GÜZ SONRASI | KADER OYUNU I (Düzenleniyor...)

24. BÖLÜM

ÇOK ÇOK UZUN BİR ARADAN SONRA YENİDEN BURADAYIM. VERDİĞİM ARA YÜZÜNDEN YAZMAKTA DA ZORLANDIM UZUNCA BİR SÜRE. BU DURUMDAN DOLAYI BÖLÜM BELKİ SİZLERİ TATMİN ETMEYEBİLİR ANCAK BENİM İÇİN ISINMA TURLARI…

* * *

Multimedyada sevgili @zencefilkizili 'nin aylar öncesinden hazırladığı tanıtım videosu vardır. Bendeniz birazcık(!) tembel olduğumdan ötürü bölüm paylaşamadığım için videoyu duyurmak bugüne kısmet oldu. Bu güzel hediye için sevgili Gül'e çok teşekkür ederim...

Keyifli Okumalar…

* * *

Yokluğunun iki yakasını bir araya getirip;
Varlığını ilikler misin ömrüme…

                                                            Kahraman TAZEOĞLU

* * *

Acımı yok etmek mi istiyorsun?

Pek âlâ,  o zaman sadece sarıl bana,

Kollarınla bedenimi göğsüne hapset!

Yüzüm, boynunun çukurunda,

Bana huzur veren kokunu solusun ciğerlerim günlerce,

Zaman kavramını yok sayarak...

Sadece sev beni, kimseyi sevmediğin gibi...

O sevgi gözlerinde daha da anlamlansın gözlerime bakarken...

Sadece bana dokunsun ellerin hiç kimseye dokunmadığın gibi...

Gözlerinle sunduğun sevgiyi ellerinle mühürle...

* * *

Yeni bir güne uyanmak, uzun zamandır hiç bu kadar keyif vermemişti, Nehir’e. Zihninin uykudan arınmasıyla birlikte gözlerini araladığı anda aklına gelen dün geceki anlar, dudaklarının uç kısımlarının yanağına doğru tırmanmasına neden olmuştu.

Mutluydu…

Hem de hiç olmadığı kadar mutlu... Annesinin istediği elbiseyi almayı vaat ettiği, babasının onunla oyun oynamayı büyük bir keyifle onayladığı anlarda hissettiği o saf mutluluğu hissediyordu şimdi.

Varlığını sağlayan her bir zerresinde katıksız bir mutluluğun vadisine girmiş, hissettiği huzurla, ömrünün sonuna kadar o suyun içine hapsolmaya razı olmuştu.

Yüzmeyi bilmiyordu... Nasıl kulaç atılır, nasıl hareket edilir, suyun bedenini yüzeye çıkarması için nasıl bir pozisyonda durması ve nefesinin ne kadarını kullanması gerektiğini?

Bunların hiç birini bilmiyordu ki! İnsan bilmediği bir şeyi, ucunda ölümün kokusunu aldığı bir adımı atar mıydı? Eğer, ruhunun bir tarafı eksik kalmaya mecbur bırakılmışsa, geçmişin yaşanmışlıkları ruhuna batıyor ve acımasızca ruhunu kanatıyorsa, o gördüğü vadiye ölüm kokusunun yanında huzur kokusunu da beraberinde aldığı için düşünmeden girerdi.