GÜZ SONRASI | KADER OYUNU I (Düzenleniyor...)

12. BÖLÜM

MULTİMEDYA / NEHİR - KEREM

* * * 

Koca selleri meydana getirenler, küçük dereciklerdir.

                                      SHAKESPEARE

* * *

Küçük bir kıvılcım, yangına sebep olur.

                                                     DANTE

* * *

Nehir’in odadan kimseye tek kelime dahi etmeden çıkması, Kerem’in hali hazırda sıkılı olan yumruğuna biraz daha baskı uygulamasına neden olmuştu.

'Madem burada çalışmaya başlamıştı böyle bir sorumsuzluk yapıp, çıkıp gidemezdi!' diye içinden geçirse de hâlâ yerinden kıpırdamamıştı.

En çok sinir olma sebebiyse, bu kızın onu hiçe sayıp, onu fark edince gitmesiydi. Bu güne kadar iş konusunda kimseye taviz vermemişti ve vermeyecekti de. Bu kız gitmek istiyorsa peşinden koşup ona yalvaracak hali de yoktu! 

Gözleri hâlâ kapıda sabit kalmışken yan tarafındaki hareketlenmeyi fark edince bakışlarını o yöne çevirdi. Mert yerinden kalmak için hamle yaptığı an, Kerem onun niyetini anlamıştı ve herkesin duyacağı bir tonda kardeşine çıkıştı.

“ Mert! Sakın o aklındakini yapayım deme! ”

Mert inanamaz gözlerle abisine bakınca, araya Murat girdi.

“ Ne yapacak peki? Adamlar iki gün sonra buradalar. Projenin yüzde doksanı hazır ve sırf siz birbirinize üstünlük sağlamaya çalışıyorsunuz diye bu işten vazgeçeceksiniz öyle mi? ”

Murat’ın, kelimesi kelimesine haklı olduğunu biliyordu ve bu saatten sonra geri dönüş olmayacağının da farkındaydı. Kendine bakan gözlere aldırmadan ayaklandı.

“ Toplantı öğleden sonraya ertelendi, ” diyerek kimsenin bir şey demesine fırsat vermeden bir alt kata indi. 

Sekreterin onu fark etmesiyle ayaklanması bir olmuştu. Ayşe’ye, Nehir’in odasını sordu ve kızın gösterdiği odaya yöneldi. Odaya giderken, az çok orada olmadığını biliyordu ama bir umut denemek istemişti şansını. Odanın kapısını açtığı an, sanki yıllardır hissettiği koku yeniden burnundan bedenine yayılmıştı.

Bu oda tamamıyla o kokuyordu ve burada sadece kokusu vardı!

Odaya birkaç saniyelik bakış atıp, asansörün olduğu kısma yönelirken bir yandan da telefonuyla güvenliği arayıp, arabasını holdingin önüne getirmeleri yönünde direktifini verdi.

Neden bu kadar uğraşıyordu ki? Pek tabi bu projenin kalan kısmını o ufaklık olmadan da bitirebilirlerdi. Ancak içinden bir ses, peşinden gitmesini haykırıyordu ve bu yüzden ayakları ondan bağımsız hareket ederek adımlarını onun peşinden atmasını sağlıyordu. Bir yandan da o dik burunlu kızı nasıl ikna edeceğini düşünüyordu.

Zorlayacaktı onu; biliyordu.

İki karşılaşma sonucu onunla yaşadığı macerada bunu anlamıştı. Ancak herkesin bir zayıf noktası vardı ve Nehir'in zayıf noktasını da bulmuştu. Belki de bu çok uygun değildi, ama bu kız ona başka bir yol bırakmamıştı değil mi? Direnecekti ve son nokta olarak da tüm gücünü kullanarak, Nehir'in o dik başlılığını bastıracaktı.