Ιρίντιλ

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

"Το σκοτάδι ψάχνει τον τάφο των..."

Με τις λέξεις αυτές στα χείλη, η Φωνή του Νότου άφησε τη στερνή του πνοή. Ο λοχαγός σηκώθηκε και με γρήγορα βήματα κατευθύνθηκε έξω απ' την αίθουσα, ενώ πίσω του οι θεραπευτές στέκονταν σκυθρωποί και ψιθύριζαν μια αρχαία προσευχή.

Το φυλάκιο κινδύνευε, τα σύνορα είχαν μείνει ανυπεράσπιστα και οι τελευταίες κουβέντες του στρατιώτη τού είχαν αφήσει μονάχα αναπάντητα ερωτήματα. Το μόνο που είχε μάθει ήταν ότι κάποια δύναμη τους είχε επιτεθεί. Δεν ήξερε ούτε πόσοι ήταν, ούτε ποιοι ήταν. Όμως για να μπορέσουν να λυγίσουν τις άμυνες του φυλακίου, σίγουρα ήταν κάτι παραπάνω από άμυαλα, πεινασμένα Τελώνια ή Ορκ.

Αμέσως κάλεσε μια διμοιρία τοξοτών και τους έδωσε εντολή να κατευθυνθούν άμεσα νότια, με μοναδικό σκοπό να εντοπίσουν την απειλή. Σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να εμπλακούν σε μάχη. Στον επικεφαλής της νυχτερινής φρουράς, ανέθεσε την άμεση ενίσχυση όλων των περιοχών της Ίλιεντ. Ο λοχαγός δεν μπορούσε να διακινδυνέψει τις ζωές περισσότερων στρατιωτών πριν μάθαινε τι είχε να αντιμετωπίσει.

Καθώς διέσχιζε τη γέφυρα για να επιστρέψει στην αίθουσα αναφορών, το βλέμμα του καρφώθηκε στο Νότο. Ο ουρανός, που πριν λίγα λεπτά ήταν ξάστερος, είχε αρχίσει να καλύπτεται από ένα μαύρο σύννεφο που εξαπλωνόταν γρήγορα. Κοντοστάθηκε. Τα λάβαρα δεν ανέμιζαν και απόλυτη νηνεμία επικρατούσε στο βασίλειο.

"Πώς κινούνται αυτά τα σύννεφα; Τι τους δίνει ώθηση;" αναρωτήθηκε.

Το βήμα του άρχισε πάλι να ακούγεται στη γέφυρα, στιβαρό και αποφασιστικό, όπως ακριβώς ήταν και το βλέμμα του κάθε φορά που έδινε μια εντολή. Ο Φέρμελ είχε υπερασπιστεί αναρίθμητες φορές τις περιοχές των ανθρώπων πριν πάρει αυτή τη θέση. Όλοι τον εκτιμούσαν και τον σέβονταν για την οξύτητα του πνεύματός του και τη διορατικότητά του. Ποτέ δεν είχε χάσει μάχη. Όχι λόγω της αριθμητικής υπεροχής του έναντι του εχθρού, αλλά χάρη στη στρατηγική του σκέψη.

"Η σωστή και άρτια πληροφόρηση, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για να κερδίσεις τον πόλεμο", απαντούσε πάντα στους στρατιώτες όταν τον ρωτούσαν ποιο θεωρούσε το σπουδαιότερο όπλο που θα πρέπει να διαθέτει ένας στρατός για να μπορέσει να επικρατήσει του αντιπάλου του.

Τώρα αισθανόταν αδύναμος και αβοήθητος. Έπρεπε να περιμένει μέχρι να γυρίσουν οι τοξότες για να ζυγίσει την κατάσταση και να πάρει αποφάσεις. Από τους στάβλους ακούγονταν τα χλιμιντρίσματα των αλόγων, καθώς τα σέλωναν οι στρατιώτες για την αποστολή που τους είχε ανατεθεί. Τα μάτια των Φωνών γούρλωσαν μόλις τον είδαν να εισέρχεται στην αίθουσα.