Varsja e diamantit

V - Unaza me rubin

Pas nje gjysme ore,salla u zbraz dhe une u drejtova per tek Teodora, e cila po kafshonte thonjte disi ne siklet.

"Hej,Teodora c'ke?"

"Oh,hej Serena.Ishe rrezellitese mbi skene!"tha ajo dhe me perqafoi.

"Faleminderit!Por ti nuk me dukesh shume mire. C'ke keshtu?"

"Umm...ok do te te them,por vetem nese e kaloj naten nga ti."

"Teodora, patjeter.Je e mirepritur ne shtepine time sa here te duash,por ti po me frikeson.Cfare ke?"

"Ta tregoj ne shtepi.Eja ikim."

"Dakort.Pritme pak sa te pershendes Z.Espasito dhe erdha."

"Ok,por mos u vono."

U nisa drejt prapaskenes per te pershendetur Z.Espasito, kur e gjej duke biseduar me ate.
Sapo Z.Espasito vuri re prezencen time e me nje buzeqeshje ne fytyre tha:

"Ah, Znj.Costa pikerisht ajo qe po kerkoja."

"Ju lutem Z.Espasito, me therrisni Serena."

"Dakort Serena.Dua te te prezantoj me Z.Moretti.Bleresi i unazes se rubinit."

"Mirembrema Znj.Costa.Une jam Massimo Moretti. Gezohem qe i'u takoj. "tha ai duke marre doren time ne buzet e tij, duke e puthur lehte.

"Kenaqesia eshte e imja."thash une me nje buzeqeshje te lehte.

"Besoj se eshte dicka shume e vlefshme per ju, pasi pritet gjithe keto ore dhe paguat kaq shume."

"Po,eshte trashegimi e familjes sime, por 20 vite me pare ajo...umm... humbi."

"Gezohen qe mundet ta gjeni, perseri.
Z.Espasito, ishte nje kenaqesi te drejtoja kete ankand me ju. Shume faleminderit qe me dhate mundesine te behesha pjese e saj."

"Serena, kenaqesia ishte e imja te punoja me nje zonjushe si ju. A jeni e lire per nje pije? Do te doja shume t'iu qerasja ju dhe Z.Moretti."

" Oh, do te pranoja me shume kenaqesi, por mikesha ime Teodora nuk ndihet mire dhe me duhet ta shoqeroj per ne shtepi."

"Edhe mua me duhet te largohem Z.Espasito. Ndoshta ndonjehere tjeter."

"Ehm..kuptoj.Me vjen keq,por shpresoj te takohemi edhe here tjeter. Urojini sherim te shpejt nga ana ime Znj.Gracia, Serena.Kalofshi nje mbremje te qete.
Shihemi ndonje dite tjeter Z.Moretti."

Me kete, Z.Espasito u largua per tek nje grup tjeter biznesmenesh dhe une e Z.Moretti u drejtuam per tek dalja.

"Ishit vertete magjepsese mbi skene Znj.Costa. Ishit tere vetebesim dhe mund te them qe jeni nje grua e cila e merr gjithmone ate qe do."

"Shume faleminderit Z.More..."

"Ju lutem me therrisni Massimo."

Buzeqesha lehte dhe vazhdova:
"Faleminderit Massimo, por te marresh ate qe do, kerkon shume pune e jo vetem ta deshirosh."

"Kjo, eshte e vertete, por ne syte tuaj shoh nje grua luftarake qe mund te beje cdo gje per te arritur qellimin e saj."

Tha Massimo dhe betohem se mu duk sikur u afrua ca me shume.Kafshova buzen, ne te njejten menyre si heren e pare qe e pashe. Fillova te kisha vape dhe u ndjeva ca nervoze. Ai e vuri re kete dhe buzeqeshi lehtshem.
Fatmiresisht pash Teodoren e ulur ne karrige e cila me beri shenje me dore qe te vija drejt saj, e une e kuptova qe ajo donte te ikte sa me shpejt te jete e mundur.

"Ketu duhet te shkeputemi.Naten e mire Massimo."

"A mund t'iu shoqeroj per ne shtepi?"

"Jo, faleminderit.Do te kthehem ne shtepi me shoferin tim dhe do te marr edhe mikeshen time."

"Kuptoj.A ka shance te shihemi perseri?"
Kjo pyetje me beri te ndizesha flake, por pergjigjia ime ishte e ftohte.

"Nuk e di, ndoshta."

"Shkelqyeshem.Naten e mire Serena."
Menyra se si ai e tha emrin tim bene qe te ndieja flutura ne stomak.

U drejtova per tek Teodora e cila po me shihte ne nje buzeqeshje djallezore e une po e shikoja ate me nje shikim 'as mos e co neper mend'.

▪Teodora▪

Kur arritem ne shtepine e Serenes gjeja e pare qe bera ishte te beja dush.
Nderkohe qe une lahesha Serena kishte pregatitur darken.

"Pra,Teodora me shpjego pse ishe aq nervoze kur zbrita nga skena."

"Dakort isha nervoze sepse......"

______________________________________

Arrivederci!💋