Ποτέ πιο Μόνοι

[5] Ένα βήμα τη φορά

Δεν μ' αρέσει να αποκαλώ τον εαυτό μου χαζό. Ούτε μ' αρέσει να χαρακτηρίζω τα αποτυχημένα μου καμώματα χαζομάρες. Οποιαδήποτε λέξη συγγενεύει με την συγκεκριμένη μου ηχεί άκομψη και κατώτερη. Δεν την ανέχομαι για 'μένα, μ' εκνευρίζει.

Ωστόσο, ομολογώ ότι αισθάνομαι χαζή τις τελευταίες τέσσερις ώρες. 

Είναι Κυριακή σήμερα. Μπορούμε να τηλεφωνούμε στο σπίτι τις Κυριακές. Στην ουσία έχουμε μισή ώρα για όλα μας τα τηλεφωνήματα. Πριν πάρω στο σπίτι, έκανα το λάθος να καλέσω τον αριθμό του Κρίστιαν πρώτα. Τόσο για να ξεμπερδεύω, όσο κι επειδή αισθάνομαι τύψεις όταν κάνω άσχημες σκέψεις που τον αφορούν, και προσπαθώ να εξιλεώσω τον εαυτό μου πράττοντας γι' αυτόν κάτι θετικό.

Μέγα λάθος.

Μου έφαγε όλη μου την ώρα. Δεν πήρα σπίτι. Καθόταν και φλυαρούσε για πράγματα που δεν με αφορούν, και, ακόμη κι όταν έμενα σιωπηλή για να μην πω τίποτα κακό από τα νεύρα μου, δεδομένου ότι του είχα ζητήσει χίλιες φορές να διακόψει την σύνδεση αλλά εκείνος συνέχιζε, γέμιζε την σιγή με το μουρμούρισμα κάποιου σκοπού που του είχε κολλήσει. Ευχόμουν με όλο μου το είναι να μπορούσα να διακόψω εγώ την κλήση για να τηλεφωνήσω στο σπίτι. Αν όμως πίεζα το κομβίο επάνω στο οποίο κρεμάει το ακουστικό μετά την τηλεφωνική συνδιάλεξη, θα ήταν σαν να είχα χάσει την ώρα μου. Οι πόρτες του θαλάμου θα άνοιγαν αυτομάτως, και σειρά θα είχε ο επόμενος.

Κουλουριάζομαι στην κουκέτα μου και προσπαθώ να μην βάλω τα κλάματα. Ελπίζω η μητέρα μου κι ο παππούς να είναι καλά, να μην ανησυχούν που δεν τους πήρα. Είναι κι οι δυο τους έξυπνοι, θέλω να πιστεύω ότι μπορούν να φανταστούν τι συνέβη. Το κεφάλι μου με πονάει από την καταπίεση των δακρύων και ο σβέρκος μου τρέμει, όμως ηρεμώ λιγάκι στην σκέψη ότι δεν θα επικοινωνήσω με τον Κρίστιαν την επόμενη εβδομάδα. 

Έτσι, για τιμωρία. 

Δεν μπορώ να καταλάβω τι προσπαθεί να πετύχει χειραγωγώντας με. Γιατί με κάτι τέτοια φαίνεται πολύ καλά ότι προσπαθεί να με αναγκάσει να νιώσω αυτά που θέλει εκείνος, να γίνω η έκδοση του εαυτού μου που εκείνος προτιμά. Και το άσχημο είναι ότι κάποιες φορές το πετυχαίνει. Πολλές φορές τις νιώθω τις τύψεις που θέλει να με κάνει να αισθανθώ.

Όμως δεν είμαι το σκυλάκι του καναπέ του για να μ' εκπαιδεύσει.

Έτσι όπως νομίζει ότι με τιμωρεί εκείνος, θα τον τιμωρήσω κι εγώ.