အၾကင္​နာစစ္​ရင္​ (အကြင်နာစစ်ရင်)

နိဂံုး

ဆယ္​ႏွစ္​မ်ွ ၾကာျမင္​့ၿပီး​ေနာက္​..

လက္​ထဲ​ေရာက္​လာတဲ့ ဖိတ္​စာကဒ္​လွလွ​ေလးကို က​ြၽန္​မ ​ေငးၾကည္​့​ေနမိတယ္​။ ​ေငြ​ေရာင္​ဖိတ္​စာ​ေလးဟာ ​ေသ​ေသသပ္​သပ္​နဲ႔ ​ဂ႐ုတစိုက္​ ဖန္​တီးထားတယ္​ဆိုတာ ​ေသခ်ာတယ္​။

အိတ္​လွလွ​ေလး​ေတြဆို သိပ္​ႏွ​ေျမာတတ္​တဲ့ က​ြၽန္​မ ဖိတ္​စာ​ေလး​ကိုလည္​း ဂ႐ုတစိုက္​ အိတ္​ထဲက​ေန ထုတ္​လိုက္​တယ္​။ အထဲက ပန္​းပြင္​့​ေလး​ေတြ ပံု​ေဖာ္​ထားတဲ့ ​ေငြ​ေရာင္​ စာအုပ္​လွလွ​ေလး။

စာအုပ္​ကို ကြၽန္​မလွန္​ၿပီး သတို႔သား
နာမည္​ကိုဖတ္​ၾကည္​့ၿပီးသည္​့​ေနာက္​မွာ​ေတာ့

"........​ေတာင္​မ်က္​စိ​ေအာက္​တင္​ ႀကီးလာလိုက္​တာ။ အခုဘဲ အိမ္​​ေထာင္​ျပဳ​ေတာ့မယ္​။"

​ေမ​ေမ့​ေရရြတ္​သံကို ၾကား​ေတာ့ ကြၽန္​မ ျပံဳးလိုက္​မိတယ္​။ ယံုၾကမလားမသိ​ေပမယ္​့ ဖိတ္​စာ​ေပၚက သူ႔နာမည္​ဟာ ကြၽန္​မကို နည္​းနည္​း​ေလး​ေတာင္​ မတုန္​လူပ္​​ေစဘူး။

လူ​ေတြမွာ တစ္​​ေန႔မွာ ခြဲခြာရဖို႔ဘဲ ဆံု​ေတြ႔ခဲ့ရတာဆိုတဲ့ ဘယ္​ဘုန္​းႀကီး​ေဟာခဲ့တဲ့ ဘယ္​တရား​ေတာ္​ထဲမွာ ပါမွန္​းမသိတဲ့ စာစုကို ​ေသြး႐ူး​ေသြးတန္​း ​ေရရြတ္​ခဲ့ရတဲ့ ​ေန႔ရက္​​ေတြ လြန္​​ေျမာက္​သြားခဲ့ၿပီ။

ကံၾကမၼာရယ္​..။ ခြဲခြာလိုက္​စမ္​းပါ။ ကြၽန္​မတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ကို။ ​ဒီထက္​ပို​ေဝးကြာဖို႔လည္​း မ႐ွိ​ေတာ့ဘူး မဟုတ္​လား။ သူလည္​းလက္​ထပ္​၊ ကြၽန္​မလည္​း ဂ်ပန္​မွာ ျပန္​ေက်ာင္​းသြားတက္​။

ကြၽန္​မစိတ္​ထဲက ​ေလွာင္​​ေျပာင္​ရယ္​​ေမာ​ေနမိရာမွ ရယ္​သံတစြန္​းတစက ႏူတ္​ဖ်ားက​ေန ထြက္​က်လာတယ္​။
​ေမ​ေမက​ေတာ့ ကြၽန္​မ ရယ္​သံ​ေၾကာင္​့ ကြၽန္​မကို လွည္​့ၾကည္​့လာတယ္​။ ဒီက​ေလးမ ဘာထ​ေၾကာင္​တာလဲ ဆိုတဲ့ အၾကည္​့မ်ိဳး။ ကြၽန္​မ မ်က္​ႏွာပိုးကို ခ်က္​ခ်င္​း သပ္​လိုက္​ၿပီး

"​ေမ​ေမ​ေရာ။ သူ႔မဂၤလာ​ေဆာင္​ သြားမွာလား။"

"မသြား​ေတာ့ဘူး​ေလ။ သမီးဘဲ သြားလိုက္​​ေတာ့။ ​ေဒၚ....(သူ႔အ​ေမ) က​ေတာ့ တစ္​အိမ္​လံုးလာခဲ့ဖို႔ ​ေျပာ​ေနတာဘဲ။ ဒါ​ေပမယ္​့ မဂၤလာ​ေဆာင္​ကို လူမ်ားမ​်ားသြားလို႔မ​ေကာင္​းပါဘူးဟယ္​။ "