Chapter 11

322 8 0
                                    

[ Jennie Kim point of view ]

4:00 AM


Jungkook is still on his deep sleep. Maaga akong nagising dahil kailangan ko rin umalis agad para maisagawa ang plano ko.



Hindi muna ako bumangon at nanatili munang nakahiga sa tabi niya. I'm staring at him with my teary eyes. Ang sakit na baka ito nalang ang huling pagkakataong makakasama ko siya. I brushed his hair and give him a light kisses.


Ayaw ko mang umalis sa tabi niya ay kailangan ko nang mag-handa para mamaya. I get up from his bed to get ready.



Before leaving, I took out my diary to wrote all the unsaid words that I want him to know. Kahit manlang dito ay mailabas ko ang mga dapat niyang malaman at mga gusto kong sabihin.



Jungkook,

Baby, I'm really sorry for hurting you. Sana sa tamang panahon ay masabi ko sayo ang tunay na rason kung bakit kailangang kitang saktan. Sana rin ay mapatawad mo ako sa paglipas ng panahon. Always remember that I love you so much.


You'll forever be my baby.




I close my diary and pack my things. For the last time, I look at him and kiss his lips.



"I'm sorry baby , I'm sorry." I cried before walking away.



Kada hakbang palayo sakanya ay siya ring pagtulo ng luha ko. Pakiramdam ko ay durog na durog ako. I'm fucking tired, Physically, emotionally and mentally. Isama mo pa ang puso kong naghuhumurintado sa sakit.



I left his apartment and go to the parking lot. I dialed Sehun's phone number to ask him a favor.


"Sehun?" I called.


"Yes, Jen?"


"I want to ask you a favor." This is it.


"Okay? What is it?"



"You're already aware about my situation, aren't you? I need to push him away and for me to done it perfectly, I need to break his heart. Kailangan ko yong gawin para lumayo ang loob n'ya sakin."



"Uhh, what I'm supposed to do?"



"I want us to act like a couple, like I cheated on him. It's too lame but that's the bestest way I think."



"Can't you just tell him the truth?"



"I can't and I don't want too.  Ayaw kong ma-guilty siya if ever na malaman niya ang totoo. Alam kong gagawa siya ng paraan para mapigilan yon." I heard him letting out a deep sighed. "Okay, okay, I'll help you." He surrendered. "Thank you!"



[ Jeon Jungkook point of view ]


Mabilis kong iminulat ang mga mata ko nang maramdamang wala akong katabi sa kabilang bahagi ng kama. Pinakiramdaman ko pa ang paligid na baka andyan lang siya pero bigo ako. Liningid ko ang paningin ko para tignan kung may iniwan s'yang notes manlang, pero wala.

Until We Meet Again ||JenKook||Where stories live. Discover now