa hotel at may iniwan na pera.

Malaki ang halaga ng pera na yon, para siguro sa hotel na to.

Mas lalong pumatak ang aking luha ng Ulit ulit na pumasok sa isip ko ang sinabi niya.

FLASHBACK

////If you think that Youre the only one who suffers about this problem, That is your biggest mistake you ever made/////

/////If you think that Youre the only one who suffers about this problem, That is your biggest mistake you ever made///////

/////If you think that Youre the only one who suffers about this problem, That is your biggest mistake you ever made///////

//////If you think that Youre the only one who suffers about this problem, That is your biggest mistake you ever made///////

Bakit ba kasi ang selfish ko!!!!! bakit ba kasi!!!!! mas lalo kong ipinalabas ang aking nararamdaman at sumigaw ng malakas sa loob ng room ko.

at Mas lalo pang lumakas ang pagbugso ng luha saaking mga mata.