Uczucia na drugim planie [Dramione]

Akt I Scena 4

Wieczór. Hogwart. Wielka sala.

Wielka sala została zaaranżowana na prowizoryczny teatr. Na podwyższeniu został stół, ale przesunięto go w prawy bok, zostawiając miejsce dla aktorów; za stołem zasiadają Hermiona Granger, Minerwa McGonagall oraz Ernest Macmillan [EM]. Przed podwyższeniem na krzesłach siedzą uczniowie, przygotowujący się do castingu: część czyta tekst z kartek, inni po cichu recytują, a najmniejsza grupa odgrywa wybrane przez siebie role. Profesor McGonagall wertuje kartki ze zgłoszeniami.

Drzwi wielkiej sali uderzają o ścianę, gdy do pomieszczenia wchodzi Blaise Zabini. Dumnym krokiem zmierza w stronę podwyższenia. Cała trójka zza stołu przygląda mu się uważnie, prowadząc zdziwionymi spojrzeniami, aż na środek sceny.

[MM] (uprzejmie) Panie Zabini? Czy coś się stało? Z tego, co widzę, (sprawdzając kartki) nie ma pana na liście.

Blaise macha ręką, uśmiechając się szarmancko i z wyjątkową pewnością siebie.

[BZ] Uznałem, że to niepotrzebne. Zresztą — to reżyser powinien nadzorować wybór obsady. Pozwoliłem sobie mianować siebie nim sam.

Prefekci i dyrektorka patrzą po sobie.

[HG] (ze zrozumieniem) Och! On powiedział, że sam wybrał się na reżysera.

[BZ] No właśnie to powiedziałem. A nie?

[HG] Ciężko było zrozumieć przez tę składnię.

[MM] Panie Zabini, panna Granger i pan Macmillan doskonale sobie poradzą. Nie potrzebujemy reżysera. Jeśli chce pan pomagać za kulisami, zapraszam na stanowisko kostiumografa, makijażysty lub scenografa.

[BZ] Nie bawią mnie robótki plastyczne. Dawno z nich wyrosłem. Ja chciałbym się zająć ideą. Ziścić swoje wyobrażenia. Chcę zrobić wielką rozróbę na scenie, jakiej nikt nie zapomni.

[MM] Czy czytał pan już sztukę?

[BZ] Eee... Tak. Trochę. Streszczenie czytałem. Mam ze sobą charakterystyki postaci, wiem więc kogo szukać.

[HG] A czy to nie będzie tak, że obsadzisz główne role swoimi znajomymi ze slytherinu?

Hermiona patrzy ponad ramieniem Blaise'a na grupkę ślizgonów. Draco i Pansy odwracają spojrzenia, błądząc wzrokiem między podłogą a ścianami.

[BZ] (z nerwowym śmiechem) Skąd ci to przyszło do głowy, Hermiono?

[MM] Panie Zabini, nie potrzebujemy reżysera. Proszę zejść ze sceny.

[BZ] Jeszcze nie wiecie o tym, że go potrzebujecie. Dobrze. Zejdę ze sceny, ale usiąde sobie z boku, żeby nadzorować waszą pracę.

[MM] Nie ma pan tutaj nic do nadzorowania.

[BZ] Wręcz przeciwnie. (Widząc drgającą niebezpiecznie brew Minerwy) Ja tylko służę dobrą radą... nie musicie mnie słuchać. Osąd pani profesor jest tym najważniejszym, oczywiście. Ma pani za sobą wieloletnie doświadczenie i zapewne, jak nikt inny, potrafi pani dyrektor rozróżnić dobrego aktora od zwykłego błazna.

[HG] (niecierpliwie) Usiądź wreszcie, Zabini!

Blaise schodzi ze sceny, a dyrektorka odprowadza go gniewnym spojrzeniem spod ściągniętych brwi. Po chwili Minerwa wstaje i przechodzi na środek sceny. Uczniowie milkną, a ona może rozpocząć przemówienie, przechadzając się po scenie.

[MM] Witam wszystkich. Nie będę ukrywać, że jestem zaskoczona tak ogromnym zainteresowaniem z waszej strony. Dziś przesłuchamy osoby chętne do obsadzenia ról, wyłaniając aktorów oraz ich dublerów. Jeśli komuś nie uda się dołączyć do obsady, będzie mógł jutro wziąć udział w castingu na kostiumografa, scenografa oraz pomocników. Przypomnę jeszcze, iż to, że ktoś dostanie się do tego projektu, nie oznacza, że zostaje zwolniony z nauki. Jeśli wasze oceny się obniżą, sugerując nauczycielom, że to przez przedstawienie, niezwłocznie zostaniecie zastąpieni. To odpowiedni moment, aby się wycofać, jeśli ktoś myślał, że dostanie jakieś specjalne ulgi względem nauki.